Πάει καιρός που στο σύγχρονο Δεσποτάτο της Ηπείρου τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Ο μύθος της πεφωτισμένης δεσποτείας, τον οποίο καλλιέργησε τόσο χρόνια το σύστημα πέριξ του Δεσπότη με τις δοξολογίες και τους ύμνους στο αλάθητο του Ηγεμόνα και που ασμένως υιοθέτησε ο ίδιος πνέει τα λοίσθια.
Ο δεσπότης κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Αλλά συνηθισμένος να αποφασίζει μόνος και οι άλλοι να τον δοξολογούν έχει χάσει την ψυχραιμία του, τώρα που η ορθότητα και η σκοπιμότητα πολλών αποφάσεων και πράξεων του αμφισβητείται ανοιχτά.
Η εποχή της πεφωτισμένης δεσποτείας έχει παρέλθει προ πολλού και οι σύγχρονοι κυβερνήτες υπόκεινται στην καθημερινή βάσανο της κριτικής ακόμη και αν αυτή πολλές φορές είναι υπερβολική. Και λογοδοτούν καθημερινά.
Όχι με κραυγές και θυμό αλλά με νηφαλιότητα και με αποδείξεις. Και μάλιστα σε ζητήματα που άπτονται της ηθικής.
