Στέφανος Καραμούτσιος
Ο παππούς μου Βασίλειος Καραμούτσιος ήταν ο μόνος Βαξιανίτης που δεν είχε ως κύρια ασχολία την γεωργία ή την κτηνοτροφία.
Ήταν ξυλοκόπος. Τον θυμάμαι μικρό παιδί να παίρνει το μουλάρι του και για ώρες να χάνεται στο κτήμα μας στις Σπάθες. Εκεί υπήρχαν πολλά κέδρα και από αυτά ο παππούς διάλεγε κάποιους κορμούς που τις επεξεργάζονταν και τις έλεγε γαϊδάρες.
Αυτές τις γαϊδάρες τις φόρτωνε στο μουλάρι του και από την Βάξια τις έφερνε είτε στους σημερινούς Λογγάδες είτε στην Ντραμπάτοβα.
Ένα ταξίδι κουραστικό και όχι χωρίς κινδύνους. Όταν κατάκοπος επέστρεψε στο σπίτι και έτρεχα στην αγκαλιά του είχε πάντα στην τσέπη του ζαχαρικά για να με φιλέψει. Ήμουν το μικρότερο εγγόνι του από τα πολλά που είχε, αφού ο παππου- Βασίλης είχε 10 παιδιά.
Αργότερα, όταν μεγάλωσα, η οικογένεια κατέβηκε στα Γιάννενα. Νεαρός φοιτητής, όταν πήγα στο νησί και έκανα φιλίες με τους παλιούς ψαράδες άκουσα από αυτούς τα καλύτερα λόγια για τον παππού μου που είχε πεθάνει τον Αύγουστο του 1966.
Ο παππούς μου ήταν ο κύριος- αν όχι ο μοναδικός- προμηθευτής των κέδρινων κορμών με τους οποίους κατασκεύαζαν τα καΐκια τους με τα οποία ήταν συνδεμένη η ιστορία της λίμνης.
Για αυτά τα καΐκια της λίμνης με την δική τους ιστορία, τεχνοτροπία και προσφορά θα γίνει σήμερα Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου στο ΘΥΜΩΜΕΝΟ ΠΟΡΤΑΙΤΟ μια όμορφη εκδήλωση, στις 8 το βράδυ με ομιλητή τον Λάζαρο Νάτση.
Στην εκδήλωση αυτή θα συζητηθούν επίσης τρόποι για να διατηρήσουμε αυτή την όμορφη παράδοση, την τόσο στενά συνδεδεμένη με την λίμνη καθώς και την ζωή των Γιαννιωτών.
Θα είναι και ένα μνημόσυνο για τον αγαπημένο μου παππού που με τις γαϊδάρες του σε καιρούς δύσκολους συνδέθηκε με τη λίμνη και τον κόσμο της.
