Σας έχω ξαναμιλήσει για τον φίλο μου τον μεταπράτη, που θεωρεί τον εαυτόν του μέρος του κατεστημένου κι ως εκ τούτου τυγχάνει θαυμαστής προσωπικά του κ. Πρωθυπουργού.
Τον πλησίασα, λοιπόν, χθες βράδυ στον παραλίμνιο καθώς έκανε τη βόλτα του, ανήσυχος τάχα που με αυτή την προσωπική εμπλοκή στις επισυνδέσεις, διακυβευόταν η μακροημέρευση του Πολυχρονεμένου του Μαξίμου.
Γνωρίζοντας τα θερμά μου αισθήματα θεώρησε, ότι πρόθεση μου ήταν η καζούρα κι όχι η έκφραση συμπόνοιας. Οπότε από την πρώτη «ανοικτού τύπου» ερώτηση μου, τι γίνεται με τις υποκλοπές, μου απάντησε εξ αρχής επιθετικά:«χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε …»
Λεξιλάγνος ων, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ρήση η οποία παραπέμπει είτε σε ιδιαιτέρως μικρή βάρκα, είτε σε εξωπραγματικών διαστάσεων χέσιμο, διότι πώς άλλως να εξηγηθεί το πρόβλημα πλεύσης του εν λόγω πλεούμενου;
Εξάλλου τόσα χρόνια φίλοι δεν πήγαινε να μου πει αυτά τα παπατζίδικα: “Εκείνος δεν εγνώριζε ή ότι ανέκαθεν τα τηλέφωνα παρακολουθούνται ή πως αυτά συμβαίνουν και εις τας καλυτέρας των ευρω-οικογενειών”.
Ο πονηρός άνθρωπος της αγοράς είχε προφανώς διακρίνει το μαζικό άδειασμα από το εξωτερικό του Μητσοτάκη, το μυστικό δείπνο των επιχειρηματιών, προκειμένου να δοθεί πρόκριμμα διαδοχής καθώς και την εμφάνιση ως ηγερίας μιας ανιψούλας, ενός εκ των συνδαιτημόνων. Ήταν πολύ ανήσυχος και το έκρυβε πίσω από την φαινομενική αδιαφορία του για τις υποκλοπές καθώς και την έναντι εμού επιθετικότητα.
Εκτιμώντας την ειλικρίνεια και παρακάμπτοντας την εριστικότητα, αντέτεινα αορίστως κάτι για την ετερογένεια των σκοπών και μίλησα για την ευτυχή συγκυρία του να υποστηρίζουμε πλέον, μετά από πολλά χρόνια και πάλι τον ίδιο πολιτικό ηγέτη.
Με κοίταξε καχύποπτα, γιατί δεν είχαμε καταφέρει να συμφωνήσουμε ποτέ ούτε και για το άλλο μεγάλο του ίνδαλμα, τον κ. Κώστα Σημίτη. Ήταν λοιπόν δυνατόν να ασπάστηκα τον μητσοτακισμό τώρα που όλοι οι άλλοι έφευγαν βρίζοντας;
-Εσύ, μέχρι χθες τον έλεγες «Μητσοτάκης Α.Ε.» και τώρα λες ότι τον υποστηρίζεις; Με ρώτησε καχύποπτα.
-Δεν αλλάζω κεραία, κι όμως πλέον τον υποστηρίζω περισσότερο κι από σένα, του απάντησα, εξηγώντας του αμέσως:
-Θες εκλογές τον Σεπτέμβρη με τον ίδιο επικεφαλής να διεκδικεί την συγχώρεση του από τον δίκαιο λαό της δεξιάς;
Ακόμη κι αν αυτή η συγχώρεση του δοθεί, η μεν αυτοδυναμία είναι αδύνατος η δε άμεση συνεργασία θύτη-θύματος θα ήταν αστεία.
Αν πάλι πάμε – συνέχισα- σε ένα σχήμα μεταβατικό πχ με Νίκο Δένδια ή Νίκο Χριστοδουλάκη και σκοπό την κάθαρση, τότε το πρόσωπο Μητσοτάκης κάηκε για πάντα.
Άρα θα κάνει τον Κινέζο και θα εξαντλήσει την θητεία του τάζοντας, δωροδοκώντας, απειλώντας, τρομάζοντας, πολώνοντας. Έτσι θα διεκδικήσει την όποια πιθανότητα του έχει απομείνει …
-Για να λέτε εσείς επί 10μήνες ο Κρυφακούλης- ο Κρυφακούλης; Για να μας υποβάλετε στο μαρτύριο της σταγόνας με αποκαλύψεις λίγο-λίγο; Για να πάτε την ΝΔ στο 20%, προκειμένου να μην ανακάμψει ποτέ; Γρύλισε μέσα από τα δόντια του με το χρώμα του προσώπου του να γίνεται κατακόκκινο.
– Ναι, γι’ αυτό ακριβώς προσχωρώ στο πλάι σου κι ανακράζω «ΒΑΣΤΑ ΚΟΥΛΗ!» Κι αν είχα δίκιο, όταν έλεγα ότι κυβερνά η ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΑΕ τώρα θα φανεί, του απάντησα σαρκαστικά.
-Θα έχει αντανακλαστικά επιβίωσης αυτή η παράταξη ή θα λειτουργήσει ως θυσιαζόμενη σωματοφυλακή ενός αυτοκράτορα που τρέχει να σωθεί και το τελευταίο που τον νοιάζει είναι το βασίλειό του; Εμπιστεύομαι κι εγώ τον Κούλη. Θα τους το κλείσει το «σπίτι! », πρόφτασα να πω, πριν ο μεταπράτης εξαφανιστεί, βρίζοντας θεούς και δαίμονες…
Α.Α
