Οι υποκλοπές των συνομιλιών του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ( και άγνωστο ακόμη πόσων άλλων) αποτελούν εκτροπή του πολιτεύματος και σοβαρότατο πολιτικό έγκλημα, για το οποίο οι υπεύθυνοι με πρώτον τον κ. Μητσοτάκη υπέχουν πέρα από τις πολιτικές ευθύνες και σοβαρότατες ποινικές.
Για τον καταλογισμό των πολιτικών ευθυνών αρμόδιος είναι ο λαός, ενώ για τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών αρμόδια είναι η δικαιοσύνη, ενώπιον της οποίας πρέπει να οδηγηθεί ο κ. Μητσοτάκης για να λογοδοτήσει.
Αυτό το αντιλαμβάνεται ο ένοχος πρωθυπουργός, γι αυτό και με την συμβουλή των νομικών του συνεργατών έχει διαμορφώσει την πρώτη γραμμή άμυνας που στηρίζεται σε τρία επιχειρήματα.
Το πρώτο επιχείρημα είναι αυτό που χρησιμοποιούν όλοι οι εγκληματίες που όταν συλλαμβάνονται, δηλώνουν άγνοια για το έγκλημα.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι δεν έγινε και τίποτε σοβαρό με τις υποκλοπές, χαρακτηρίζοντας το έγκλημα ως ολίσθημα, λες και πρόκειται για ηθική παράβαση που απογορεύει η θρησκεία.
Επειδή όμως γνωρίζει ότι οι παρακολουθήσεις είναι έγκλημα κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, ποινικά κολάσιμες, το τρίτο επιχείρημα του ένοχου πρωθυπουργού είναι ότι οι παρακολουθήσεις είναι σύννομες, αφού έδωσε την συγκατάθεση η εισαγγελέας που εποπτεύει την ΕΥΠ.
Και στο τρίτο αυτό επιχείρημα φαίνεται ότι θα στηριχτεί όλη η υπερασπιστική γραμμή του, όταν ο κ. Μητσοτάκης αργά ή γρήγορα θα καθήσει στο εδώλιο του Ειδικού δικαστηρίου για παραβίαση του Συντάγματος.
