Όπως γράψαμε χθες – πρώτοι από όλους- απορρίφθηκε η ένσταση του Γιώργου Ζάψα από την Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή των εκλογών. Το κλίμα που επικράτησε στην συνεδρίαση του οργάνου που εξέτασε και τις άλλες ενστάσεις, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ήταν απαράδεκτο για ένα όργανο που θα έπρεπε να λειτουργεί για την απαρέγκλιτη εφαρμογή των κανονισμών, σύμφωνα με τους οποίους διεξήχθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων μελών της Κ.Ε., διασφαλίζοντας το κύρος και την εγκυρότητα αυτών.
Παζάρια και εκβιασμοί δεν μπορούν να έχουν θέση σε μια τέτοια διαδικασία και εδώ είναι τεράστιες οι ευθύνες του Προέδρου καθηγητή, Ηλία Νικολακόπουλου, που έγινε έρμαιο των φατριών που συνέθεταν το όργανο.
Αλλά και η πρόταση να ξεπεραστεί ο σκόπελος των ενστάσεων με την αύξηση των μελών της Κ.Ε που σύμφωνα με την πρόταση Νικολακόπουλου έπρεπε να ήταν ομόφωνη ως εισήγηση προς την Κ.Ε. είναι λάθος, γιατί δεν μπορεί να διορθώνεις ένα λάθος κάνοντας στη θέση ένα δεύτερο.
Τέτοιες λογικές επικρατούσαν στο ποδόσφαιρό μας στο παρελθόν, που όταν έπεφτε μια ομάδα από μια κατηγορία και αυτό ξεσήκωνε τις τοπικές κοινωνίες, τα αθλητικά όργανα αύξαναν τον αριθμό των ομάδων και έτσι αυτή απέφευγε τον υποβιβασμό!…
Η πρόταση Νικολακόπουλου που έρχεται από ψηλότερα τελικά δεν ήταν ομόφωνη, οπότε κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, τι θα γίνει στο τέλος. Άλλωστε καθόλου δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία τα καπρίτσια των φατριών του ΣΥΡΙΖΑ και αν θα μπει στην Κ.Ε ο κάθε αδικημένος Ζάψας.
Εκείνο που ενδιαφέρει την κοινωνία είναι ότι τα κόμματα είναι δυστυχώς ανώριμα να ανταποκριθούν ακόμη και στα του οίκου τους και πνίγονται σε ένα ποτήρι με νερό, αδύναμα να διεκπεραιώσουν τα αυτονόητα.
