Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ …

Όποιος φελά,
παντού φελά! Η γιαγιά μου η μικρασιάτισσα το έλεγε επίσης «όπου και να πας, την
καμπούρα σου μαζί σου την παίρνεις!» Η δε άλλη γιαγιά μου που ήταν διανοούμενη
της Πίνδου το έλεγε «κι αν τη ζωή σου χάλασες στον τόπο τούτο τον μικρό, σ’ όλη
τη γη την χάλασες»

Γελώ λοιπόν  με κάτι γηραλέους φωστήρες, συγκάτοικους του
ιστολογίου τούτου, που συνεχίζουν να εκπλήσσονται από τον δ/ντή πνευματολόγο
του ΕΣΥ. Θίγονται λέει γιατί ο εν λόγω συνεχίζει να ασκεί πολιτική από την
παχιά σκιά της αργομισθίας του πευκώνα του ‘ΣΩΤΗΡΙΑ’ Θίγονται επίσης γιατί χρησιμοποιεί,
ο πιστός υπηρέτης του Ιπποκράτη, το ιατρικό ιστορικό των πολιτικών του
αντιπάλων για τους υψιπετείς σκοπούς του. Και τι άραγε από όλα αυτά δεν ήταν εξ αρχής
προβλεπόμενο, ω γεροντο-μορμολύκεια, που κλαίτε ακόμη για τα νιάτα σας, όπου σας
δούλεψε ο τύπος επανειλημμένως; ‘Οπου κι αν πήγε τον εαυτό του μαζί του δεν τον
πήρε;

Αποτελούσε
ανέκαθεν υβρίδιο: Αφενός των καλυτέρων σταλινικών παραδόσεων και αφ ετέρου του
πελατειακού επαρχιωτισμού, από την μία λοχαγός του ευρώδουλου εκσυγχρονισμού
από την άλλη νεωκόρος του σκοταδιστή ιεράρχη! Ιατρός του Πολυτεχνείου τάχα αλλά
και με ένα ημιτελές μεταπτυχιακό στη ΓΑΔΑ άμα λάχει Όμως τι κρίμα, δεν πρόλαβε
να αναδειχθεί σε νέο Μανιαδάκη γιατί τον καθάρισε κάποιος απείρως καλύτερος του
στο άθλημα, ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοίδης (φαίνεται όμως ότι μερικές τεχνικές
πρόλαβε και τις ξεσήκωσε).

 Λαϊκοί αγωνιστές ασυμβίβαστοι και φυσιογνωμικά
κινούμενοι μεταξύ Θεόφιλου και Μακρυγιάννη διεκρίθησαν όμως αυτοί οι θιασώτες
του λαϊκού τρόπου ζωής και στην γκλαμουριά της Altec και του
Χρηματιστηρίου Χρυσές σελίδες γέλιου έγραψαν ακιζόμενοι μαζί με τον αλήστου
μνήμης Θανάση Αθανασούλη σε γερμανικά βαλς ξεχνώντας όμως να βγάλουν τα
γουρουνοτσάρουχα τους. Κι εκεί όμως τον καθάρισε ένας πολύ καλύτερος του στο άθλημα,
ο κ Γιώργος Κουρής

Αλλά και πιο
πίσω στα πρώιμα χρόνια του ΠΑΣΟΚ τινες ασυμβίβαστοι -κρυφοί εραστές ακόμη και
του ένοπλου αγώνα – ροκάνιζαν ήδη μίζες από τις εκδηλώσεις της νεολαίας του
ΠΑΣΟΚ, τις ενθουσιώδεις «Γιορτές Νεολαίας». Γιατί βλέπετε μερικούς δεν τους
χάλασε η εξουσία, χαλασμένοι ήταν από μόνοι τους. Την δε σερμαγιά για να γίνουν
από λιγούρηδες μπίζνεσμαν από πριν την είχαν ετοιμάσει! Αλλά κι εκεί δυστυχώς τον
Βαγγέλη μας τον καθάρισε ένας πολύ καλύτερος του στο άθλημα , ο κ Κώστας
Λαλιώτης

Ο κ Βαγγέλης
Μαλαίσιος ως γνωστόν δεν είναι σήμερα ευαγγελιστής αλλά περιφέρεται στο πέραν
της Μαλαισίας πολιτικό πέλαγος και για αυτό ευλόγως ανησυχεί για τις εξελίξεις
στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ Δεν κατανοώ καθόλου την υπερευαισθησία του Αποκαύκου,
που είναι εξ άλλου κι αυτός προσφυγικής καταγωγής σύριγξ Μετά μάλιστα από αυτή
την μικρή αναδρομή στο πολιτικό του ιστορικό, προτείνω να ξαναδιαβαστεί μάλλον ως
αυτοκριτικός υπαινιγμός το σχόλιο του Βαγγέλη στο Facebook (*), για την διάκριση
αδικημένων και αποτυχημένων. Στο πρόσωπο του Αποκαύκου έχει ενεργοποιηθεί προφανώς
ο γνωστός ψυχολογισμός της προβολής
(προβάλλω στον απέναντι όσα χαρακτηριστικά μου ενδομύχως με ταράσσουν)

Θα μπορούσα να
προσθέσω δίπλα στις εφιαλτικές μορφές των Χρυσοχοίδη – Κουρή – Λαλιώτη που τον
κατατρέχουν και την καράφλα του Μιχάλη του διαδεχθέντα αλλά … δεν γουστάρω

 Πρόκειται εν τέλει περί μιας ακόμη παρεξήγησης
μεταξύ παλιών συντρόφων που δικαιολογείται εξάλλου και από την προχωρημένη ηλικία
τους Αφήστε λοιπόν παλιοσύντροφοι τον άνθρωπο αυτό να μονολογεί ήσυχος κάτω από
τα πεύκα του «ΣΩΤΗΡΙΑ», όπου για πρώτη φορά στην ζωή του δεν αποτελεί υβρίδιο
Είναι πια μόνο ένα πράγμα ξεκάθαρο! Ένας υποψήφιος συνταξιούχος – γιαλαντζί-
διευθυντής ιατρός ΕΣΥ, που μόνο εσείς τον ενθυμείσθε με όλη αυτή την πικρία της
απατημένης γκόμενας Αυτή σας βέβαια η εμμονή αποτελεί κατά βάθος μια παρηγοριά
για κάποιον που αισθάνεται αδικημένος ή αποτυχημένος, θυμωμένος ή
παραγκωνισμένος αλλά εν πάση περιπτώσει ξοφλημένος

 Και πάνω από όλα μην ξεχνάτε το τραγουδάκι που
έχει γραφτεί για αυτόν:

Η Σωτηρία της
ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα …

Άρης Παπάρης, ο σύριγξ

(*) 
Vaggelis Malesios Άλλο οι απογοητευμένοι και άλλο οι αποτυχημένοι……άλλο
οι θυμωμένοι και άλλο οι μικρόψυχοι τάχατες διωγμένοι…άλλο αυτοί που έμειναν
απ΄ έξω και άλλο αυτοί που οι κολαούζοι τους, τους πέταξαν απ΄έξω. Η μεγαλύτερη
δυστυχία του πολιτκού συστήματος είναι οι ανεπαρκείς παρακοιμώμενοι, οι
γλοιώδεις οσφυοκάμπτες, οι πολιτικές κοκότες που εμφανίζονται σήμερα ως
χειμαζόμενοι, ως θυμωμένοι για να φτύσουν εκεί που έγλυφαν, γιά να αθροισθούν
με τους αδικημένους. Οι ανίκανοι ποτέ δεν παραιτούνται και πάντα υποκρίνονται.