 |
Να ακούει τον εαυτό του να λέει φανφάρες δεν υπήρξε ποτέ το πρόβλημα για το πρωθυπουργεύοντα της συμφοράς μας. Είναι γνωστό και στην κουτσή Μαρία ότι έχει συνηθίσει από μικρός, μοσχαναθρεμμένος, να αυτοθαυμάζεται, αυτοϊκανοποιούμενος. Αλλά κανείς δεν περίμενε να τον ακούσει να το ομολογεί on camera!
Όμως, σε μια σπάνια στιγμή ειλικρινούς αυτογνωσίας, από μια στιγμιαία, ίσως, επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος που ταρακούνησε τον αδύναμο και κουρασμένο του εγκέφαλο, ο πρωθυπουργεύων γραικύλος, αναγνώρισε την πραγματική αξία αυτών που εκείνη τη στιγμή ανακοίνωνε με τον, γνώριμο πια σε όλους μας, πομπώδη στόμφο. Ακούσια ίσως, εξομολογήθηκε το παράπονό του και μαζί την υποτέλειά του στην Τρόικα, που δεν θέλει να τον πιστέψει:
“Είναι μήνες τώρα, που πήρα επάνω μου αυτή την πρώτη μεγάλη μείωση φόρων στην Ελλάδα. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά είπα στην Τρόικα ότι με τη μείωση από το 23% στο 13% θα αυξηθεί ο τζίρος, θα αυξηθούν αντί να μειωθούν τα έσοδα του κράτους και θα περιοριστεί και η φοροδιαφυγή. Δεν το πιστεύουν ακόμα. Δέχθηκαν, όμως, να δοκιμάσουν για πρώτη φορά μείωση φορολογίας”
Ετούτη τη φορά δεν άντεξε την εκφώνηση και διέκοψε την ομιλία του για να μουρμουρίσει τη φράση που θα παίξει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τις επόμενες ώρες –μέχρι το επόμενο τραγελαφικό επεισόδιο- στα κοινωνικά δίκτυα: “Γαμώ το κεφάλι μου, ο μαλάκας!”
Ακόμα κι ο αδύναμος εγκέφαλος του σκαιού πρωθυπουργεύοντα, κατανοεί ότι τα περισσότερα τουριστικά πακέτα έχουν κλείσει προ πολλού, οι τιμές είναι κι αυτές συμφωνημένες και φιξαρισμένες κι ότι έτσι κι αλλιώς αυτά τα περιβόητα 7 λεπτά στο ευρώ –τόση είναι περίπου η φορολογική ελάφρυνση – θα καταλήξουν στην τσέπη του ταβερνιάρη μαζί με τον υπόλοιπο φόρο, όχι στον κρατικό κορβανά. Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν κόβει απόδειξη ο ταβερνιάρης, μόνο στα πολύ κεντρικά, μόνο για τα μάτια του κόσμου, αλλά εσένα περιηγητή, δεν σε πειράζει, αφού σου χαμογελάει η ταβερνιάρισσα πίσω από τον πάγκο που σου μαγειρεύει τις λιχουδιές της και στο τέλος σε κερνάει κι ένα τσίπουρο, χαλάλι η απόδειξη, δεν χάλασε ο κόσμος. Καλοκαίρι και καλή καρδιά. Έτσι κι αλλιώς οι φόροι δεν πάνε ούτε για τα σχολεία των παιδιών σου ούτε για τα φάρμακα σου ούτε πάνε σε συντάξεις των γονιών σου. Σε εξυπηρέτηση παράνομων χρεών πάνε…
Κι όσοι μαγαζάτορες αγωνίζονται να επιβιώσουν ανάμεσα από καμπύλες προσφοράς κι αναζητούν τη σωτηρία τους στην ελαστικότητα της ζήτησης για την σκέτη από γιουβέτσι ή τις τηγανιτές πατάτες κι οι άλλοι που θα σπεύσουν να την περάσουν την ελάφρυνση στον τιμοκατάλογο κι εκείνοι που κόβουν από πάνω και τις αποδείξεις, όχι γιατί φοβούνται τον έλεγχο -αστεία πράγματα, διαλυμένες οι υπηρεσίες, ανύπαρκτοι οι έλεγχοι- αλλά γιατί φοβούνται μην τους κλέβει την είσπραξη ο σερβιτόρος ή ο ταμίας τους, πώς θα σωθούν με αυτό το μέτρο?
Δεν μπορούσε να καταλάβει ο πρωθυπουργεύων σπουδαρχίδης τι θα κερδίσουν οι ποταποί ταβερνιάρηδες, αν από κει που χρέωναν μια τηγανιά πατάτες, μισή μερίδα, τρία ευρώ, τώρα θα τη χρεώνουν δύο κι εβδομήντα πέντε. Πάντως ούτε τους εαυτούς τους πρόκειται να σώσουν ούτε τις επιχειρήσεις τους ούτε όλους τους κοινωνικά αποκλεισμένους που δεν έχουν περίσσευμα ούτε τα τρία ευρώ ούτε τα δύο κι εβδομήντα πέντε για τηγανιτές πατάτες, παρά θιν’ αλός…
Μάλιστα! Αυτά ακριβώς, ίσως να σκεφτόταν στη διάρκεια της σύντομης επιφοίτησης, ο πρωθυπουργεύων βιαστής των ζωών μας.
Περισσότερο τουριστικό συνάλλαγμα θα ξοδευτεί, τον διαβεβαίωναν οι μελετητές, μπλεγμένοι κι αυτοί στις καμπύλες προσφοράς και ζήτησης για σκέτη από γιουβέτσι και του τόνιζαν -έτσι τους πιστοποιούσαν τα οικονομετρικά τους μοντέλα- ότι θα εισρεύσουν κι αντίστοιχοι φόροι που θα ισοσκελίσουν την απώλεια από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών. Παρόμοια οικονομετρικά μοντέλα μ’ εκείνα που προέβλεπαν ανάπτυξη και επιστροφή στις αγορές, προ πολλού… Παρόμοιοι κι οι μελετητές…
Όλα αυτά, γνωστά κι από την επαγγελματική του εμπειρία από την εποχή της ενασχόλησής του με τις πίτσες, που του φαινόταν ως να ήταν εχθές, έλαμψαν σαν φωτεινά σήμαντρα μπροστά στα κουρασμένα μάτια του, ένα μήνυμα ερχόμενο κατευθείαν μέσα από το σκοτεινό φακό του τηλεοπτικού μόνιτορ που τον σημάδευε την ώρα της εκφώνησης. Σαν ένα νέο μήνυμα από τον Θεό! Ο αφορισμός ξεχύθηκε αυθόρμητα και με βεβαιότητα από τα χείλη του πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριου: «Γαμώ το κεφάλι μου, ο μαλάκας».
Αλλά όλα αυτά είναι εφήμερα και σε λίγο θα ξεχαστούν. Τι απομένει, λοιπόν, παρεκτός τη διήγηση μιας σύντομης κρίσης αυτογνωσίας?
Ταυτόχρονα με την δήλωση, ταυτόχρονα με την παράδοξη παραδοχή από τόσο σπουδαία χείλη, ταυτόχρονη ήταν κι η μετάδοση της είδησης ότι το νέο μέτρο θα παύσει να ισχύει από τον επόμενο Δεκέμβριο, αν δεν αποδώσει δημοσιονομικά.
Κι αφού όλοι ξέρουμε ότι δεν θα αποδώσει γιατί γίνονται όλα αυτά? Ίσα-ίσα για να δυσκολέψει η δουλειά αυτών που τιμολογούν τα τουριστικά πακέτα της επόμενης σεζόν, που η αγοραπωλησία τους έχει αρχίσει σιγά-σιγά να ξεκινά!
Μέχρι τον Δεκέμβριο! Αυτός δεν ήταν διαπραγματευτικός θρίαμβος απέναντι στην Τρόικα, ήταν κάτι παραπάνω! Κάτι που θα γραφτεί κι αυτό εκεί που θα καταχωρηθεί και η πρωτάκουστη όσο κι εύστοχη ομολογία: μεταξύ των πολλών ευτράπελων του βλαπτικού βίου τούτης της κυβέρνησης των Ολετήρων!
Alexandros Raskolnick
