Ακούμε όλοι συχνά τον μαχαλόμαγκα Άδωνι να απολύει με τη μία υπαλλήλους του ΕΣΥ μόνο και μόνον με την υποψία της διάπραξης κάποιου αδικήματος, όχι απιστίας περί την υπηρεσία, αλλά περί την πίστη εις τον υπουργόν! Βλέπετε νομοθετήθηκαν από την συγκυβέρνηση οι αυτοδίκαιες αργίες των δημοσίων υπαλλήλων υποτίθεται για να προστατευτεί το δημόσιο συμφέρον.
Και έτσι μόνο η παραπομπή υπαλλήλου σε ποινική ή πειθαρχική δίκη συνεπάγεται την δυνατότητα του αρμόδιου υπουργού να τον θέτει αυτομάτως σε αργία μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση του, δυνατότητα με την οποία συχνά τραμπουκίζει και ο υπουργός – μπουμπούκος.
Υπάρχουν τώρα και μερικοί αφελείς που πίστεψαν ότι αυτό έγινε για το καλό της πατρίδας, που χρειάζεται δήθεν την αυστηρότητα του κάθε Αδώνιδος για να διασωθεί.
Ω, εσείς ανόητοι και εύπιστοι, αν και γνωρίζατε ότι όλα αυτά βεβαίως και αναιρούσαν το τεκμήριο αθωότητας, τα δεχόσασταν! Τώρα άραγε τι να λέτε;
Ενώ φτάσαμε να θεωρείται η κάθε δίωξη τεκμήριο ενοχής, ωστόσο όλα αυτά αποδείχθηκε ότι ισχύουν αποκλειστικά για υπαλλήλους. Δεν ισχύουν για όσους τοποθετούνται σε δημόσιες θέσεις για να διαχειρίζονται τεράστια χρηματικά ποσά! Έτσι τουλάχιστον απέδειξε η δίωξη της κυρίας αρχιτραπεζίτισας της troika που ουδόλως κατέληξε όχι στην αυτοδίκαιη αργία της αλλά ούτε καν σε αλλαγή καθηκόντων της ….
Πάκης ο ακριβοδίκαιος
