 |
Της Άννας Κουρουπού
Όταν ακούς κάποιους να λένε πως οι μετανάστες δεν πρέπει να βάζουν τα παιδιά τους σε βάρκες Γενάρη μήνα γιατί θα πνιγούν, μελαγχολείς. Νιώθεις ότι οι χειροβομβίδες του ρατσισμού απασφαλίζονται πια αυτόματα.
Και σιχτιρίζεις τη φάρα σου, την πατρίδα σου, εύχεσαι να είχες τα κότσια να τη σκαπουλάρεις από εδώ, όσο ακόμη είναι νωρίς. Πριν σε πάρει η μπάλα. Εσύ ή ο κάθε εσύ που έχεις μια στάλα συνείδηση.
Εγώ το μαρτύριο του ρατσισμού το έφαγα χρόνια στη μάπα. Αλλά τη γλίτωσα. Δεν «πνίγηκα».
Και κάθε φορά που λέω ότι αυτό το γαμημένο πηγάδι, κάπου θα έχει έναν πάτο, κάπου θα σταματήσει, κάθε μέρα και κάτι καινούριο θα σκάσει. Να βολέψει τους βολεμένους περισσότερο και να ξεβολέψει αυτούς που μάχεται το μυαλό τους συνέχεια με το άδικο.
Αποφάνθηκε ο κ Δένδιας πως τελικά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η πολλή ποιότητα που διαθέτουμε. Έχουμε τόσα αξιόλογα μυαλά που πάνε χαμένα γιατί οι Πακιστανοί που έρχονται… μας το χαλάνε το τοπίο.
Δεν είναι ποιοτικοί μετανάστες. Ενώ, ας πούμε, οι φανατικοί εκκλησιαζόμενοι βρίθουν από ποιότητα σε σκέψη και προπάντων σε ψυχή και ιδέες. Όταν βρίσκονται στην εκκλησία, δεν μουρμουράν πως είναι το μαλλί της γειτόνισσας ή αν φοράει περουκίνι ο άντρας του απέναντι παγκαριού. Δεν μισούν, δεν είναι φανατισμένοι με κάποιον Χριστό. ΟΧΙ. Συναντώνται εκεί για να ανταλλάξουν, μετά τη λειτουργία, απόψεις και φιλοσοφήματα και θεωρίες. Όχι τι μαγείρεψαν για μεσημεριανό. Όχι ότι ο από κάτω στην πολυκατοικία είναι μαύρος «και πώς βρωμάνε, βρε παιδί μου, τα φαγητά τους έτσι».
Στα μπουζουκλερί κάθε Παρασκευή και Σάββατο, αν δεν ήταν τόσο δυνατή η μουσική, τι νομίζει ο Δένδιας ότι θα έκαναν οι θαμώνες; Βραδιές ποίησης φυσικά με μουσική υπόκρουση μπουζουκιού και φωνητικά ακούσματα με στίχους του Παντελίδη. Ενίοτε και του Σφακιανάκη, γιατί είναι και πιο πρωχό. Αυτός θα μιλάει για εξωγήινες επιστήμες.
Δεν χωράει τόση ποιότητα σε μια τόσο μικρή χώρα. Έχει δίκιο ο κύριος Δένδιας. Πρέπει να ζητάμε -σαν υπεύθυνη χώρα πάντα- εγγυήσεις από το κάθε σκατοκράτος που διώχνει κακήν κακώς τους απολίτιστους άπιστους. Να μας στέλνουν ένα έγγραφο, βρε αδερφέ. Κάτι. Μπορεί ας πούμε, να μην έχει βγάλει κάποιος ένα Πανεπιστήμιο, αλλά να μας εγγυηθεί π.χ. ότι τα μουσικά του ακούσματα είναι από Κάλλας και πάνω. Αλλιώς… βυθιζόμαστε σαν χώρα.
Λυπάμαι, κ. Υπουργέ, αλλά δεν χωράει άλλη ποιότητα. Πήξαμε. Χορτάσαμε. Μπουχτίσαμε και την ξεράσαμε την ποιότητά σας.
Αφήστε να έρθουν και κάποιοι αγράμματοι, για να βλέπουμε την απελπισία στα μάτια τους όταν πνίγονται τα παιδιά τους. Να νιώθουμε υπεροχή στους υποτελείς. Αφού έχουμε τόση ποιότητα περίσσια σαν λαός.
