Ακούμε πάλι τους συνήθεις ύμνους για τα γλυκανάλατα τραγουδάκια του σαράντα που σάρωναν μεν στα αθηναϊκά θέατρα αλλά αμφιβάλλω, αν τα τραγούδησε έστω και ένας λασπωμένος φαντάρος στο μέτωπο. Θυμάμαι ότι ο παππούς μου έλεγε πως δεν ήταν παρά γονατογραφήματα – αντιγραφές της αντίστοιχης ιταλικής προπαγάνδας (μάστορες της φανφάρας)
Θαυμάστε, για παράδειγμα, την μουσική υποστήριξη της ηρωικής εκστρατείας των Ιταλών στην Αβησσυνία και τα τραγουδάκια τους για τον αγαπημένη του ήρωα ο οποίος πάει να φονεύσει πολεμιστές με ακόντια και τόξα!
Μάλιστα ένα από τα πιο γνωστά μας ήταν απλή αντιγραφή ενός Μουσολινικού ύμνου για την θαλερή αγροτική γη επί φασισμού …
Αντιθέτως μάλλον παραγνωρισμένα παρέμειναν τα σχετικά ρεμπέτικα:
Και του χρόνου!
Άρης Παπάρης, ο εμβριθής μελετητής
