Παναγιώτης Τζανετής
Οι τρεις απειλές της περιόδου επιπλέκονται όλες λίγο-πολύ με το προσφυγικό/μεταναστευτικό. Η οικονομική καταστροφή, που είναι επί θύραις, θα καταστήσει ακόμη δυσκολότερη την ενσωμάτωση και θα οξύνει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Ο υγειονομικός τυχοδιωκτισμός στα camps κατά το πρώτο κύμα υπήρξε θρασύς και απόλυτος, αν και δεν βρέθηκε κανένας να επιχειρηματολογήσει υπέρ του, επιστημονικά ή ηθικά. Όλα αυτά κρυφτήκανε πίσω από ένα κουτοπόνηρο μείγμα πολιτικού ρεαλισμού που νομιμοποιούσε κάθε παλιανθρωπιά στο όνομα ανωτέρων αξιών, όπως το «εθνικό συμφέρον».
Πολλά έχουν γραφεί για το πόσες λογικές αντιφάσεις και καταρρεύσεις μύθων εμπεριείχε αυτή η στάση. Η διακωμώδηση του «μένουμε σπίτι» που στα camps διαβαζόταν «μένουμε τσαντίρι», ο ακτιβισμός του «Μένουμε Ευρώπη» που απέληξε στην εθνική μας διαπόμπευση ως Όρμπαν της Μεσογείου, ο «ελληνικός» πολιτισμός και ανθρωπισμός όπως αποτυπώθηκε στα video των επαναπροωθήσεων του Λ.Σ., το καλαμπούρι με του πόσους θα πάρει το Λιχτενστάιν προκειμένου να μην πάρει η Καρδίτσα, η φιλελεύθερη δημοκρατία ΜΜΕ και επικοινωνιολόγων που θα ήταν πρόθυμοι να διοργανώσουν κάποιο γκάλοπ υπέρ της εξόντωσης με κάθε μέσο, όπως έκαναν με τον Ζακ Κωστόπουλο και τον κοσμηματοπώλη, ο ψευδοκεντρώος Μητσοτάκης που προτάσσει Μηταράκη, Άδωνι, Κυρανάκη κά. Ακόμη και ο θρύλος της αποτελεσματικότητας Χρυσοχοίδη τσαλακώθηκε άσχημα στο Βόρειο Αιγαίο. Όλοι οι μύθοι λοιπόν θυσιάζονται με ένα κλείσιμο του ματιού, ότι αυτό γίνεται τάχα για τα «εθνικά» …
Αν αναγνωρίσουμε πρακτικώς την προτεραιότητα των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, αυτό σημαίνει ότι ανάμεσα στον εθνικό κίνδυνο και στον κίνδυνο πχ μιας εξοντωτικής ύφεσης, δίνουμε προτεραιότητα στον πρώτο και αφιερώνουμε δυσβάστακτα ποσά για εξοπλισμούς ή ότι συνεχίζουμε να έχουμε ευρεία στρατιωτική κινητοποίηση ασχέτως των εξελίξεων στην πανδημία/καραντίνα κοκ. Ας δεχθούμε ότι σε αυτή την ιεράρχηση συμφωνούν οι πλείστοι. Συμφωνεί, άραγε, και η κυβέρνηση;
Η πρώτη παραδοξότητα σε αυτό το σκεπτικό είναι ότι το αίσχος της Μόριας εδράζεται απέναντι από το μαρτυρικό Αιβαλί. Ακόμη και οι γραφικοί του «εξορισμού» δεν πρότειναν ως τόπο απομόνωσης ποτέ Αντικύθηρα, Παξούς ή Διαπόντια αλλά πάντα κάποια νησιά του Αιγαίου. Πρωτότυπη πατριωτική προτίμηση το να κρατάς μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα όσο γίνεται πιο κοντά στο κρίσιμο σημείο και μάλιστα να μηχανεύεσαι διάφορα προκειμένου να την διατηρήσεις.
Οι ανησυχούντες για την τοπική καθαρότητα του αίματος φέρονται να αγνοούν ότι οι ακρίτες ήταν αμφίβολης ελληνικότητας, αν κρίνουμε από τους Ίσαυρους ή την «Μακεδονική» δυναστεία που ήταν αρμενικής καταγωγής έως και την ηρωική φουστανέλα της Αρβανιτιάς. Για να μην μιλήσουμε για το τόσο επίκαιρο ΠΝ που μέχρι προχθές έδινε τα παραγγέλματα του στα αρβανίτικα. Ας δεχθούμε όμως το πρόταγμα του να προασπίσουμε την ελληνικότητα των πληθυσμών, ως αν ήταν η Δυτική Θράκη. Με ποια λογική προκρίνεται η οικονομική απαξίωση, με ένα μοντέλο ανάπτυξης που θυσιάζει τον τουρισμό υπέρ μιας παρασιτικής οικονομίας που θα έχει ως άξονα τις μαύρες δραστηριότητες περί τα camps.
Αλλά ακόμη πιο πατριωτική φαντάζει η βιολογική τους διακινδύνευση. Τα πενήντα διαγνωσμένα από τον ΕΟΔΥ – «Αστραπόγιαννο», που εδέησε επιτέλους να ξεκινήσει ευρείς ελέγχους, σημαίνουν αρκετές εκατοντάδες θετικούς κάτω από τις ελιές! Το παράδειγμα του Κρανιδίου έδειξε πόσο εύκολα σε έναν νεανικό πληθυσμό προσφύγων μπορεί να θετικοποιηθεί το ένα τρίτο (150/450), χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς και να αποκαλυφθεί τυχαία από μια ετοιμόγεννη. Το άλλο που διδάσκει το Κρανίδι είναι ότι δεν πέθανε κανείς ούτε κόλλησε κανείς απ’ έξω ακριβώς γιατί η αντιμετώπιση έγινε σε μια οργανωμένη δομή όπως το ξενοδοχείο. Ένα από αυτά τα ξενοδοχεία που κλείνει κατά δεκάδες ο κ Μηταράκης, προκειμένου να δημιουργήσει για τον ιό συνθήκες πλατείας Βικτωρίας και διασποράς, έτσι ώστε οι υγειονομικές κρίσεις να αντιμετωπιστούν υπό συνθήκες Μόριας. Η ώρα ενός σχεδίου ανήθικου, ανέφικτου και ατελέσφορου φαίνεται ότι έχει φθάσει. Το λένε Αγνοδίκη και θα είναι καταδίκη!
Η μέγιστη μωρία έχει όμως να κάνει με τον Ερντογάν. Ο «ηγέτης» των δύο δις μουσουλμάνων, που υποδύεται προς την Δύση τον τελευταίο διαθέσιμο κοινό κρίκο με όλους αυτούς τους ανθρώπους έχει ένα διπλό αφήγημα. Αποτελεί την ατραπό προς τον αναπτυγμένο κόσμο κι εν ανάγκη τον νέο Σαλαντίν απέναντι σε άκαρδους σταυροφόρους. Και καλά σταυροφόρος ο Μακρόν, η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή των παραδοσιακών φίλων των Αράβων, από που κι ως πού;
Το δεύτερο στοιχείο βασίζεται στην σωστή ανάγνωση του συμφεροντολογικού χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών κρατών και διεθνικών θεσμών καθώς και της τραμπικής χρονικής συγκυρίας. Όταν η Ελλάδα, ο δυτικός του αντίπαλος επικαλείται συνεχώς το διεθνές δίκαιο και την ηθική μιας παγκόσμιας ρύθμισης και ευνομίας, θα πρέπει κάπως να αμφισβητήσει το πλεονέκτημα της, προβάλλοντας τον ισχυρισμό: «όλοι ίδιοι είμαστε, απλώς δεν είμαστε όλοι εξίσου ισχυροί!» Ξέρει ότι απευθύνεται σε επιδιαιτητές πρόθυμους να «φάνε» τα προσχήματα.
Δεν χρειάζεται να είσαι κι ο στρατάρχης Φος, για να διακρίνεις το πώς συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις του πάνω στη δική μας αχίλλειο πτέρνα. Η εξίσωση του απολυταρχικού του καθεστώτος με την απανθρωπιά των σταυροφόρων θα επιχειρηθεί σύντομα, εν χορδαίς και οργάνοις.
Απέναντι του θα βρει τότε την μωρία των καταγεγραμμένων επαναπροωθήσεων και τα πρωτοσέλιδα του Guardian, τα video των New York Times για άοπλους νεκρούς στο έπος του Έβρου, τις τσιρίδες διαφόρων μωρών «Πέστε τώρα, είστε ή όχι με τα κλειστά κέντρα;», τους νομικούς ακροβατισμούς με το άσυλο, τα υγειονομικά κατορθώματα στα camps που έχουν ήδη συγκεντρώσει την παγκόσμια προσοχή και φυσικά την τούρκικη προπαγάνδα να λέει δεν τους πνίγουν μόνο αλλά τους καίνε κιόλας.
Τότε ο κ Δένδιας, με χαμόγελο, θα βγάλει από το χαρτοφύλακα του διάφορα έωλα (μπαγιάτικα) επιχειρήματα. Το αδωνίσιο «Να τους κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη από το Αφγανιστάν», τα χοιρινά επιχειρήματα Κυρανάκη, το στεφανίσιο παραγάδι , τη μεθυσμένη λογιστική Μηταράκη, που αθροίζει τις προγραμματισμένες επιστροφές των Αλβανών με τις επιστροφές προς Τουρκία και φυσικά ένα ομοίωμα της «Τασίας» με ομπρέλα ηλίου, υπενθυμίζοντας ότι αυτή τα έκανε όλα. Όχι, δεν φαντάζομαι ότι θα τα κάνει αυτά ο κ Δένδιας, γιατί δεν είναι του επιπέδου του. Αυτά είναι για μωρούς, εσωτερικής δηλαδή κατανάλωσης.
Ας μην ανησυχεί η Λέσβος που ακούει ότι θα απομονωθεί προσωρινώς ως λοιμοκαθαρτήριο. Θα έρθει ο κ Μαργαρίτης Σχοινάς της ΕΕ, αυτής που τα σχεδίασε όλα! Είναι ήδη εκεί ο κ Χρυσοχοίδης, ο επικεφαλής των βάναυσων δυνάμεων που έφυγαν τρέχοντας τον Φλεβάρη. Είναι και ο κ Θεοδωρικάκος, ο επικεφαλής παντών των αυτοδιοικητικών που διοργάνωσαν τόσο καλά τις αντιδράσεις στην αποσυμφόρηση. Είναι και ο κ Μηταράκης, μην τυχόν χρειασθεί καμιά απ’ ευθείας ανάθεση. Τους υποδέχθηκε ο Δήμαρχος τους, αυτός που έστειλε την Πολεοδομία στους «Γιατρούς χωρίς Σύνορα» και ο κ Μουτζούρης που χρωστάει … μια ξενάγηση στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Έχουν πέσει με τα μούτρα όλοι αυτοί να βοηθήσουν την Λέσβο γι’ αυτό γέμισαν όλα τα κανάλια με ακροδεξιές δευτεράντζες και κάτι τσικό, πρόθυμα να υποστηρίξουν κοτσάνες. Ούτε καν ο Μπογδάνος και ο Κυρανάκης να πουν κάτι το αστείο.
