«Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής συνιστά πολιτική, νομική αλλά και προσωπική δικαίωση για έναν στενό πυρήνα ανθρώπων υπό τον Αντώνη Σαμαρά που την κατέδειξε ως αυτό που πραγματικά διαχρονικά υπήρξε, δηλαδή ως εγκληματική οργάνωση». Ποιος το είπε; Μα ο Μάκης Βορίδης, υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ και στα νιάτα του τσεκουροφόρος επικεφαλής της νεολαίας της ΕΠΕΝ. Ανάλογο ήταν και το μήνυμα του Άδωνη Γεωργιάδη και ασφαλώς του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δήλωσε με «ταπεινότητα» πως «δεν κάναμε τίποτα παραπάνω από το εθνικό και δημοκρατικό μας καθήκον».
Είναι «γραμμή»: Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η ιστορική απόφαση της Δικαιοσύνης για τη Χρυσή Αυγή, πλήθος στελεχών και «μαχητών» της ΝΔ, άρχισαν να φωνάζουν ότι χρωστάμε τα πάντα στον Α. Σαμαρά και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και εν γένει η Αριστερά δεν δικαιούται να ομιλεί γιατί ήταν στις πλατείες των «Αγανακτισμένων» μαζί με τους φασίστες, με τους οποίους, σύμφωνα με την προπαγάνδα, έκανε και διάφορες συναλλαγές στις ψηφοφορίες στη Βουλή.
Μιλάμε για το κόμμα που έχει στην κοινοβουλευτική του ομάδα τον θεωρητικό της «σοβαρής Χρυσής Αυγής» Μπάμπη Παπαδημητρίου, τον αλληλέγγυο για την ταλαιπωρία τους στα δικαστήρια Κωνσταντίνο Μπογδάνο, και πρώην βουλευτές και στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ όπως ο Αδ. Γεωργιάδης και ο Θ. Πλεύρης. Και πόσους άλλους…
Μιλάμε για το κόμμα του οποίου ο ηγέτης Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει το 2017 στο «Politico» ότι η Χρυσή Αυγή είναι «σαν να μην υπάρχει» και πως στην Ελλάδα «η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια». Μιλάμε για το κόμμα του οποίου πολλά στελέχη με το λόγο και τις θέσεις τους «τάισαν» και συνεχίζουν να ταΐζουν το φίδι της ακροδεξιάς.
Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει πως ο Α. Σαμαράς είχε γραμματέα της κυβέρνησής του τον συνομιλητή της «Χρυσής Αυγής» Τ. Μπαλτάκο, τον οποίο απομάκρυνε μόνο όταν βγήκαν στη φόρα τα «υπόγεια» νταραβέρια με τους νεοναζί.
Η αντίστροφη μέτρηση για τη «Χρυσή Αυγή» άρχισε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η κυβέρνηση Σαμαρά τότε αναγκάστηκε να αντιδράσει, υπό την πίεση και του ξένου παράγοντα, που είχε ενοχληθεί με την ασυλία ενός -πέρα από όλα τα άλλα- αντισημιτικού εθνικιστικού μορφώματος.
Τη υποκριτική στάση της κυβέρνησης Σαμαρά «καρφώνει» με δημοσίευμά του μέχρι και ο Economist, ο οποίος αναφέρει πως μέχρι τη δολοφονία Φύσσα «έκλεινε» το μάτι στη Χρυσή Αυγή.
Με την καταδίκη της «Χρυσής Αυγής» ως εγκληματικής οργάνωσης μπήκε φρέσκος αέρας στον επιβαρυμένο από την τοξικότητα δημόσιο χώρο.
Είναι κρίμα που η ΝΔ δεν σεβάστηκε αυτή τη λυτρωτική στιγμή για την ελληνική δημοκρατία και παλεύει -μάταια- να παρουσιαστεί ως «μητέρα» της αντιφασιστικής νίκης. Το μόνο που καταφέρνει είναι να εκτίθεται περισσότερο. Αν είχαν χαμηλώσει το βλέμμα θα ήταν καλύτερα και για τους ίδιους. Οι κραυγές, η ανηθικότητα, η υποκρισία και οι κομπασμοί ταιριάζουν στην ακροδεξιά της γραβάτας.
