Η κρίση στο «Βήμα» και η παραίτηση της διευθύντριας σύνταξης της εφημερίδας, επαληθεύει την ύπαρξη διπλών βιβλίων για τα αποτελέσματα των τεστ. Και αναδεικνύει τη λυσσασμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να κουκουλώσει το σκάνδαλο και τις καταστροφικές του επιπτώσεις στην προσπάθεια για τον έλεγχο της πανδημίας.
Τα δείγματα της εγκληματικής, κυβερνητικής συμπεριφοράς είναι καθημερινά. Περισσότεροι από 1.800 νεκροί από κορονοϊό αγνοούνται, δεν έχουν καταγραφεί στο εθνικό μητρώο ασθενών Covid-19, το οποίο παρουσιάζει σημαντικότατες διαφοροποιήσεις σε σύγκριση με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ.
Ακόμη χειρότερα, εδώ και ημέρες κυκλοφορούν φωτογραφίες-ντοκουμέντα από τις οθόνες του ΕΚΑΒ, που δείχνουν τις λίστες αναμονής για διαμετακομιδή από τα νοσοκομεία της «προνομιούχου» Αθήνας. Περιπτώσεις διασωληνωμένων που αναζητούν κλίνη ΜΕΘ επί ημέρες, την ίδια στιγμή που το υπουργείο «δίνει» δεκάδες κλίνες ελεύθερες.
Φυλάει κάποιος καβάτζες, και αν ναι για ποιους και με ποιανού οδηγίες; Υπάρχουν κενές κλίνες που δεν δίνονται στο ΕΚΑΒ; Λέει πάλι ψέματα το υπουργείο Υγείας ότι έχει δεκάδες διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ στην Αττική; Κι αν όλα αυτά γίνονται στην Αθήνα, τι γίνεται άραγε στην Κεντρική Μακεδονία και την Θεσσαλία; Πόσοι ακόμη θα πεθάνουν αβοήθητοι όσο οι βουλευτές ακούνε «ψύχραιμοι», τις ύβρεις του ενθουσιασμένου κ. Θεοχάρη προς τις χιλιάδες θυμάτων;
Η αντιπολίτευση που θα έπρεπε να έχει καταθέσει αυθημερόν τα παραπάνω στοιχεία στον εισαγγελέα, δεν έχει ακόμη καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή! Το ερώτημα το δικό μας δεν πάει ούτε Μαξίμου, ούτε Αριστοτέλους, πάει Κουμουνδούρου.
Το σκάνδαλο με τα διπλά βιβλία
Η αντιπολίτευση γνώριζε ότι επιδημιολόγοι διαμαρτύρονταν από την αρχή, για την ποιότητα και την ακρίβεια των παρεχομένων πληροφοριών. Κατ’ ιδίαν μάλιστα, εξηγούσαν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονταν στο περίπου αν όχι στα τυφλά.
Πολλοί πρωτογνώρισαν τον επικεφαλής του ΕΟΔΥ τον κ. Αρκουμανέα από την παραχώρηση του τηλεφωνικού κέντρου του ΕΟΔΥ σε εταιρεία call center, μηδαμινής ιατρικής αξιοπιστίας. Όταν έμαθαν ότι ο οργανισμός αποτελεί και την συνέχεια του αλήστου μνήμης ΚΕΕΛΠΝΟ, κούνησαν το κεφάλι με κατανόηση. Η αλήθεια είναι ότι όταν γινόταν οι επιλογές τέτοιων προσώπων, όπως και των διοικητών των νοσοκομείων που έφτασαν να απειλούν υγειονομικούς επειδή αρρώστησαν, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.
Δεν ήταν μόνο ο γηραιός κ. Πατέρας με τις ψήφους της Καρδίτσας, ήταν και όλοι οι υπόλοιποι νηπιαγωγοί, συνταξιούχοι χωροφύλακες, τηλεοπτικά νούμερα, κοκ. Όταν λοιπόν μας χτύπησε η πανδημία, με αυτούς βρεθήκαμε και με αυτούς πορευτήκαμε…
Παράλληλα εμφανίστηκε ο δυναμικός κ. Χαρδαλιάς, ο οποίος, πέραν από οικογενειακός φίλος, ήταν εξοικειωμένος με την τηλεοπτική προβολή του ειδικά επί καταστροφών και καλλιεργούσε ανέκαθεν μια εικόνα υπερδραστηριότητας. Η ανισορροπία της υποκατάστασης των αρχών δημόσιας υγείας από την Πολιτική Προστασία φάνηκε σχεδόν ως μια φυσιολογική λύση. Ούτε σκέψη για αντικατάσταση του κ. Αρκουμανέα. Προτιμήθηκε η παράκαμψη του στην πράξη. Αποτελούσε ωστόσο μια θεσμική δυστοπία αυτή η ad hoc εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε στέλεχος της αυτοδιοίκησης και το δανεικό μηχανισμό της Πυροσβεστικής, για ένα εξειδικευμένο ιατρικό πρόβλημα.
Σταδιακά, ο ισχυρός άνδρας της πανδημίας προσεταιρίστηκε τον πρωθυπουργικό σύμβουλο κ. Τσιόδρα, προφανώς βάσει σχετικών οδηγιών του Μαξίμου. Αυτό σε συνδυασμό με την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από τον κ. Κικίλια, οδήγησε στην αδιαφανή, εξωθεσμική διαχείριση από τον υφυπουργό κ. Κοντοζαμάνη, το δίδυμο Χαρδαλιά – Τσιόδρα και στο βάθος από τον κόουτς της συμφοράς, τον κάτοικο του Μαξίμου και το επιτελικό του κράτος.
Οι κρίσιμες πολιτικά αποφάσεις για το ποιος και που θα κλείσει ή θα ανοίξει, ήταν στο χέρι του τέως δημάρχου Βύρωνος και συμβούλου του κ. Μπακογιάννη, όταν ήταν Περιφερειάρχης. Ο κ. Χαρδαλιάς τις παζάρευε «επιστημονικά» με τους παλιούς του συναδέλφους, δημάρχους και περιφερειάρχες. Οι σχετικές μαρτυρίες ανά την Ελλάδα αφθονούν και συχνά είδαν το φως της δημοσιότητας. Συνήθως επαινετικά για την ευελιξία του και τα παζάρια του, μέχρι που ήρθε η ώρα της Θεσσαλονίκης. Τότε άρχισαν τα «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω», «ότι μας είπαν οι επιστήμονες» κ.λπ.
Η λυσσώδης μάχη για εξουσία
Ποιοι ήταν οι επιστήμονες που «τους είπαν;». Ελάχιστοι εξ αυτών ήταν επιδημιολόγοι, που ήταν η αρμόδια ειδικότητα. Η κορυφαία εξ αυτών, η κα. Λινού, δεν κλήθηκε ποτέ. Γιατί; Όταν πια τα πράγματα έγιναν σκούρα και ο λογαριασμός δια του γνωστού λαγού κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη άρχισε να φθάνει στους «επιστήμονες που μας εισηγήθηκαν λάθος», η υποβόσκουσα διαμάχη έλαβε άγρια χαρακτηριστικά, «συντροφικών μαχαιρωμάτων». Έτσι έφτασαν στο φιλικό «Βήμα» και τη συντηρητική «Δημοκρατία» οι αποκαλύψεις για τα διπλά βιβλία.
Είναι προφανές ότι τα λυσσώδη παιγνίδια εξουσίας που αποκαλύπτονται σε μια ιατρική υπόθεση με κορυφαίο πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον, η οικοδόμηση ενός πλέγματος προβολής και προστασίας του Μωυσέως, η αδιαφάνεια, το αδίστακτο ψεύδος και η ακαδημαϊκή προθυμία να νομιμοποιήσει κυρίως δια της σιωπής τις πλέον αντιεπιστημονικές αρλούμπες, τίποτε καλό δεν εγγυώνται.
Αυτήν τη στιγμή, το κέντρο βάρους των αποκαλύψεων πέφτει στην υγειονομική καταστροφή και τα χιλιάδες θύματα της Βόρειας Ελλάδας, στο συντριπτικό ποσοστό ασθενών που καταλήγουν εκτός ΜΕΘ και στην πλήρη αδιαφάνεια των κριτηρίων με τα οποία επιλέγονται οι λίγοι που θα τους δοθεί μια ευκαιρία. Με την εξαίρεση μεμονωμένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι πλείστοι, ακόμη και οι προερχόμενοι από νομούς που το μόνο που ακούει πια κανείς είναι σειρήνες και καμπάνες, φροντίζουν μόνο τη διατήρηση ενός προφίλ ψευδοσοβαρότητας.
Η αποτυχία και στο θέμα των εμβολίων, αποκαλύπτει σε όλο της το μέγεθος την ανικανότητα των κυβερνώντων. Το θράσος του κυβερνητικού ψεύδους, η ομοφωνία των καθεστωτικών ΜΜΕ αλλά και η πολιτική ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης επιτρέπουν την αέναη διαιώνιση των ψευδών. Για τους αντιπολιτευόμενες πολιτευτές, η μόνη αληθής σοβαρότητα και ευθύνη είναι αυτή απέναντι στους ψηφοφόρους τους που πεθαίνουν αβοήθητοι. Και όχι ο βαθμός που θα τους προβάλουν τηλεοπτικά οι εξωραϊστικοί σύλλογοι, που παριστάνουν τα ΜΜΕ.
