Τάκης Λιδωρικιώτης
Οι κάτοικοι της χώρας έντρομοι και περιδεείς δεν ξέρουν, αν τρομάζουν περισσότερο με τη φάτσα του Ερντογάν ή του Μίχου. Αντιλαμβάνονται ότι οι τοπικές διενέξεις, αν ξεφύγουν, δεν μπορεί παρά να αθροιστούν στον μεγάλο πόλεμο, ασχέτως επιθυμιών των πρωταγωνιστών.
Η αξιοπρέπεια της δημοκρατίας παίγνιο στα χέρια νάνων. Το στίγμα του 2015 παραμένει ανεξίτηλο.
Καμία αισιοδοξία και καμία ελπίδα από πουθενά. Αρρώστια και μιζέρια παντού. Τα προκάτ πολιτικά χαμόγελα φαντάζουν ειρωνεία. Για όσα επί ΓΑΠ θα έβγαζαν στα κάγκελα ακόμη και τους γραμματείς του, αυτά σήμερα περνάνε ντούκου με τον συνοδό ψίθυρο “και μη χειρότερα!”.
Πολιτικά
Ακόμη και χωρίς το άγος των υποκλοπών, ακόμη και χωρίς την απλή αναλογική, η ανάγκη συσπείρωσης σε δημοκρατικό και πατριωτικό Μέτωπο Σωτηρίας θα κυριαρχούσε λόγω της φασιστικής απειλής στην Ευρώπη. Από την άλλη όσοι νομοθέτησαν την απλή αναλογική κατέστησαν την σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ μονόδρομο. Άρα εκκρεμεί η αυτοκριτική για τα περί «γερμανοτσολιάδων».
Η δε προγραμματική σύγκλιση δεν θα έχει αξία ως υπόθεση κορυφής αλλά ως μαζική οραματική λειτουργία μέσα στην κοινωνία, που θα ξαναδώσει το θάρρος και την ελπίδα. Οπότε η ενότητα της νέας κοινωνικής συμπαράταξης των “μη προνομιούχων’”δεν μπορεί να είναι μια πολύχρωμη κουρελού, ένας άμορφος χυλός ή ένας συνεχής κυκλοθυμικός διπολισμός. Αν δεν έχει συνοχή, πνοή και σφρίγος, τότε περιττεύει.
Οργανωτικά
Σε συνέχεια του τραγικού συνεδρίου των φραξιών (κλουβί με τις τρελές) η νέα 1 προς 3 συριζαϊκή ισορροπία συγκλητικών – πραιτωριανών εκφράστηκε στην κοινή πρόταση για τον ορισμό επικεφαλής τομέων της Κ.Ε. Η προσέγγιση “βάζουμε τα δεύτερα”, γιατί η ουσία βρίσκεται στο think tank του Προέδρου συνιστά υπεκφυγή. Βέβαια, βάζει ο Μητσοτάκης τα πρώτα, οπότε μην άγχεστε…
Για την ακρίβεια, δεύτερα δεν είναι τόσο τα πρόσωπα, όσο δευτεράντζα είναι η διαδικασία. Προφανώς καμία έννοια δεν έχει η επίσκεψη στο επταώροφο της Κουμουνδούρου, αν δεν “ανήκεις σκληρά” σε κάποια από τις θρυλικές της φράξιες. Εκεί, μια σημαδεμένη τράπουλα μοιράζει τα χαρτιά της ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς, εραστές κι άλλους διαπλεκόμενους. Τεράστιο έλλειμα αυθεντικότητας, ενώ από τα παράθυρα εισρέει ισχυρή η απαίτηση για μια ηθική της αυθεντικότητας.
Ίσως μάλιστα να είναι πια για τους Έλληνες υπαρξιακή ανάγκη. Από την άποψη αυτή, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν έχει δουλειά στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Ούτε καν από την παρακείμενη Πειραιώς, ας μην περάσει.
