Γράφει η Ρίτα Πουλακίδα
-Φύλακες γρηγορείτε!
Ακούστηκε μια απεγνωσμένη κραυγή, που τάραξε τη γαλήνη που επικρατούσε στο γραφείο του Νίκου Ανδρουλάκη, που σύννους σχεδίαζε την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που θα προκύψει μετά την ήττα Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές.
Ήταν τόσο γοερή η κραυγή που διάφορα πρόσωπα πετάχτηκαν από τα διπλανά γραφεία με πρώτον τον επιστήθιο φίλο του νέου Προέδρου, Ανδρέα Σπυρόπουλο, αναζητώντας τον θρασύτατο δράστη.
Και τότε πρόβαλε στις σκάλες η σεβάσμια φιγούρα του Νέστορα του κόμματος Απόστολου Κακλαμάνη, που κρατούσε τα ΝΕΑ και αγανακτισμένος κατήγγειλε ότι στο ΠΑΣΟΚ υπήρξε νέα επιστροφή από το βυτιοφόρο, χωρίς αυτός να ενημερωθεί!
Τι, άραγε, συνέβαινε και ήταν τόσο θυμωμένος ο υπέργηρος θιασώτης της καθαρότητας του αναγεννημένου κόμματος;
Ύστερα από προσπάθεια οι συνεργάτες του Προέδρου Ανδρουλάκη κατόρθωσαν να αντιληφθούν, ότι ο κ. Κακλαμάνης εννοούσε ότι ο βρωμερός άνθρωπος από το βυτιοφόρο δεν ήταν άλλος από τον πρώην Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Πανούση!
Τι είχε κάνει ο αθεόφοβος Πανούσης και είχε προκαλέσει την μήνιν του γέροντα Απόστολου;
Με άρθρο του στα Νέα – την εφημερίδα που κρατούσε ο έξαλλος πρώην Πρόεδρος της Βουλής- εξέφραζε την πλήρη στήριξή του στον πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη, θυμίζοντας παράλληλα την πολιτική του καταγωγή και την έντονη δράση του στον χώρο του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1978-1983, πριν αποχωρήσει το 1989. «Αν και ουδέποτε απέκτησα κάποιο κομματικό αξίωμα, πολλά οφείλω στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, μερικά και λόγω του ΠΑΣΟΚ. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έριχνε ανάθεμα πίσω του, επειδή το ΠΑΣΟΚ ή εγώ αλλάξαμε», έγραφε ο πρώην υπουργός, αναφέροντας μεταξύ άλλων και την συνύπαρξή του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ως πρύτανης τότε, με τον σημερινό πρόεδρο, που υπήρξε “φλογερός” φοιτητής της ΠΑΣΠ…
– Θα αφήσουμε αυτόν τον βρωμερό να προστεθεί στον κατάλογο που άνοιξε ο Χρυσόγονος και να μολύνει την καθαρότητα του κόμματος, φώναζε ο υπέργηρος Απόστολος της σοσιαδημοκρατικής εξυγίανσης, την ώρα που ο Πρόεδρος Ανδρουλάκης είχε ανοίξει την πόρτα του γραφείου του και τον χτυπούσε στον ώμο του συγκαταβατικά με διάθεση κατανόησης…
