Τι να κάνουμε

Του Θανάση Νικολαίδη (τρίτο και τελευταίο μέρος)

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

Η «κατάργηση» της υπεραξίας και η επιχειρούμενη θεσμική παλινόρθωση του Φεουδαρχισμού ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ και την δυνατότητα, ιδεολογικής και πολιτικής σύλληψης και ανάλυσης,των νέων φαινομένων,από το σύνολο της ελληνικής Αριστεράς ,(παραδοσιακή,ανανεωτική,σοσιαλιστική,κοινοβουλευτική και εξωκοινουβουλευτική).Το νέο μοντέλο είναι έξω από την αντιληπτική σφαίρα όλης της αριστεράς και οι διάφορες συνιστώσες της ακολουθώντας τον μοναχικό δρόμο του «αγώνα» και της αυτοπεριχαράκωσης συχνά πυκνά αυτοδιασύρονται με επιλογές που βρίσκονται εκτός χρόνου και τόπου και εκτός οποιασδήποτε στρατηγικής που να υπακούει στις ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές τους.Το φαινόμενο αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι η αριστερά στο σύνολό της δεν έχει αντιληφθεί τι πραγματικά συντελείται στη χώρα και με αναχρονισμό και σε λάθος κοινωνική βάση τοποθετείται στις εξελίξεις.Οδυνηρό αποτέλεσμα,της αδυναμίας νέας θεώρησης,είναι η αριστερά στην διάρκεια της μεγαλύτερης,τουλαχιστον,μεταπολεμικής κρίσης και με δεδομένη την παρακμή και την απαξίωση του συνόλου του αστικού πολιτικού προσωπικού,αντί να τίθεται επικεφαλής του λαού μας περιθωριοποιείται ακόμη περισσότερο.Ίσως σύμπασα η αριστερά θέλει να δικαιώσει όλους εκείνους που την χαρακτηρίζουν σαν συστατικό στοιχείο του κεφαλαιοκρατικού συστήματος και μαζί με αυτό ετοιμάζει την ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.Η αριστερά στο σύνολό της πλέον ξαναζεί με οδυνηρότερο τρόπο το νέο 1989.

Βέβαια την συγκλονιστικότερη εμπειρία βιώνει ο χώρος του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα το μεγάλο του τμήμα το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ το πάλαι ποτέ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ και ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ που ζει το δικό του 1989 και χάνει την γη κάτω από τα πόδια του.Όλη η ιστορική του διαδρομή ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ με μιάς από την τρομακτική κατάληξη της μετατροπής της χώρας,με ουσιαστική και καθοριστική ευθύνη των εναπομεινάντων ψηγμάτων του πολιτικού τους φορέα,στο πρώτο παγκόσμια χρηματοπιστωτικό ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ.

Το ίδιο Βατερλό ζουν και τα συνδικάτα που βρίσκονται σε πρωτοφανή αμηχανία. Από τη μια η κυβερνητική εξάρτηση και από την άλλη οι κοσμογονικές επιλογές του ΔΧΚ, μέσω της Τρόϊκας,που υπερβαίνουν και την δική τους αντιληπτική ικανότητα για τα κοινωνικο-οικονομικά δρώμενα τα οδηγούν στο περιθώριο. Τα συνδικάτα,όπως και όλη η ελληνική κοινωνία,αποσβολομένα και ανίκανα να αντιδράσουν παρακολουθούν την τεράστια οπισθοχώρηση και την μετατροπή των Ελλήνων σε Δουλοπάροικους του Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου.

Οι εκπρόσωποι των μικρο-εργοδοτών και μικρο-εμπόρων περισσότερο υποψιασμένοι ότι οι νέοι σχεδιασμοί δεν τους συμπεριλαμβάνουν αντιδρούν σπασμωδικά και σε πρώτη φάση δεν συμμορφώνονται πλήρως προς τας υποδείξεις και για λόγους επιβίωσης υπόρρητα τάσσονται δειλά-δειλά στο πλάι των εργαζομένων.

Η αστική τάξη δέσμια της προπατορικής της λογικής, της ξενόδουλης και συμπληρωματικής εξάρτησης μαζί με τις παραφυάδες της καταβάλλει φιλότιμες,πλην ανεπαρκείς,προσπάθειες να πείσει τον νέο αφέντη να την εντάξει στους σχεδιασμούς του και να την λογίζει σαν σύμμαχο στο μεγάλο έργο της «διάσωσης της Ελλάδας».Σύντομα ,βέβαια,θα αντιληφθεί η καλή μας αστική τάξη ότι ο νέος αφέντης όχι μόνο δεν την χρειάζεται αλλά αντίθετα την θεωρεί βαρίδι  στις επιδιώξεις του.

ΠΡΟΤΑΣΗ  ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ  ΑΠΟ ΤΗΝ  ΚΡΙΣΗ:

Σε συνθήκες βάρβαρης οικονομικής και κοινωνικής κατοχής,που η πατρίδα μας ταχύτατα χάνει την υπόστασή της σαν κρατική οντότητα και μετασχηματίζεται από χώρα σε χώρο,όπου το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο «τεστάρει» την εξόρμησή του στον πλανήτη με στόχο την Παγκόσμια Διακυβέρνηση,ο κίνδυνος για οριστική καταστροφή της χώρας είναι ήδη εδώ.Η εγκαθίδρυση της νεο-Φεουδαρχίας και οι πρόνοιες του κατακτητικού και νεο-αποικιακού Μνημονίου καθιστούν ορατό τον κίνδυνο ακρωτηριασμού και τεμαχισμού της χώρας(βοηθούντων και των Καλλικράτηδων).Η πρωτοφανής κατάργηση της ΑΣΥΛΙΑΣ όλων των περιουσιακών στοιχείων του λαού μας,η αναβάθμιση του χρέους και η ποιοτική ΑΝΑΤΡΟΠΗ από χρέος προς «ιδιώτες» σε χρέος προς ΚΡΑΤΗ και ΥΠΕΡ-ΚΡΑΤΙΚΑ σύνολα ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΕΙ  το χρέος προς όλους τους τυχωδιοκτικούς διεθνείς μηχανισμούς.Η ανατροπή αυτή δημιουργεί άλλης τάξης πρόβλημα καθ’όσον νέοι δανειστές εμφανίζονται κρατικές οντότητες και η ενδεχόμενη άρνηση πληρωμών καθίσταται πλέον αδύνατη.Μπροστά σ’αυτή την υπαρκτή απειλή για την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας και την δεδομένη κατάργηση της Λαϊκής Κυριαρχίας του Λαού μας είναι επιτακτική ανάγκη να συνειδητοποιηθεί ΑΜΕΣΑ η σοβαρότητα της κατάστασης απ΄όλους μας και παύοντας να πιστεύουμε ότι εμείς ατομικά θα την γλυτώσουμε να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε όρους πραγματικής και συλλογικήςΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σαν πρόπλασμα νέου ιδιότυπου ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.Σε συνθήκες ΚΑΤΟΧΗΣ ένας λαός το μόνο που μπορεί να αντιτάξει είναι Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ Εθνικο-απελευθερωτική δράση και πάλη.

Για να είναι εφικτή η άμεση συσπείρωση του λαού μας πρέπει να συμφωνήσουμε στα εξής:

Με βάση τις παραπάνω αρχές και αξίες που πρέπει να διέπουν το νέο κίνημα σαν πρώτη πράξη άρθρωσής του κρίνεται η αυτο–οργάνωση πυρήνων και ομάδων ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ σε όλους τους χώρους δουλειάς ,εντός και εκτός των συνδικάτων και σε όλους τους χώρους κατοικίας (που ήδη ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σ’όλη την Ελλάδα).Η άμεση πυρήνωση,η δημοκρατική διασύνδεση και ο συντονισμός όλων των πυρήνων σ’όλο το μήκος και το πλάτος της χώρας θα δώσουν την πρώτη και ουσιαστική απάντηση σ’όλους τους κατακτητές της πατρίδας μας και στους εγχώριους υπαλλήλους τους.Το κίνημα στα πλαίσια αυτής της ελεύθερης διοργάνωσης του αγώνα του θα γονιμοποιεί τις προτάσεις με περιεχόμενο και προοπτική και θα απορρίπτει τις ύποπτες και υποβολιμαίες προτάσεις που δεν οδηγούν πουθενά.Να γιατί δεν πρέπει να μας ανησυχεί η μερικότητα όλων μας να απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην κρίση ,αυτό είναι υπόθεση του κινήματος και αν συμβάλλουμε όλοι στην διασφάλιση των απαραίτητων όρων χειραφετημένης λειτουργίας του, ένα είναι βέβαιο, ότι θα μας εκπλήξει και ως προς την ωριμότητά του και ως προς την ποιότητα της ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ.

Η νέα μορφή οργάνωσης του λαού μας όχι μόνο δεν μπορεί να αγνοήσει τις υφιστάμενες κομματικές λειτουργίες αλλά αντίθετα είναι υποχρεωμένη να τις περιλάβει και σ’ένα μεγάλο βαθμό  με την αφύπνιση που θα επιφέρει στη βάση τους να στηριχτεί σ’αυτές.Η νέα μορφή οργάνωσης πρέπει να πείσει και να επιβάλλει σε πρώτη φάση την κοινή δράση(στα πρότυπα της «αναγκαστικής» συμμετοχής στα γεγονότα του Πολυτεχνείου κάποιων δυνάμεων) όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων του τόπου, σεβόμενη τις επί μέρους ιδεολογικο-πολιτικές τους διαφορές,να κάνει πράξη την λενινιστική πρόταση «χωριστά να βαβίζουμε,μαζί να χτυπάμε» και στη συνέχεια να συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία ενός σύγχρονου ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ όπου χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς θα συνυπάρξουν όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της χώρας,παλιές και νέες.Στις συνθήκες της νέας κατοχής ο λαός θα αντιτάξει το νέο Εθνικο-Απελευθερωτικό Μέτωπο και ο μόνος επιτρεπτός και αναγκαίος ηγεμονισμός είναι η συλλογική Ηγεμονία της εργατικής τάξης και των εργαζομένωνπου από υπάλληλες τάξεις με την νικηφόρα πορεία του αγώνα θα μεταβληθούν σε ηγεμονικές διαμορφώνοντας τις συνθήκες οριστικής εξόδου από την καπιταλιστική κρίση και τον ίδιο τον καπιταλισμό.Έτσι σε κοινή πορεία με ενότητα και δράση και χωρίς ασφυκτικούς και λεπτομερειακούς σχεδιασμούς μπορεί ο ελληνικός λαός να ατενίζει με αισιοδοξία την κοινωνία του μέλλοντος « την κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών».

Οι άμεσοι στόχοι και παράλληλα μέσα συσπείρωσης  του υπό διαμόρφωση κινήματος,της κοινωνικής αριστεράς και των πολιτικών εκφράσεών της είναι:

1)Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και όλων των κυβερνητικών αποφάσεων που το συνοδεύουν.Το νεο-αποικιακό και κατοχικό «θεσμικό πλαίσιο» χαράσσει την πορεία κατάργησης της ίδιας της χώρας μας και της μετατροπής σε δουλοπάροικους των κατοίκων της.Η χρήση του Αγγλικού αποικιακού δικαίουκαι η οριστική παραίτηση από την Ασυλία των περιουσιακών στοιχείων της χώρας,η δυνατότητα των δανειστών να μεταβιβάζουν τα «δικαιώματα» σε οποιοδήποτε τρίτο,καταδεικνύουν το θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της πατρίδας μας από τον νεο-ιμπεριαλισμό του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου.Μέχρι «πέναλτυ» προβλέπουν για την κατοχύρωσή τους,οι αθεόφοβοι,λες και η Ελλάδα είναι ΑνώνυμηΕταιρία.ΤΩΡΑ πρέπει να ΑΚΥΡΩΘΕΙ το Μνημόνιο πριν προλάβουν να « αντικαταστήσουν» όλοτο χρέος προς «ιδιώτες» με χρέος προς κράτη και υπερ-κρατικούς μηχανισμούς.ΤΩΡΑ ο λαός μας πρέπει να πετάξει εκτός χώρας όλους τους ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΥΣ  «ΣΩΤΗΡΕΣ».

2)Η ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ :Δεν χρωστάμε σε κανένα ,οι δανειστές-τοκογλύφοι έχουν πάρει  τα « χρήματά τους» με το παραπάνω.Σε 14 χρόνια για μέσο δανεισμό 230 δις Ευρώ έχουν πάρει 470 δις Ευρώ ,τους χρωστάμε κι’άλλα; Επιτέλους ας χρησιμοποιήσουμε την πολύ χρήσιμη στην προκειμένη περίπτωση ελληνικότατη έκφραση : Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.Η απόφαση δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη ,έχει κόστος και απαιτεί ενδεχομένως σοβαρές θυσίες αλλά είναι Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.Πρώτα πρέπει ο λαός μας να  αρνηθεί την Προτεσταντική ηθική του κέρδους,του χρέους και του τόκου και διατηρώντας την Ανατολική Ορθόδοξη αντίληψη περί Ανηθικότητας αυτών,στη συνέχεια να ΑΡΝΗΘΕΙ  ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΘ’ΟΛΟΚΛΗΡΙΑ ΣΑΝ ΜΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ,ΣΑΝ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ. Η έξοδος της χώρας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι εφικτή και εναλλακτικές προτάσεις οικονομικής συνεργασίας υπάρχουν ,όπως βέβαια αυτόνομη έστω και μερική πρόταση αποτελεί η αυτοχρηματοδότηση από το υστέρημα του αποφασισμένου λαού μας.Η έξοδος από το ΔΧΣ θα είναι ανέλπιστα σύντομη για δύο λόγους: Πρώτος λόγος είναι η ίδια η ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ που σύντομα θα επανακάμψει για να βρει νέες ευκαιρίες στην χώρα μας ,το έκανε απέναντι στο μέγιστο εχθρό του την ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ,δεν θα το κάνει με την Ελλάδα;Ο δεύτερος λόγος  πολύ ενδεχόμενος και ιδιαίτερα κρίσιμος ,που μπορεί να αλλάξει τα Ευρωπαϊκά δεδομένα ,είναι το γεγονός το δικό μας παράδειγμα να ακολουθήσουν,κάτω από την λαϊκή πίεση,και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.Ο λαός μας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ καλεί τους εργαζομένους όλης της Ευρώπης να εγκαταλείψουν την στάση του Πόντιου Πιλάτου έναντι της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ και όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης και όλου του κόσμου να κάνουμε πράξη την οριστική διαγραφή των ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΧΡΕΩΝ όλων των χωρών προς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

3)ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ:Ο ελληνικός λαός ,που στη μεγάλη του πλειοψηφία,δεν ήταν ποτέ ευρωλάγνος πρέπει να αναγνωρίσει την ιστορική αποτυχία της ένταξής μας στην Ευρωζώνη.Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας ΟΙ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙ ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ στα πλαίσια της ευρωζώνης.Η δημιουργία της ωφέλησε,κυρίως,το Χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο της Γερμανίας,τους 70αρηδες ραντιέρηδες της κυρίας Μέρκελ,σε βάρος όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων,ακόμα και των ίδιων των Γερμανών εργαζομένων.Η Μέρκελ την ανεξήγητη μάχη που δίνει το τελευταίο διάστημα εναντίον των υποτίθεται αφερέγγυων κρατών της ευρωζώνης ούτε την Γερμανοποίηση της Ευρώπης επιδιώκει ούτε την διάλυσή της απεργάζεται,απλά αγωνίζεται για την βελτίωση των όρων συμμετοχής του Γερμανικού Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου,των ραντιέρηδων που εκπροσωπεί,στο Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα.Σ’αυτή της την προσπάθεια χρησιμοποιεί,στο βαθμό που της επιτρέπεται από το ΔΧΣ που είναι παρόν παντού,την ΕΕ και όλες της χώρες της Ευρώπης.

Η απαγκίστρωση από την ευρωζώνη και η επιστροφή στην ΔΡΑΧΜΗ είναι αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση και για μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.Η υποτίμηση της δραχμής μπορεί να αξιοποιηθεί στη νέα προσπάθεια για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων που η ουσιαστική της βελτίωση μπορεί και πρέπει να προέλθει από την διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς. Η επαναφορά της δραχμής ούτε καταστροφική είναι ούτε πλήττει το ΕΘΝΙΚΟ ΓΟΗΤΡΟ μας και ούτε οδηγεί την χώρα στο περιθώριο της ανθρωπότητας(Αλβανοποίηση).αΑντίθετα η παραμονή υπό την μπότα του ΔΧΚ και της Τρόϊκας και καταστροφική είναι και οδηγεί την χώρα στο περιθώριο και την απομόνωση.

4)ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧ/ΣΕΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ:

Η εθνικοποίηση του Τραπεζικού Συστήματος στα πλαίσια της εξόδου από το ΔΧΣ είναι επιβεβλημένη για δύο κυρίως λόγους: Πρώτος λόγος η αυτόματη κατάρρευση του έξω από τον εθνικό έλεγχο λόγω της ακαριαίας απαξίωσής του,σαν κάτοχο δημόσιων χρεωγράφων,και ο κίνδυνος εξαγοράς του από το ΔΧΚ «αντί πινακίου φακής» είναι περισσότερο από ορατός.Ο δεύτερος λόγος είναι η αναγκαιότητα συμβολής όλου του Τραπεζικού Συστήματος στην Πραγματική και Ουσιαστική Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Χώρας εκτός του πλαισίου του ΔΧΣ.

Η εθνικοποίηση των Τομέων Στρατηγικής σημασίας επιβάλλεται για να καταστεί δυνατή η ανασυγκρότηση της χώρας και να αποκατασταθούν οι πραγματικές αξίες και τα πραγματικά κοινωνικά αγαθά που ο καπιταλισμός τα τελευταία χρόνια τα μετέτρεψε σε εμπορικά προϊόντα (υγεία,παιδεία,ενέργεια,συγκοινωνίες,περιβάλλον κλπ).

Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε και μόνο η κίνηση του λαού μας,με όλες τις μορφές οργάνωσής του (παλιές και νέες),στην κατεύθυνση των παραπάνω στόχων απαιτεί παλλαϊκή ενότητα και συσπείρωση.Ναι η υπόθεση της ανατροπής της σημερινής ζοφερής κατάστασης είναι υπόθεση άλλης εξουσίας, είναι υπόθεση άλλου συσχετισμού δυνάμεων, είναι υπόθεση του νέου Πατριωτικού Εθνικο-Απελευθερωτικού Κινήματος και όχι απλά κάποιων συνειδητοποιημένων πρωτοποριών,τις οποίες τις περιέχει χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς.Η αποτίναξη του νέου ζυγού και η διαμόρφωση νέων ελπιδοφόρων όρων για την χώρα και τον λαό μας είναι υπόθεση ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Σ.Σ.:Το ανωτέρω κείμενο,είναι αποτέλεσμα και απαύγασμα της έντονης κοινωνικής και πολιτικής ανάμειξης του συντάκτη από το 1972 και ταυτόχρονα έκφραση και κραυγή αγωνίας για την παρούσα και μελλοντική πραγματικότητα της χώρας μας.Οι ανωτέρω απόψεις και προτάσεις,ενδεχόμενα να εμπεριέχουν αντιφάσεις και στρεβλές αντιλήψεις ,για κάποιους που έχουν άλλη θεώρηση των πραγμάτων.Οι απόψεις αυτές σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθούν σαν εξυπνακισμοί ή σαν «οδηγίες προς ναυτιλομένους»,αντίθετα φιλοδοξία και διακαής πόθος του συντάκτη είναι η μικρή τους συμβολή στον τόσο κρίσιμο και αναγκαίο κοινωνικό καιπολιτικό διάλογο στις τραγικές συνθήκες που βρίσκεται ο τόπος μας και ο λαός μας
Φλώρινα, Ιούλιος 2010      ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ