Η Βουλή των Λαζάρων



 Με την ονομασία”Βουλή των Λαζάρων” φέρεται σκωπτικά στη νεότερη ελληνική ιστορία το Σώμα της Βουλής των Ελλήνων που σχηματίσθηκε παράτυπα τον Ιούλιο του 1917 με διάταγμα που προώθησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με το οποίο επανέφερε (“νεκρανάστησε”) προηγούμενη Βουλή, του 1915, που είχε ήδη παύσει να υφίσταται.
Συσχετιζόμενη η πράξη αυτή με την ευαγγελική περικοπή περί της νεκρανάστασης του Λαζάρου, έλαβε το όνομα “Βουλή των Λαζάρων”.

Συγκεκριμένα μετά την εκθρόνιση του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄ και την ανάρρηση του Βασιλέως Αλεξάνδρου Α΄, (19 Μαΐου του 1917), που συνέβη κατ΄ απαίτηση της Αντάντ, αφού προηγουμένως η τελευταία είχε παραβιάσει την κυριαρχία της Ελλάδας, καθιστώντας την προτεκτοράτο, θέτοντας ακόμα και Αρμοστή και έχοντας κατασχέσει τον ελληνικό στόλο, επιστρέφοντας ο Ελευθέριος Βενιζέλος από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, δια του γαλλικού θωρηκτού “Προβάνς” (= Προβηγκία), στις 7 Ιουνίου, υποστηριζόμενος από τις σενεγαλέζικες ξιφολόγχες περιπόλων που είχαν στο μεταξύ αποβιβαστεί στον Πειραιά και περιπολούσαν στην Αθήνα, έξι ημέρες μετά σχηματίζει κυβέρνηση της οποίας και ανέλαβε πρόεδρος.
Στη συνέχεια παρακάμπτοντας την πολιτική κατάσταση προώθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Ιουνίου με το οποίο ανακαλούσε το ΒΔ της 29ης Οκτωβρίου του 1915 που αναφερόταν στη διάλυση της προηγούμενης βουλής, προσδιορίζοντας έτσι την ανασύσταση της Βουλής του 1915 σε νέα τακτική σύνοδο΄σε 13 ημέρες μετά, στις 12 Ιουλίου. Έτσι στη νέα αυτή “Βουλή των Λαζάρων” που προέκυψε πρόεδρος εκλέχθηκε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης λαμβάνοντας 180 ψήφους επί συνόλου 194 που φέρονταν να ψήφισαν, (την εποχή εκείνη το σύνολο των βουλευτών ήταν 200).

Η Βουλή αυτή παρέμεινε για τρία χρόνια μέχρι το 1920, χωρίς να γίνουν εκλογές.

Όμοια περίπτωση επαναφοράς προηγούμενης βουλής ούτε προηγήθηκε, ούτε επαναλήφθηκε στην ελληνική πολιτική ιστορία

 Σημείωση Απόκαυκου: Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα είναι πιθανά…