 |
1ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: Ποιος διαφωνεί πια στην “σταδιακή απαγκίστρωση” από το μνημόνιο; Ότι και να λέει ο κ. Τσίπρας την αλήθεια των λεγομένων του κ. Αλαβάνου την γνωρίζουν πια όλοι. Τυχόν μονομερής καταγγελία της δανειακής σύμβασης συνεπάγεται δραχμή, οπότε μόνο δυο γραμμές υπάρχουν για την αριστερά: εκείνη του ΚΚΕ και εκείνη της ΔΗΜΑΡ. Ανάμεσα τους παλινδρομεί ο κ Τσίπρας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ότι συγκλίνουν όλοι προς τις διατυπώσεις της ΔΗΜΑΡ είναι γεγονός, αφού όσο σφίγγουν τα πράγματα τόσο περισσότεροι το γυρνάνε στο «ΝΑΙ μεν ΑΛΛΑ»! Το να γίνει όμως η τιποτολογία της μόδας δεν αίρει τον απατηλό & πονηρό της χαρακτήρα. Εξίσου εύκολα θα μπορούσε πάντως να πει κανείς πως δυο μόνο γραμμές υπάρχουν στην Ελλάδα: της Αλέκας και του Βενιζέλου!
2ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ [ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ vs. ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ] Η περίφημη «κυβέρνηση της αριστεράς» υπήρξε ένα κερδοφόρο προεκλογικό πυροτέχνημα. Όμως μετά την διερευνητική εντολή οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και η πραγματική υπόσταση της “αριστερής” λύσης αμφισβητούνται πανταχόθεν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα ίδια ακριβώς “υπεύθυνα”λένε οι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και σια! Αν είναι όμως να προτιμήσουμε “υπεύθυνους,” τότε γιατί όχι τους παλιούς στην δουλειά; Γιατί να στραφούμε στους νέο-υπεύθυνους της ΔΗΜΑΡ; Εξ άλλου ο κ Κουβέλης μπορούσε επίσης να σώσει την χώρα κι ως πρωθυπουργός μάλιστα [168] ωστόσο έκρινε πως δεν τον συνέφερε! Γιατί τώρα ενοχοποιεί την απροθυμία ή ακόμη και τους υπολογισμούς των άλλων; Από πότε κάποιοι εξ ημών είναι υπόχρεοι εθελοθυσίας; Αν ωστόσο πίστευε σε μια τέτοια υποχρέωση γιατί δεν το έκανε ο ίδιος;
3ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ [προγραμματική πολυφωνία ] Πόσο αριστερή θα ήταν μια κυβέρνηση μαζί με τον ακροδεξιό Καμμένο; Ίσως όσο ήταν και η πάνω πλατεία στο Σύνταγμα των αγανακτισμένων! Κατά την διάρκεια της διερευνητικής εντολής η άρνηση του Τσίπρα εμφανίστηκε ως αντιμνημονιακή αδιαλλαξία ενώ δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να κυβερνήσει. Η προγραμματική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνεται από ποικίλες εκδηλώσεις τυχοδιωκτισμού και καιροσκοπισμού που οδήγησαν στον τορπιλισμό μιας οικουμενικής στην οποία η αριστερά θα είχε το πάνω χέρι. Κι όλα αυτά στο όνομα του αντιμνημονιακού μετώπου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η επιμονή στην επαναφορά του παραδοσιακού ερμηνευτικού πλαισίου «αριστεράς – δεξιάς» είναι αδικαιολόγητη αφού πρόκειται για σχήμα χειραγώγησης μεγάλων μαζών ψηφοφόρων που δεν δουλεύει πια και άρα δεν καταφέρνει να εγκλωβίσει αδίκως συνειδήσεις. Η ΔΗΜΑΡ ωστόσο δημιουργήθηκε από κάποιους που διαβλέποντας την επερχόμενη συντριβή του ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να πιάσουν στασίδι εκεί κοντά, ώστε να επωφεληθούν όσο περισσότερο μπορούσαν. Μάλιστα δημοσκοπικά αυτό φάνηκε να επαληθεύεται σε κάποια φάση. Φάνηκε δηλαδή η φυλλορροούσα πελατεία του ΠΑΣΟΚ να σταθμεύει πράγματι στον κοντινότερο σταθμό. Το ότι τελικά αυτή προτίμησε να κάνει το άλμα στον πιο κάτω ή στον ακόμη πιο παρακάτω σταθμό οφείλεται ακριβώς στο ότι κατέρρευσε το παραδοσιακό σχήμα δεξιάς – αριστεράς και κυριάρχησε η θέση του καθενός περί το μνημόνιο. Αυτό μεταξύ άλλων ακύρωσε και τον γενέθλιο υπολογισμό της ΔΗΜΑΡ που είχε ένα εγγενή τυχοδιωκτισμό έναντι του φαινομένου και τώρα είδε επιπλέον να μην της βγαίνει και να απομένει με διάφορους λοχαγούς & επιλοχίες.
4ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ Πόσο αριστερή υπήρξε η πρόταση για τον Γεράσιμο Αρσένη και γενικά η κακόγουστη μίμηση του Ανδρέα Παπανδρέου; Τι σημαίνει η διαπίστωση του κ. Τσίπρα «ότι δεν τον ενοχλεί η σύγκριση γιατί την τετραετία 81 – 85 έγιναν πολλά καλά πράγματα στον τόπο;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν αυτό διατυπώνεται από ανθρώπους που έχουν διατελέσει υπουργοί του ΠΑΣΟΚ δείχνει θράσος! Ακόμη κι αν ειλικρινά πιστεύει κανείς στο κακό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και στο καλό ΠΑΣΟΚ του κ Σημίτη, στο οποίο και προσχώρησε, είναι σε κάθε περίπτωση εκείνος που θα πρέπει να απολογηθεί και να δώσει λεπτομερείς εξηγήσεις για τις σχέσεις που διατηρεί με το ξοφλημένο κόμμα του μνημονίου, που τυχαίνει να κατέχει ακόμη ένα ένδοξο τίτλο.
5ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ «Αυτή η αριστερά δεν είναι η δική μας αριστερά» είπε ο κ Φώτης Κουβέλης που ξεκαθάρισε επίσης ότι η χώρα δεν θα πάει επ’ ουδενί σε τρίτες εκλογές & ότι απέναντι στην καρικατούρα του νέου δικομματισμού η ΔΗΜΑΡ σηκώνει την σημαία του τρίτου πόλου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Και οι δύο δηλώσεις μόνο διευκρινιστικές δεν μπορεί να θεωρηθούν! Υπάρχουν οι κοινές καταβολές, η κοινή αντιμνημονιακή στάση και η γειτνίαση στο πολιτικό φάσμα ωστόσο για λόγους τακτικής μπορεί κανείς να επιμένει ότι τον χωρίζει μια άβυσσος από τον ευημερούντα αριθμητικά γειτονικό ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται όμως εύκολα κατανοητό το να μην οριοθετείται τουλάχιστον εξίσου σαφώς από το επίσης τριτοπολικό ΠΑΣΟΚ που δεν αποτελεί προφανώς μέρος του διπολισμού ή τουλάχιστον όχι μείζονα εταίρο του. Αυτού συνυπολογιζομένου, η δήλωση περί κυβέρνησης πάση θυσία αλλά χωρίς να διευκρινίζεται η θυσία, μπορεί να μας οδηγήσει στην καχυποψία.
6ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ Έτσι η ΔΗΜΑΡ θα συγκεντρώσει ψήφους από δύο μεγάλες δεξαμενές: Η πρώτη είναι των πολιτών που δεν αντέχουν άλλους τυχοδιωκτισμούς και η δεύτερη δεξαμενή είναι της κεντροαριστεράς, Ένα τεράστιο κομμάτι αυτής της παράταξης μετά την συντριβή του ΠΑΣΟΚ είναι μουδιασμένο και αισθάνεται «ορφανό». Σε αυτόν τον κόσμο θα απευθυνθεί άμεσα η ΔΗΜΑΡ, θα τον εμψυχώσει και θα τον καλέσει να αγωνιστεί μαζί της. Μια ισχυρή ΔΗΜΑΡ θα διευκολύνει την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και θα επιταχύνει μια τέτοια εξέλιξη, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος για αναβίωση στο ΠΑΣΟΚ απόψεων αυτάρκειας, αλαζονείας και ηγεμονισμού. Σε κάθε περίπτωση η ΔΗΜΑΡ μπαίνει λοιπόν στην εκλογική μάχη με αυτοπεποίθηση και σαφή στρατηγική
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν κάποιος εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ πειθόμενος στις ψευδο-κασσάνδρες περί ανευθυνότητας και ακυβερνησίας, τότε δεν πρόκειται να μείνει στην ΔΗΜΑΡ αλλά θα αναζητήσει στέγη πέραν της αριστεράς. Αυτά περί της πρώτης δεξαμενής της υπευθυνότητας Τώρα όσον αφορά την δεύτερη δεξαμενή των άστεγων κεντροαριστερών: Το να επιλέξει κανείς το χάδι και την παρηγοριά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου αντί της δέουσας συντριπτικής κριτικής είναι μια τακτική επιλογή καθ’ όλα θεμιτή. Ωστόσο ούτε οι εξαγριωμένοι πρώην ΠΑΣΟΚοι θα την εκτιμήσουν ούτε όσοι παραμένουν εγκλωβισμένοι θα αλλάξουν γνώμη, αφού το επιχείρημα ψηφίστε ΔΗΜΑΡ που σας μοιάζει αλλά όχι Βενιζέλο για να μη τυχόν την ξαναψωνίσει είναι ασθενές. Το κυριότερο όμως ερώτημα που ανακύπτει από την επιλογή μιας τέτοιας «σαφούς» εκλογικής στρατηγικής αφορά στον ποιόν φαντάζονται ως εταίρο κατά την μετεκλογική περίοδο. Προφανώς όχι εκείνον εναντίον του οποίου επιστρατεύεται κάθε επιφύλαξη αλλά εκείνον τον οποίον φαίνεται να αντιμετωπίζουν με παράδοξη συμπόνοια.
(*) η κωδικοποίηση των έξι επιχειρημάτων βασίστηκε στο άρθρο του κ Νίκου Μπίστη: «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» Όχι ευχαριστώ! [Tvxs]
Πάκης ο φαντασιόπληκτος
