 |
Πενήντα προσωπικότητες της από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, της επιστήμης έστειλαν χθες ανοιχτή επιστολή στην ΕΕ και στους Ευρωπαίους πολιτικούς για τη σωτηρία της Ελλάδος και κατ’ επέκταση της Ευρωζώνης:
“Καθώς η Ελλάδα αγωνίζεται να προχωρήσει στον σχηματισμό κυβέρνησης, πολλοί στην Ευρώπη αποδέχονται την έξοδό της από την Ευρωζώνη, η οποία υποστηρίζουν πως ίσως να είναι καλύτερη από μερικά χρόνια σκληρής λιτότητας. Επίσης, φαίνεται να υπάρχει ένα αυξανόμενο αίσθημα πως η Ευρώπη είναι τώρα αρκετά δυνατή ώστε να αναχαιτίσει το ντόμινο από μια ελληνική έξοδο.
Αντιθέτως, εμείς πιστεύουμε πως στην πραγματικότητα, μια ελληνική έξοδος θα ισοδυναμούσε με οικονομική και πολιτική καταστροφή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως το υπάρχον πλαίσιο διάσωσης με τους μηχανισμούς EFSF/ESM θα μπορέσει να αποτρέψει τη μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες ή να αντιμετωπίσει μια επιδρομή (γενικευμένη απόσυρση καταθέσεων) στις τράπεζες της Ιταλίας ή της Ισπανίας.
Μια ελληνική έξοδος θα μπορούσε να πυροδοτήσει τη διάλυση της Ευρωζώνης, η οποία με τη σειρά της θα οδηγούσε σε βαθιά ύφεση και σε μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση.
Επιπλέον, μια ελληνική έξοδος θα κατέστρεφε την ήπια ισχύ (σ.σ. την ικανότητα συγκρότησης συμμαχιών οι οποίες δεν βασίζονται μόνο στη δύναμη αλλά και στη συναίνεση) της Ευρώπης και θα έπληττε ανεπανόρθωτα τη θέση της στον κόσμο.
Για αυτό απευθύνουμε έκκληση στους Ευρωπαίους πολιτικούς να δώσουν στην Ελλάδα έναν τρόπο ώστε αυτή να επιστρέψει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης εντός της Ευρωζώνης. Εχει καταστεί προφανές πως ο δρόμος της ακραίας και χωρίς συμβιβασμούς λιτότητας μπορεί να οδηγήσει μόνο σε οικονομική αποτυχία.
Οι πολιτικοί πρέπει να βρουν μια συμβιβαστική λύση μέσω της οποίας η Ελλάδα θα επαναφέρει τα δημοσιονομικά της σε τάξη με αντάλλαγμα μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για τη μείωση του ελλείμματός της και για την αποπληρωμή διμερών και πολυμερών δανείων. Τα επιτόκια που η Ελλάδα πληρώνει στους Ευρωπαίους εταίρους της πρέπει να μειωθούν. Αυτό θα μπορούσε να συνδεθεί με την πρόοδο των σαφώς καθορισμένων μεταρρυθμίσεων.
Αυτό θα έδινε στους Ελληνες την ελπίδα πως θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην οικονομική ανάπτυξη ενώ παράλληλα θα υπογράμμιζε την ευθύνη που έχουν οι ίδιοι να υλοποιήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Και οι δύο πλευρές θα χρειαστεί να κάνουν θυσίες, αλλά εμείς πιστεύουμε πως η ιδέα μιας ευημερούσας Ευρώπης τις αξίζει τέτοιες θυσίες”
Ασγκερ Ααμουντ (Δανία)
Μάρτι Αχτισάαρι (Φινλανδία)
Τζουλιάνο Αμάτο (Ιταλία)
Γκόρντον Μπάζναϊ (Ουγγαρία)
Πέτερ Μπόφινγκερ (Γερμανία)
Εμα Μπονίνο (Ιταλία)
Φραντσίσκα Μπράντνερ (Γερμανία)
Μαρία Λιβάνος Κατάουι (Ελβετία)
Τσαρλς Κλαρκ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ντάνιελ Νταϊάνου (Ρουμανία)
Αλές Ντεμπέλιακ (Σλοβενία)
Ζαν Λικ Ντεέν (Βέλγιο)
Αντριου Νταφ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Χανς Αϊχελ (Γερμανία)
Ρολφ Εκεους (Σουηδία)
Τερέσα Πατρίτσιο Γκουβέια (Πορτογαλία)
Τσαρλς Γκραντ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ιστβνα Γιαρμάτι (Ουγγαρία)
Ντανούτα Χέμπνερ (Πολωνία)
Γιάκο Ιλονιέμι (Φινλανδία)
Μέρι Κάλντορ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ντέιβιντ Κοράνιι (Ουγγαρία)
Μπερνάν Κουσνέρ (Γαλλία)
Μόνικα Λουίζα Μακόβεϊ (Ρουμανία)
Βόλφγκανγκ Μίνχαου (Γερμανία)
Αλίνα Μουνγκιού-Πιπίδι (Ρουμανία)
Καλυψώ Νικολαΐδη (Γαλλία – Ελλάδα)
Νταϊτι Ο’ Σίλαϊ (Ιρλανδία)
Κριστίν Οκρέντ (Γαλλία)
Αντρζέι Ολεχόφσκι (Πολωνία)
Μαρσελίνο Ορέχα Αγκουίρε (Ισπανία)
Αντριου Πάντεφατ (Ηνωμένο Βασίλειο)
Αννα Παλάθιο (Ισπανία)
Τσαρλς Πάουελ (Ηνωμένο Βασίλειο/Ισπανία)
Ρόμπερτ Ράιμπενσταϊν (Ολλανδία)
Λόρδος Τζορτζ Ρόμπερτσον (Ηνωμένο Βασίλειο)
Αλμπερτ Ρόχαν (Αυστρία)
Ανταμ Ντάνιελ Ρότφελντ (Πολωνία)
Ντάνιελ Ζακς (Σουηδία)
Τζουζέπε Σκονιαμίλιο (Ιταλία)
Ναρθίθ Σέρα (Ισπανία)
Αλεξάντερ Σμόλαρ (Πολωνία)
Ιόν Στούρτσα (Ρουμανία)
Πάβελ Σβίμποντα (Πολωνία)
Λουίζα Τοντίνι (Ιταλία)
Λουκάς Τσούκαλης (Ελλάδα)
Αντρέ Βίλκενς (Γερμανία)
Αντόνιο Βιτορίνο (Πορτογαλία)
Κάρλος Αλόνσο Θαλτιβάρ (Ισπανία)
Στέλιος Ζαββός (Ελλάδα)
