Ψήφος με ΠΑΘΟΣ αλλά και ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ



Η εξομολόγηση ενός ΠΑΣΟΚΟΥ

Εξομολογούμαι. Δεν έχω καμια σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντοτε η παραδοσιακή Αριστερά μου κάθονταν στο στομάχι! Και όχι βέβαια από αντικομμουνισμό όπως θα υπέθετε κανείς αλλά το αντίθετο. Ποτέ δεν της συγχώρεσα τα τραγικά ιστορικά της λάθη. Έτσι 22 μόλις χρονών οργανώθηκα στο τοπικό ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξα και από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη( πέρα από τα άλλα “αξιώματα” ήμουν και μέλος της τριμελούς επιτροπής εγγραφής μελών, όταν πρωτοσυστήθηκε η τοπική οργάνωση).Βέβαια το Πασοκ του Άκη, του Γεννηματά, του Λαλιώτη και της Βάσως με ανέχθηκε μέχρι το τέλος…του 1979. Έκτοτε υπήρξα “άστεγος” πολιτικά, δεν ξαναγύρισα στο ΠΑΣΟΚ(περιμένοντας ο αφελής την πολιτική μου αποκατάσταση) αλλά και το ψήφισα αρκετές φορές! Αυτό κάνει το συναισθηματικό δέσιμο με κάτι που είναι ταυτισμένα τα χρόνια της άδολης Νεότητας.Κοντολογής υπήρξα ένας ΠΑΣΟΚΟΣ, βαμμένος πράσινος μέχρι του μυελού των οστών μου και ας μην ήθελα ποτέ να το παραδεχτώ, όταν με ερωτικό πάθος πολλές φορές του ασκούσα την σκληρότερη κριτική!
Ψήφισα για πρώτη φορά και βέβαια ΠΑΣΟΚ το 1977 στην ακριτική Καβύλη Ορεστιάδος, στρατιώτης σε Τάγμα “ανεπιθυμήτων”με υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Ε. Αβέρωφ και κάτω από ασφυκτικές συνθήκες! Ήταν φυσικά πρωτόγνωρα τα αισθήματα ενός νέου βαθύτατα πολιτικοποιημένου, που αν χρειαζόταν θα έμπαινε και ο ίδιος στην κάλπη, αν τυχόν και δεν του έδιναν το ψηφοδέλτιο της προτίμησής του! Γιατί υπήρχαν και τέτοια επεισόδια.
Σήμερα 60 πια χρονών, πήγα προ ολίγου στην κάλπη και αν και υποστηρίζω ότι έχω απομυθοποήσει παντελώς το νόημα της ψήφου, όντας και αγνωστικιστής ένοιωσα τα ίδια πρωτόγνωρα αισθήματα που με στιγμάτισαν στην αφιλόξενη Καβύλη!
Ψήφισα με ΠΑΘΟΣ και ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ τον ΣΥΡΙΖΑ και ας μου κάθονται στο στομάχι αρκετά από τα ονόματα του ψηφοδελτίου που έρριξα στην κάλπη…Και ας μην ήμουνα ποτέ ΣΥΡΙΖΑ!
Απόκαυκος ο εξ και εν Ιωαννίνοις