Τέλειωσαν και οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, που θα μείνουν στην Ιστορία ως οι εκλογές της μεγάλης ψυχολογικής βίας και του εκβιασμού της βούλησης του λαού, αφού χρησιμοποιήθηκαν τα πάντα για την υποκλοπή της ψήφου του.
Σήμερα αρχίζουν οι διαβουλεύσεις για το σχηματισμό της κυβέρνησης του ΦΟΒΟΥ που θα συνεχίσει την εφαρμογή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, πιστή στα κελεύσματα της Μέρκελ και του τροικανού Διευθυντηρίου. Θα είναι μια κυβέρνηση με (σύντομη)ημερομηνία λήξεως, αφού με την αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από τον ΝΔ χρειάζεται η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και ει δυνατόν της ΔΗΜΑΡ.
Όμως το καθημαγμένο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τρικυμία εν κρανίω ,αφού κάθε ώρα αλλάζει και γραμμή! Πρώτα συνάρτησε τη συμβολή του στο σχηματισμό κυβέρνησης με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ με το γελοίο επιχείρημα “ότι δεν θα είμαστε εμείς τα κορόιδα να πληρώνουμε την αγανάκτηση του λαού”, λες και τα κόμματα δεν έχουν προγράμματα με τα οποία διεκδικούν την διακυβέρνηση και θέλουν και συνεργούς στο έγκλημα! Ύστερα άλλαξε στάση και μας άφησε να καταλάβουμε ότι εγκαταλείπει αυτή τη θέση του, για να χαθεί στη συνέχεια σε νέες ακροβασίες που δείχνουν το δράμα του Βενιζέλου.
Αυτό σηματοδοτεί και τις δυνατότητες του νέου κυβερνητικού σχήματος που θα βρίσκεται υπό την αίρεση των εσωκομματικών προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ και την κραυγαλέα αδυναμία του τσίρκου του Σαμαρά να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα του τόπου και μάλιστα με την κοινοβουλευτική δύναμη του 29% και τους 129 βουλευτές, όταν πριν από δύο χρόνια απέτυχε παταγωδώς με πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις και κατέθεσε τα όπλα.
Έτσι η νίκη αυτή της ΝΔ είναι μία Πύρρειος νίκη, αφού σε συνθήκες πανστρατιάς εξάντλησε όλα τα πολιτικά της αποθέματα και μέσα στις δεδομένες πια συνθήκες κινδυνεύει να μετατραπεί σε ήττα στρατηγικού χαρακτήρα, που θα την αφανίσει πολιτικά, έχοντας τύχη χειρότερη και από αυτή του ΠΑΣΟΚ.
Απέναντι σε όλους αυτούς αντιπαρατίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρωτοφανές ποσοστό του 27% για κόμμα που ξεκίνησε από το 4% με μια δυναμική που ξεπερνά και αυτή του Πασοκ πριν από το 1981. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να αποδείξει τις ηγετικές του ικανότητες και ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει προοπτική σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που εντελώς αυθόρμητα και χωρίς καμία καθοδήγηση στρέφονται μαζικά προς αυτόν. Έργο καθόλου εύκολο, αφού χρειάζεται σωστή τακτική και αποφυγή των ιδεοληψιών και των λαθών του παρελθόντος.
Κοντολογής βρισκόμαστε σε μια περίοδο συνεχιζόμενης ρευστότητας με την πρόσθεση όμως νέων ποιοτικών χαρακτηριστικών που σηματοδοτούν και τις μελλοντικές εξελίξεις.
