Επειδή ελάχιστοι ευτυχώς αγράμματοι και απαίδευτοι Καστρινοί, που δήθεν ασχολούνται με τον πολιτισμό αγνοούν την προσωπικότητα και την προσφορά του Γιαννιώτη Ρωμανιωτοεβραίου Μ. Μάτσα τους πληροφορούμε ότι ο Μάτσας σφράγισε με την προσφορά του το λαικό τραγούδι.Είχε την μοναδική ικανότητα να διαλέγει τα ταλέντα, να μυρίζεται τα σουξέ, να προβλέπει τη μελλοντική πορεία σημαντικών προσώπων που χάραξαν ιστορία στη μουσική ζωή του τόπου. Σε μια εποχή που για το λαϊκό τραγούδι τίποτε δεν ήταν ρόδινο. Ο Μίνως Μάτσας δεν ήταν ο επιχειρηματίας του τραγουδιού. Ισως γιατί ήταν μέρος του. Αφοσιώθηκε σε αυτό με τον δικό του τρόπο, τόλμησε να ρισκάρει σε άγνωστους καλλιτέχνες, σε είδη με τα οποία οι mainstream μουσικοί της εποχής του, τη δεκαετία του ’30, ανατρίχιαζαν. Η ευθύτητα του Τάκη Μπίνη ήταν γνωστή και τα λόγια του μετρημένα. Για τον Μάτσα ωστόσο πάντα είχε πολλά να πει. «Αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχε το λαϊκό τραγούδι». Οπως και ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιώργος Ζαμπέτας: «με έκανε εμένα τραγουδιστή, αυτός μ’ έβγαλε στη γραμμοφωνία»
Και όμως οι ανεγκέφαλοι του Κάστρου αρνούνται την ονομασία της μικρής πλατείας σε πλατεία Μάτσα,αφού πρώτα εξευτελίστηκαν με την άρνησή τους να τοποθετηθεί εκεί η δωρεά του έργου τέχνης αφιερωμένου στον Μάτσα του παγκοσμίως γνωστού καλλιτέχνη Βαρώτσου!
Απόκαυκος εν κάστρω
