ΑΠΟΡΙΕΣ ενός ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ

Σεβαστέ μου δάσκαλε Απόκαυκε,

Παρακολουθώ με
αμείωτο ενδιαφέρον τον συνεχιζόμενο πνευματικό Σας διάλογο με τον Πειραιώς
Σεραφείμ για την ορθή χρήση του πρωκτού ως στοιχείο αποκλειστικώς του πεπτικού
συστήματος και ουχί του ουροποιογεννητικού τοιoύτου. Δύο απορίες ωστόσο μου
έχουν προκύψει και θα ήθελα την σχετική φώτιση και των δύο λαμπρών πνευμάτων
Σας:

Το πρώτο ερώτημα είναι επιστημολογικής φύσης
και αφορά το γεγονός ότι ο πρωκτός (ή κεφτές στην αργκό) μπορεί να αποτελεί ή
όχι μέρος της σεξουαλικής πράξης της προοριζομένης πάντως αποκλειστικά για
απόλαυση και όχι φυσικά προς τεκνοποιία. Αποδέχεται όμως ο Σεβασμιώτατος μια
τέτοιου είδους σαρκική επαφή και χρήση του σώματος εν γένει; Αν δεν την
αποδέχεται, όπως οι πεποιθήσεις του επιβάλλουν, τότε προφανώς απορρίπτει τον
δύσμοιρο «κεφτέ» εξ αρχής και μάλλον υποκριτική είναι η επίκληση, εκ μέρους του, κάποιων συμπερασμάτων της ευτελούς ιατρικής τέχνης, η οποία έτσι κι αλλιώς
αλλάζει γνώμη κάθε τόσο, ενώ το δόγμα Του είναι κάτι προαιώνιο!

Το δεύτερο ερώτημα είναι θεολογικού χαρακτήρα
και αφορά την ιδιότητα του δημιουργού ως πάνσοφου. Ας αποδεχθούμε ότι ο πρωκτός
είναι αποκλειστικά για αφόδευση και όχι για την παρά φύση σεξουαλική χρήση του προς
αναζήτηση ανώμαλων ηδονών. Τότε πρόκειται- για να χρησιμοποιήσω μια πολεοδομική
μεταφορά- σαν να χωροθέτησε κάποιος δίπλα -δίπλα 
το υπέρτατο μέγαρο της τέχνης και της δημιουργίας και τον βιολογικό
καθαρισμό της πόλης! Συνάδει άραγε ένα τέτοιο σφάλμα με τον “πάνσοφο” χαρακτήρα
του δημιουργού;

Ramon, το κτήνος με το ανήσυχο πνεύμα