Του Παντελή Μπουκάλα
Μελοδραματική η φωνή στο βραδινό δελτίο, σαν να ‘σαι σε θέατρο: «Βρισκόμαστε πάνω από τα φανάρια της Αμφιθέας, απέναντι από το κτίριο όπου στεγάζεται η Ν.Δ.». Και τα λοιπά και τα λοιπά, όσα θ’ ακούμε για μέρες, με φόντο πάντοτε τα γραφεία, όταν δεν θα υπάρχει πια κανένας λόγος να στήνονται απ’ έξω οι ρεπόρτερ (δήθεν για λόγους «αυθεντικότητας») και απλώς θα ξεπαγιάζουν. Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια χώρα όπου ο καθένας, ανάμεσά τους και οι τρομοκράτες, ξέρει πού ακριβώς είναι το γραφείο του προέδρου της Ν.Δ. και το σημαδεύει. Σε μια χώρα όπου οι καλασνικάδες ακούμπησαν ένα κτίριο που κανονικά φυλάσσεται όσο μόλις άλλα πέντε-έξι στην Αθήνα. Και το οποίο, τέτοιες μέρες, με γκαζάκια και μολότοφ κατά σπιτιών και γραφείων, θα έπρεπε, αν όχι να είναι ζωσμένο, τουλάχιστον να φρουρείται επαρκώς. Δεν συνωμοσιολογώ. Για την ανεμελιά μιλάω.
Βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου η φαντασία (χωρίς την οποία η καθημερινότητα θα ήταν βαρετή, η δε ιστορία σκέτος βάλτος) αναρριχήθηκε από καιρό στην εξουσία. Και φανταζόμαστε όλοι μας. Και φαντασιοκοπούμε. Και φαντασιώνουμε. Γιατί ο καθένας θέλει να φαντάζει στα μάτια των άλλων σαν καλύτερα πληροφορημένος, σαν πιο μπασμένος στα πράγματα, σαν εξυπνότερος. Και χάρη στην απέραντη καινούργια καφετέριά μας, το Διαδίκτυο, όσα μοιραζόμασταν κάποτε με πέντε ανθρώπους στο καφενείο ή στο μπαρ, τα προσφέρουμε τώρα δωρεάν σε χιλιάδες πιθανούς ιντερνετικούς αναγνώστες. Οι οποίοι βεβαίως μπορούν πάραυτα να προσθέσουν τη δική τους πινελιά στο σενάριό μας, να το εμπλουτίσουν. Λόγος να γίνεται. Και τζόγος.
Μπορεί και φέτος όσοι αποφασίζουν για τις κινηματογραφικές «Χρυσές Σφαίρες» και τα Οσκαρ να αδιαφόρησαν για την ελληνική σεναριακή παραγωγή (άλλο ένα δείγμα ανθελληνισμού, τι να πεις), εμείς όμως δεν ορρωδούμε προ ουδενός, σύμφωνα και με το παλιό κλισέ. Και ανακαλύπτουμε παντού συνωμότες, σκευωρούς, πλεκτανολάγνους. Διάβασα ας πούμε στο Ιντερνετ (σε σάιτ γνωστό για τον φιλονεοδημοκρατισμό του) ένα ψιλοδουλεμένο σενάριο για τον «πραγματικό στόχο της τρομοκρατικής επίθεσης» που τα κανάλια δεν το ανέφεραν, για τους δικούς τους λόγους (πάντοτε έχουν τους δικούς τους λόγους, για οτιδήποτε δείχνουν ή πετσοκόβουν). Εν συντομία, η επίθεση κατά των γραφείων της Ν.Δ. ίσως είναι «μήνυμα από ξένες μυστικές υπηρεσίες και κράτη» που δυσφορούν με ορισμένες ενέργειες της κυβέρνησης, σχέσιν έχουσες με τη μοίρα της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου. Οι Αμερικανοί, λέει το σενάριο (που δεν είναι αριστερογενές και αριστερόπνευστο), έβαλαν στο μάτι τον κ. Σαμαρά (όπως λίγα χρόνια πριν τον κ. Κώστα Καραμανλή) και, περίπου, έστειλαν προειδοποιητικές βολές με γόμωση από απειλές και εντολές σωφρονισμού, να μη στραφούμε στη Ρωσία κ.τ.λ.
Μια εικασία είν’ αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω; Ναι. Αλλά έτσι φτιάχνονται οι αστικοί θρύλοι. Και έτσι κατασκευάζονται «εθνικοί ήρωες» της μιας σεζόν.
Από kathimerini.
