Δημήτρης Αργυρός
Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση του Ισραήλ (ως Ναζί) επιδιώκει έναν μαζικό εξανδραποδισμό των Παλαιστινίων της Γάζας. Και αυτό στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, έχοντας ως πολύτιμο-αλλά όχι αποκλειστικό-σύμμαχο τις ΗΠΑ του μετα(νεο)φασίστα Τραμπ.
Ο διωγμός των Παλαιστινίων όμως δεν θα σταματήσει στην Γάζα: Είναι ολοφάνερο ότι ύστερα από την Γάζα έχει σειρά η δυτική όχθη του Ιορδάνη. Η αυτόνομη περιοχή που διοικείται από τους Παλαιστίνιους «Τσολάκογλου/Ράλληδες»(«γερμανοτσολιάδες). Με αλλά λόγια από τον Αμπάς, την Παλαιστινιακή ολιγαρχία και την πλέον υποταγμένη PLO.
Αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους
Στο πλαίσιο αυτών των τόσων αρνητικών συνθηκών για το Παλαιστινιακό αγώνα μοιάζει με ανέκδοτο η ανακοίνωση της αναγνώρισης ενός Παλαιστινιακού κράτους από μια σειρά Ευρωπαϊκών χωρών, πιο σημαντική από την Μεγάλη Βρετανία και μια σειρά χωρών της Βρετανικής κοινοπολιτείας.
Η εν λόγω αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους αποτελεί το προϊόν των κοινωνικών πιέσεων μπροστά στο δράμα της γενοκτονίας στην Γάζα. Και σίγουρα μέσα σε αυτή την μαυρίλα αποτελεί μια ηθική νίκη για τους Παλαιστίνιους και μία πίεση στο Ισραήλ
Η αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους όμως δεν φτάνει για να σταματήσει το κράτος που δολοφονεί δίχως αιδώ τους Παλαιστίνιους.
Αποτελούν αναγκαιότητα για την ανθρωπότητα πιο ριζικά μέτρα ενάντια στο κράτος τρομοκράτη.
Για να μπλοκάρουμε την τρομοκρατική Ισραηλινή μηχανή χρειάζεται μια πιο ενεργητική πολιτική που θα το απομονώσει και θα το πονέσει οικονομικά και γεωπολιτικά.Ή ακόμη πιο ριζοσπαστικά χρειάζεται μια πολεμική εκστρατεία εναντίον του Ισραήλ, όπως προτείνει ο πρόεδρος της Κολομβίας.
Αν το δούμε και ιστορικά, κάπως έτσι σώθηκε και η Ελλάδα από τα νύχια του Ιμπραήμ. Σε μια περίοδο που ο τελευταίος είχε σχεδόν συντρίψει τις εστίες της επανάστασης στην Ελλάδα.
Σε αντίθεση με σήμερα, εκείνη την περίοδο τις αποικιοκρατικές δυνάμεις της περιοχής βόλευε μια «ανεξάρτητη»Ελλάδα που θα ήταν ένα προτεκτοράτο τους και μια Οθωμανική Αυτοκρατορία υπό διάλυση.
Ενώ σήμερα δυστυχώς οι ενδείξεις δεν δείχνουν το ίδιο σε σχέση με το Ισραήλ. Καθοριστικό ρόλο παίζει, όπως είπαμε, η στήριξη των ΗΠΑ στο σιωνιστικό Ισραήλ.
Αλλά ακόμη και οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία δεν πάνε πίσω στην στήριξη του Ισραήλ, απλώς οι τελευταίες κρατάνε τα προσχήματα.
Η αγάπη των ΗΠΑ στο Ισραήλ ισχύει τόσο για γεωπολιτικούς λόγους, όσο όμως και για ιδεολογικούς: Τόσο τις ΗΠΑ των ευαγγελιστών, όσο και το Ισραήλ των σιωνιστών τα συνδέει η μεσσιανική αλήθεια της Βίβλου. Οι Αμερικάνοι ευαγγελιστές πιστεύουν ότι αν έρθουν όλοι οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη, αν φύγουν όλοι οι Άραβες και ξαναχτιστεί ο ναός του Σολομώντα, θα οδηγηθούμε στην Δευτέρα Παρουσία. Το ίδιο πιστεύουν και τα ακροδεξιά θρησκευτικά ρεύματα των σιωνιστών.
Τι είναι ο σιωνισμός
Βέβαια ο σιωνισμός δεν ήταν ενα θρησκευτικό ρεύμα. Απεναντίας υπήρξε ένα πλήρως κοσμικό ρεύμα και μάλιστα για δεκαετίες έπαιζε ρόλο ο αριστερός, εργατικός, σιωνισμός.
Από την άλλη πλευρά όμως επίσης είναι αλήθεια ότι ο σιωνισμός δεν υπήρξε ποτέ ένα κίνημα εθνικής απελευθέρωσης, όπως ήταν πχ η Ελληνική Επανάσταση ή είναι σήμερα το κίνημα των Παλαιστινίων.
Ο σιωνισμός εξαρχής ήταν ένα σχέδιο αποικισμού της Παλαιστίνης με βάση την αλήθεια της Βίβλου. Και αυτή την αλήθεια υπηρέτησε πιστά και ο αριστερός, εργατικός, σιωνισμός, δημιουργώντας τα «κομμουνιστικά» κιμπούτς, τα οποία όμως απέκλειαν τους Άραβες.
Ένα σχέδιο που εξυφάνθηκε από την σιωνιστική διεθνή και από τους αποικιοκράτες Βρετανούς.
Όπως και να το πούμε, ο εξανδραποδισμός των Αράβων υπήρχε στο dna του σιωνισμού. Οι σιωνιστές δεν έψαχναν μια πατρίδα δίπλα ή μαζί με τους Άραβες, ήθελαν και τα θέλουν όλα δικά τους, για αυτό το λόγο δεν αναγνωρίζουν τα σημερινά σύνορα του Ισραήλ, αφήνοντας ανοικτό το χώρο προς νέα επέκταση και αποικισμό. Ο στόχος δε των πιο ακραίων σιωνιστών είναι να αποικίσουν ολάκερη την Μέση Ανατολή.
Είναι τραγικό :
Α) Με βάση την ομολογία ενός ιερού βιβλίου μύθων, αυτό της Βίβλου περί «περιούσιου λαού» που του έχει υποσχεθεί την Παλαιστίνη.
Β) Πάνω στο έδαφος του αντισημιτισμού με κορύφωση το Ολοκαύτωμα το οποίο με επιτυχία εργαλειοποίησε το Ισραήλ, αντισημιτισμό που τον καλλιεργεί το Ισραήλ απέναντι στους εξίσου σημίτες Άραβες.
Γ) Με την ολόπλευρη και πολύμορφη «καβάτσα» των αποικιοκρατών Βρετανών, για λίγο και της ΕΣΣΔ, και στην συνέχεια της μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης των ΗΠΑ, οι σιωνιστές δημιούργησαν ένα σύγχρονο αποικιοκρατικό ρατσιστικό κράτος (με πολλά κοινά στοιχεία με την ρατσιστική Νότιο Αφρική).
Η λύση
Το Ισραήλ φοβούμαι ότι δεν μπορεί να αλλάξει συστατικό χαρακτήρα. Ακόμη και να αποδεχτεί την ύπαρξη ενός Παλαιστινιακού κράτους, θα το κάνει με αυτό το τρόπο των έγχρωμων φυλετικών κρατιδίων εντός της ρατσιστικής Νότιου Αφρικής. Στην καλύτερη περίπτωση το κρατίδιο της Παλαιστίνης θα είναι ένα προτεκτοράτο του Ισραήλ με μια φιλική κυβέρνηση τύπου Αμπάς.
Όμως ακόμη και αυτή η προοπτική φαντάζει μακρινή. Στην σημερινή συγκυρία το ακροδεξιό Ισραήλ τοποθετεί τα πράγματα στην αρχική σιωνιστική μορφή: η Παλαιστίνη μια «γη δίχως λαό», έξω οι Παλαιστίνιοι από την Παλαιστίνη.
Η ΧΑΜΑΣ και η 7η Οκτωβρίου αποτελεί την αφορμή σε αυτό το σχεδιασμό.Αν δεν υπήρχε η ΧΑΜΑΣ και η 7η Οκτώβρη, κάτι άλλο θα κατασκευάζονταν, ή μήπως και η 7η Οκτωβρίου αποτελεί κατασκεύασμα;
Σε ένα μεγάλο βαθμό ο σιωνισμός όπως και ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ λειτούργησε και λειτουργεί ως η “πονηρία του πνεύματος” για την ενίσχυση του σαλαφιστικού (ριζοσπαστικού σουνιτικού) Ισλάμ. Ας σημειωθεί δε ότι από την πλευρά των ΗΠΑ και του Ισραήλ υπήρξε η υλική ενίσχυση του σαλαφιστικού σουνιτικού ισλάμ απέναντι στην Παλαιστινιακή αντίσταση και την Παλαιστινιακή αριστερά.
Η σουνιτική ΧΑΜΑΣ δεν ανήκει στο σαλαφιστικό Ισλάμ, αποτελεί δύναμη εθνικής αντίστασης των Παλαιστινίων για αυτό και συμμαχεί με το σιιτικό Ιράν και την Παλαιστινιακή αριστερά.
Η ΧΑΜΑΣ βρίσκεται σε αντιπαλότητα με το σαλαφιστικό ισλαμικό κράτος (Isis).
Ας σημειωθεί ότι οι Παλαιστινιακές δυνάμεις του ισλαμικού κράτους(Isis) έχουν γίνει οι φανεροί ρουφιάνοι («γερμανοτσολιάδες») των Ισραηλινών στην Γάζα.
Επίσης σε αυτή την ιστορική φάση αποτελεί ιδεολογική και πολιτική φενάκη ο κίνδυνος να μετατραπεί η Παλαιστίνη σε μια ισλαμική δικτατορία της ΧΑΜΑΣ. Άλλωστε έχει μετασχηματιστεί σε μια ιμπεριαλιστική σιωνιστική ολοκληρωτική μονοκρατορία. Η Συρία πάλι με την βοήθεια των ΗΠΑ, Ισραήλ και την ανοχή της Ρωσίας έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε μια ισλαμική δικτατορία των ακραίων σουνιτών.Μια δικτατορία των δυνάμεων του πρώην στελέχους της Αλ Κάιντα, αυτού που με χαρά και χαμόγελο αγκάλιασε προχθές ο Μητσοτάκης.
Με βάση τα παραπάνω η χειραφέτηση των Παλαιστινίων, όπως και η χειραφέτηση των Εβραίων περνάει μέσα από την καταστροφή του σιωνιστικού ρατσιστικού κράτους.
Από εκεί και ύστερα υπάρχουν οι παρακάτω επιλογές: 1) Η οικοδόμηση ενός ισότιμου – πραγματικά πλουραλιστικού (όπως θα το ήθελε ο Φεγεράμπεντ) – δημοκρατικού κράτους όλων των θρησκευτικών παραδόσεων και όλων των λαών. 2) Μια δημοκρατική ισότιμη και πραγματικά πλουραλιστική (όπως το φανταζόταν ο Φεγεράμπεντ) ομοσπονδία ή συνομοσπονδία όλων των θρησκευτικών παραδόσεων και όλων των λαών. 3) Μια αμεσοδημοκρατική σοσιαλιστική συνομοσπονδία κοινοτήτων, δίχως ένα ενιαίο κράτος ή δίχως κράτος , όπως πχ θα το ήθελαν και κάποιοι του αριστερού – εργατικού – σιωνισμού ή όπως θα το ήθελε ο αναρχικός Κροπότκιν.
‘Ομως το πρώτο και το ουσιαστικό βήμα είναι να χειραφετηθούν οι Εβραίοι τόσο από τον σιωνισμό, όσο και από τον υλικό Γιαχβέ (όπως το ήθελε ο Εβραίος Μαρξ). Αλλά και οι Άραβες από τις ξεπουλημένες ηγεσίες τους και απο την σαλαφιστική εκδοχή του Ισλάμ.
Ουτοπικές ασκήσεις επί χάρτου θα μου πείτε. Μόνο που μπροστά σε ένα νέο ολοκαύτωμα η ουτοπία πάντα μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ριζική αλλαγή αυτού του ακάρδου κόσμου.
