Δημήτρης Αργυρός
Ένας “νέος εμφύλιος” εξελίσσεται- κατά βάση εικονικά- στην Ελληνική κοινωνία που έχει διχάσει οριζόντια και το πολιτικό σκηνικό.
-Πρέπει να κάνουν πολιτικό γάμο οι ΛΟΑΤΚΙ (κυρίως αφορά τους ομοφυλόφιλους άνδρες και τις λεσβίες);
-Πρέπει να τεκνοθετούν (από δω και πέρα παιδοθετούν) οι οικογένειες των ομοφυλόφιλων ανδρών / γυναικών είτε με παιδοθεσία είτε με υποβοηθούμενο τρόπο (βλέπε παρένθετη μητέρα);
Ο Μητσοτάκης λέει, ότι δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και έχει μάλλον δίκαιο. Μόνο που και αυτός σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό κάνει, προσπαθώντας να συνδυάσει την φιλελεύθερη παράδοση με το ακροδεξιό και συντηρητικό υπόβαθρο της ΝΔ.
Η εν λόγω νομοθετική πρωτοβουλία του Μητσοτάκη- ο οποίος δείχνει με αυτό τον τρόπο και την πολιτική του ηγεμονία- έχει διχάσει τις πολιτικές παρατάξεις του κέντρου και της αριστεράς, ειδικά την τελευταία.
Αναπαράγεται έτσι με άλλο τρόπο η σύγκρουση κοσμοπολιτισμού/ εθνικού, ξεχνώντας και οι δύο το ταξικό κριτήριο στις σύγχρονες μορφές του.
Με τόλμη και παρρησία, ας αναστοχαστούμε στα παρακάτω:
- Ας θυμηθούμε τον Μάο ενάντια στους δεξιούς και τους αριστεριστές.: Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια σε αυτά που μας έχουν κληρονομήσει οι εκμεταλλεύτριες τάξεις κατά την διάρκεια χιλιετιών “θα καλύψει αναγκαστικά μια εξαιρετικά μακριά περίοδο”. Το ίδιο ισχύει και για τα ζητήματα της πατριαρχίας και το έμφυλο ζήτημα. Με βάση αυτή την διαπίστωση: ακολουθώντας και πάλι το Μάο πρέπει να διακρίνουμε τους πραγματικούς εχθρούς και τις “αντιφάσεις μέσα στους κόλπους του λαού” και τις διαδικασίες να τις υπερβούμε προς όφελος της ενότητας του. Και να ανοίξουμε μια βαθιά / σοβαρή συζήτηση.
- Ο γάμος και η οικογένεια είναι μια κοινωνική σύμβαση. Υπήρξε με ένα τρόπο στο παρελθόν, υπάρχει με ένα τρόπο στο σήμερα, μπορεί να υπάρξει με ένα άλλο τρόπο στο μέλλον. Το ζητούμενο δεν είναι η σύμβαση και τα στερεότυπα αλλά αν υπάρχει μια πραγματική σχέση μεταξύ δύο και παραπάνω ανθρώπων. Είτε αφορά τους straight (άνδρες και γυναίκες) είτε αφορά τους ομοφυλόφιλους ( άνδρες και γυναίκες ) είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή των ΛΟΑΤΚΙ ταυτοτήτων. Δίχως να ακυρώνουμε το βιολογικό επίπεδο (αλίμονο αν δεν το πάρουμε υπόψιν) , δεν έχει και μεγάλη σημασία οι σεξουαλικές ταυτότητες, αρκεί να υπάρχει συντροφικότητα και αγάπη. Και αυτό είναι το ζητούμενο σε μια εποχή καθολικής αλλοτρίωσης και πραγμοποίησης (η διαδικασία που μετατρέπει το υποκείμενο σε πράγμα σε εμπόρευμα). Κατά συνέπεια από θέσης αρχής όλες οι σχέσεις μονογαμικές, πολυγαμικές, μεταξύ straight, straight/ ΛΟΑΤΚΙ, ή μεταξύ ΛΟΑΤΚΙ είναι καθ’ όλα ή πρέπει να είναι καθ’ όλα νόμιμες και ισότιμες παντού.
- Ζούμε σε ένα καπιταλισμό που έχει μετατρέψει τα πάντα σε εμπόρευμα. Ειδικά το ζήτημα της βιοπολιτικής παραγωγής και αναπαραγωγής, της υγείας, της παιδείας, το ζήτημα της προσωπικής μέριμνας, το ζήτημα που συσχετίζεται με το γενετήσιο δικαίωμα έχει μετατραπεί σε ένα ούλτρα προσοδοφόρο εμπόρευμα με την βοήθεια και της βιοτεχνολογίας. Τόσο η “μήτρα”, όσο και το “σπέρμα” έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα για όσους και όλες, αρκεί να έχουν τα χρήματα να το κάνουν. Κατά συνέπεια αφορά τα ανώτερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα είτε είναι straight, είτε ΛΟΑΤΚΙ. Νόμιμα ή παράνομα δυστυχώς συμβαίνει. Ανήθικο(;;) ναι , αλλά η ηθική του ύστερου καπιταλισμού είναι τόσο μα τόσο σχετική, όσο και τα σεξουαλικά φύλα που εκδηλώνονται ως υποκειμενικότητες.
- Με βάση τα παραπάνω: Ο Μητσοτάκης δεν δίνει απαντήσεις, δεν πιάνει καν το πρόβλημα. Λέει στους πλούσιους ομοφυλόφιλους, πηγαίνετε να “αγοράσετε” μήτρα και “σπέρμα” από την Ουκρανία, εδώ είμαστε ακόμη “ηθικοί”. Μόνο που παράνομα δίκτυα κάνουν και εδώ αυτή τη δουλειά με την “ανοχή” ή την “κάλυψη” των αρχών. Παράνομα δίκτυα που συχνά έχουν ως βάση τις νόμιμες «επιστημονικές» βιομηχανίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
- Μα τι θα έπρεπε να γίνει; Ηθικά και πολιτικά δεν συμφωνώ με το “εμπόριο μήτρας” και το εμπόριο σπέρματος” και ηθικά και πολιτικά αλλά και για λόγους υγείας. Σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν εκτοξευτεί οι καρκίνοι στις γυναίκες που έχουν μπει στην βάσανο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, το ίδιο δεν μπορεί πάρα να ισχύει και για την παρένθετη μητέρα. Μόνο που αν κάτω από προϋποθέσεις ισχύει για τα straight ζευγάρια, θα πρέπει να ισχύσει για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Αν όλα αυτά είναι ανήθικα και παράνομα, ας απαγορευτούν για όλους και όλες. Αν αποτελεί κοινωνική αναγκαιότητα, ας αγωνιστούμε οι εν λόγω διαδικασίες να πάψουν να είναι εμπορεύματα και να είναι εκδήλωση ενός κοινού μέλλοντος. Πρόκειται για λεπτά ζητήματα βιοηθικής που χρειάζονται συζήτηση, ανοικτό πνεύμα και μεγάλη καρδιά. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται ένα άλλο πολιτισμό, μια άλλη απελευθερωτική ηθική, καθώς και μια βαθύτατη αίσθηση αλληλεγγύης, ενσυναίσθησης και συμπεριληπτικότητας. Μέσα από αυτό το πρίσμα αναφέρω ένα παρόμοιο πρόβλημα που σήμερα το λύνει, όπως το λύνει, η “βιομηχανία του σεξ”. Το ζήτημα των σεξουαλικών βοηθών για τους Α.με.Α
- Η τυπική αστική ισότητα είναι η απαρχή της διαδικασίας μιας πραγματικής κοινωνικής ισότητας. Αν δεν κατακτήσουμε όμως την τυπική ισότητα, δεν θα οδηγήσουμε στη πραγματική ισότητα. Καθώς δύναται να φτάσουμε σε μια τυπική εκδήλωση της κοινωνικής ισότητας, δίχως να έχουμε κατακτήσει ουσιαστικά την πρώτη, με αποτέλεσμα να την βρούμε με άλλο πρόσημο μπροστά μας. Όπως δυστυχώς συνέβη στην ΕΣΣΔ και στις χώρες του “ υπαρκτού σοσιαλισμού”.
Κλείνω με το ζήτημα της υιοθεσίας (παιδοθεσίας). Είναι κρίμα να υπάρχουν παιδιά στα ιδρύματα, είναι κρίμα να υπάρχουν παιδιά στο δρόμο (Ελληνάκια/ προσφυγάκια). Δεν πρέπει να ζουν παιδιά σε ιδρύματα και στο δρόμο. Αναγκαιότητα η ύπαρξη ενός δημόσιου συστήματος με χιλιάδες υπαλλήλους που θα βοηθούσαν στην γρήγορη, αποτελεσματική αλλά και ασφαλή υιοθεσία (παιδοθεσία).
