Όπου πρόσφυγας και μετανάστης Α.με.Α. και η μοίρα του
Δημήτρης Αργυρός*
Είναι γνωστή η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό. Η πολιτική της κυβέρνησης συνίσταται στο να κάνει την ζωή δύσκολη και απάνθρωπη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έτσι ώστε να μην φανεί η χώρα φιλική προς σε αυτούς.
Μόνο που ακόμη και σε αυτή την εμμονική προσπάθεια, να μη φανεί, δηλαδή, η χώρα φιλική προς τους μετανάστες, θα έπρεπε ή θα πρέπει να υπάρχουν και όρια, ιδιαίτερα, αν αφορά Α.με.Α. ή οικογένειες με παιδιά Α.με.Α. Όχι πως δεν γίνεται αλλά δυστυχώς δεν ισχύει πάντα και παντού. Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως τόνισα θα έπρεπε να υπάρχει μια καθολική αντιμετώπιση με βάση την αλληλεγγύη και την συμπερίληψη .
Δεν κάνω μια γενικόλογη αναφορά, αναφέρομαι σε συγκεκριμένο παράδειγμα στην περιοχή των Ιωαννίνων. Για μια οικογένεια από το Ιράκ από όσο γνωρίζω κουρδικής καταγωγής, που έχει ένα Α.με.Α. κορίτσι σε αναπηρικό καροτσάκι, το οποίο πηγαίνει σε ειδικό σχολείο των Ιωαννίνων, με μάνα έγκυο σε προχωρημένο μήνα.
Η εν λόγω οικογένεια διέμενε σε ένα διαμέρισμα μέσα στα Γιάννενα μέχρι πρόσφατα και τώρα μάλλον κατά εφαρμογή των πολιτικών αυτής της κυβέρνησης την έστειλαν στο Κατσικά σε κοντέινερ, το οποίο έχει τουρκικές τουαλέτες, ό,τι πρέπει, δηλαδή, για την προσβασιμότητα και τις ανάγκες του ανάπηρου κοριτσιού.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πιθανόν η στενοχώρια για την άδικη μεταχείριση προκαλεί αιμορραγία στην έγκυο μητέρα και τα Γιαννιώτικα νοσοκομεία, λόγω μάλλον της δύσκολης κατάστασης της υγείας της, αδυνατούν να την βοηθήσουν. Έτσι την στέλνουν, τους στέλνουν, στην Θεσσαλονίκη, όπου εκεί η οικογένεια αναγκάζεται να νοικιάσει airbnb, καθώς ούτε το νοσοκομείο αλλά ούτε η πολιτεία δεν εξασφαλίζει στέγαση μέχρι να γίνει καλά η μητέρα. Αυτό- συν τα άλλα- έχει ως αποτέλεσμα η ανάπηρη να διακόψει προσωρινά το σχολείο. Ευτυχώς πάντως που ο πατέρας εργάζεται περιστασιακά και μπόρεσε να νοικιάσει και το airbnb στην Θεσσαλονίκη.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο πετάχτηκαν έξω από το διαμέρισμα και στάλθηκαν στο Κατσικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις η μέριμνα της πολιτείας θα έπρεπε να ήταν άλλη και να μην ίσχυαν τα οποιαδήποτε αντιπροσφυγικά πρωτόκολλα.
Φυσικά δεν το θεωρώ ένα μεμονωμένο περιστατικό: Παρόμοιες ή και χειρότερες ταλαιπωρίες υπήρξαν και υπάρχουν για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και πιο συγκεκριμένα για τους Α.με.Α. μετανάστες και πρόσφυγες από μια κυβέρνηση, όπου έχει μετατρέψει το ρατσισμό σε κυβερνητική πολιτική. Μια κυβέρνηση που ασκεί κριτική στις Μ.Κ.Ο μόνο που η ίδια ευθύνεται, γιατί τους παραχωρεί χώρο να δράσουν αντί η ίδια να εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα κοινωνικής και πολιτικής ενσωμάτωσης των μεταναστών και των προσφύγων.
Επιστρέφοντας όμως στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι βέβαιο πως οι δομές του δήμου ή της περιφέρειας ή της Εκκλησίας το λιγότερο που θα πρέπει να πράξουν είναι να δώσουν μια αξιοπρεπή κατοικία σε αυτή την οικογένεια, έτσι για την ψυχή της μάνας τους, στο όνομα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της χριστιανικής -ή ό,τι άλλο θέλετε- συνείδησης.
Όσο για το συνδικαλιστικό κίνημα των Α.με.Α. αυτά είναι υψηλή πολιτική, έξω από τα όρια και τις δομές του μικρόκοσμου στον οποίο ζει.
Αν κάνω λάθος, ας με διαψεύσουν…
* Ο Δημήτρης Αργυρός είναι πρώην Γ.Γ του συλλόγου ΑμεΑ Ιωαννίνων
