Προπαραμονές της εθνικής επετείου του ΟΧΙ και ενώ οι τοπικές αρχές δεν έχουν αποφασίσει ακόμη, αν ο Εθνικός ηγέτης Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταθέσει μόνος του στεφάνι προς τιμήν των ηρώων του έπους του 1940, οι μνήμες αναπολούν όχι και τόσο μακρινές εποχές, όταν ο λαός στους δρόμους βροντοφώναζε το δικό του ΟΧΙ στα μνημόνια και στην οικονομική υποδούλωση από την τρόικα.
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2012 και μπροστά στην Ακαδημία ο αγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Μαντάς μαζί με τους αγρότες επιχειρεί να λάβει μέρος στην παρέλαση για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και κρατώντας το πλακάτ της φωτογραφίας προσπαθεί να σπάσει τα μπλόκα των αστυνομικών.
Από τότε πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια. Ο Χρήστος Μαντάς έγινε βουλευτής 4 φορές, τον Μάη και τον Ιούνιο του 2012 και τον Γενάρη και τον Σεπτέμβρη του 15 και υπηρέτησε ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και Γραμματέας της Κ.Ο του κόμματος.
Και το ερώτημα είναι, που πήγε, άραγε, εκείνη η αγωνιστικότητα, που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση;
Γιατί έπεσαν οι τόνοι και από τα βροντερά “ΟΥΣΤ! ΟΥΣΤ!, που αναγράφονταν στο πλακάτ για τους δυνάστες της χώρας, φτάσαμε σήμερα στα μεγαλόπρεπα ΝΑΙ! ΝΑΙ ! ΣΤΑ ΣΔΙΤ στην υγεία.
Άτιμε κυβερνητισμέ, που διαβρώνεις τα καλύτερα παιδιά και τα μετατρέπεις σε ρεφορμιστές της κακιάς ώρας.
ΟΥΣΤ! ΟΥΣΤ! ΟΥΣΤ!
