Παναγιώτης Τζανετής
Άθλιος, ΑΘΛΙΕΣΤΕΡΟΣ, αθλιέστατος. Η χρήση της ελληνικής γλώσσας σε μια τόσο “ιστορική” στιγμή για το Έθνος θα έπρεπε να ήταν λιγότερο κακοποιητική. Ο χαρακτηρισμός των λεγομένων του κ Τσίπρα ως των “αθλιέστερων” που έχουν ακουστεί στην αίθουσα, κινδύνεψε να στείλει τον κ Μπαμπινιώτη στην εντατική και μάλιστα σε συνθήκες σπάνεως.
Θα πει κανείς πόσο ιστορική ήταν αυτή η στιγμή, ώστε να το πάρει κανείς και τόσο βαριά; Είναι τόσο ιστορική όσο το “ΟΧΙ” του ιωάννη Μεταξά ή το “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα; Πληροφορήθηκα βέβαια ότι μέχρι αργά αγωνιούσε ο κ Ερντογάν για τον ακριβή αριθμό ψήφων στην κύρωση της συμφωνίας. Σαν να μην του έφτανε η προστιθέμενη ψήφος των ΚΙΝΑΛ και της Ελληνικής Λύσης, ήρθε και το τελειωτικό γι αυτόν χτύπημα με την θετική ψήφο δύο ανεξάρτητων βουλευτών…
Στα πανηγυράκια και τις γιορτούλες συνηθιζονται οι αναμνηστικές φωτογραφίες. Η εικόνα του Πρωθυπουργού της χώρας να απαθανατίζει τον φρενήρη ενθουσιασμό των οπαδών του μέσα στην ιερή αίθουσα του Κονοβουλίου, είναι προφανώς δηλωτική ενός εθνικού θριάμβου Συγκρίνεται μόνο με τους αυθόρμητους πανηγυρισμούς του κ Κώστα Καραμανλή το 2004, στην Πορτογαλία.
Τι έγινε ρε παιδιά, φθάσαμε Κόκκινη Μηλιά ή ακόμη; Τα παιδιά που σκέφτονται την Κόκκινη Μηλιά έχουν φάει τόσο δούλεμα με Πρέσπες και μεταναστευτικό, έχουν βγει και στα κεραμίδια με την υποχρεωτικότητα και τις αναστολές του εμβολίου οπότε το να τους πουλήσεις ανέξοδα αντιτουρκικό σθένος είναι μια λύση. Το εθνικιστικό σόου μέσα στην Βουλή όπως και η πρόσφατη τοποθέτηση Πλεύρη, φανερώνουν αυτή την εντεινόμενη αγωνία διαχείρισης του δεξιού ριζοσπαστισμού.
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ
Η αλήθεια είναι ότι το θαύμα του ενιαίου αντισυριζα μετώπου από ΠΟΤΑΜΙ μέχρι ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αυτό που έδωσε την αυτοδυναμία, δεν επαναλαμβάνεται με τίποτα. Αντιθέτως ο ένας μετά τον άλλο οι παίκτες της μετά Μητσοτάκη εποχής παίρνουν την θέση τους στην αφετηρία. Οι μυωπικές δημοσκοπήσεις και τα ΜΜΕ αναρωτιούνται υποκριτικά σε ποια αφετηρία, ενόσω ο κυβερνήτης φαίνεται παντοδύναμος, ωστόσο οι επίγονοι κάτι άλλο διαβάζουν μέσα από τις γραμμές! Από τις συνεντεύξεις του κ Σαμαρά και τις υποδείξεις του κ Βενιζέλου μέχρι τα καμώματα Μπογδάνου και λοιπών, το μήνυμα είναι σαφές. Έβγαλε βρώμα η ιστορία πως ξοφλήσανε!
Όσο κι αν εξ όνυχος φαίνεται ο λέοντας κι οι φυγόκεντρες κινήσεις δείχνουν την αληθινή πρόγνωση δεν δικαιολογείται η αισιοδοξία. Αυτός ο συνδυασμός φτώχειας, απογοήτευσης, προσωπικής ή συλλογικής ανασφάλειας αλλά ταυτόχρονα αμορφωσιάς κι εξοικείωσης με τον ανορθολογισμό, δεν φαίνεται να περιμένει πια τίποτε από τα αριστερά.
Στο παρελθόν η συγκατοίκηση στις Πλατείες έστρεψε προς τα εκεί τις εκλογικές τους προτιμήσεις αλλά σήμερα στις εργατικές συνοικίες, σε παλιά κάστρα της Αριστεράς, τα πιο δυναμικά στοιχεία δείχνουν να κινούνται μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η αριστερά όχι μόνο δεν περιμένει εκλογικά κέρδη αλλά κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά στο ευρωπαϊκό φαινόμενο του διεμβολισμού ακόμη και των πιο παραδοσιακών δυνάμεων της.
Η αυξανόμενη απόσταση αφορά στην αδυναμία της Αριστεράς να παρέμβει αποτελεσματικά στην επιδεινούμενη μοίρα επι νεοφιλελευθερισμού αυτών των απελπισμένων ανθρώπων κυρίως λόγω έλλειψης κάθε κινηματικής αναφοράς Επίσης, αφορά στην ανάμνηση της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας της. Αφορά όμως και σε κάποιες σημερινές πολιτικές επιλογές που αφήνουν ελεύθερο χώρο στην δεξιά δημαγωγία όταν πολλά θέματα ασφάλειας, απολύσεων λόγω μη εμβολιασμού, εθνικών αγωνιών και τραυμάτων αντιμετωπίζονται αφ’ υψηλού.
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
Ο κ. Μητσοτάκης διατελεί σε αποδρομή ό,τι κι αν λέει στις απλοικές παραστάσεις τύπου σχολικών εθνικών επετείων, που διοργανώνει. Τα χάρτινα σημαιάκια, οι πατριωτικοί δεκάρικοι, η δονούμενη από την εθνική συγκίνηση φωνή, οι διογκωμένες σφαγίτιδες φλέβες που δείχνουν πως μετα βίας συγκρατεί την οργή του απέναντι στους “Λακεδαιμόνιους” της Αριστεράς. αποτελούν σκέτη ιλαροτραγωδία.
Το θέμα είναι να μην ακολουθήσει η αληθινή τραγωδία!
