Όταν προκαλείται στύση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης, μια ουσία που ονομάζεται μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ) απελευθερώνεται στο σπηλαιώδες σώμα του πέους Αγορα Σιαλις Ελλάδα Αθήνα. Αυτή η απελευθέρωση του μονοξειδίου του αζώτου οδηγεί σε αύξηση ενός μεσολαβητή που επιτρέπει τη στύση.
Uncategorized

Οι 10.000+ και ένα μήνυμα κτηνωδίας

Παναγιώτης ΤζανετήςΤα κρούσματα συνεχίζουν να πέφτουν, κατά 5-10% κάθε εβδομάδα. Ήδη αυτό έχει εκφραστεί στις εισαγωγές και στις νέες διασωληνώσεις κι από αυτή την εβδομάδα αναμένεται ότι θα έχουμε μείωση και στους θανάτους. Αυτά ωστόσο δεν συνιστούν λόγο πρώιμης χαλάρωσης. Μόνον αν δεν έχουμε πάλι παιδαριώδη σφάλματα και κυβερνητικές παλινωδίες, θα δούμε σύντομα το τέλος της περιπέτειας. Με την προϋπόθεση ότι το καλοκαίρι θα υπάρξουν επιτέλους επαρκή εμβόλια κι η κατάσταση στα νοσοκομεία θα αποκατασταθεί, κάπου μέσα στον Ιούνιο.

Έτσι θα απαλλαγούμε και από τα τηλεοπτικά «ωσαννά» για την κυβέρνηση και το τηλεοπτικό νανούρισμα, τι λέτε κυρία τάδε για τα υπέροχα σελφ τέστς, τι λέτε κυρία δείνα για τα θαυμάσια εμβολιαστικά κέντρα που στερούνται εμβολίων; Μην πείτε όμως τίποτε για όσους κλέψανε στην σειρά κι αφήσανε άλλους να πεθάνουν περιμένοντας! (omerta). Θα επανέλθει τότε και το παραδοσιακό menu των πρωινάδικων, με τις γενναιόδωρες ευεργεσίες του Μωυσέως. Κι όσον αφορά στις κυρίες, δεν χανόμαστε. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη, στα ψηφοδέλτια.

Υποκριτική προστασία

Η χώρα προβληματίζεται
σοβαρά για την χορηγηθείσα αμνηστία προς «λοιμωξιολόγους», αν δόθηκε
δικαίως ή όχι Έτσι, περνάει ντούκου το κυβερνητικό αφήγημα ότι η
κυβέρνηση έκανε ότι της έλεγαν οι επιστήμονες. Κι επειδή σαν άνθρωποι
αυτοί κάνανε και λάθη, τώρα χρειάζονται προστασία και τους την
παρέχουμε…

Ουδέν ψευδέστερον! Πρόκειται για μια επιτροπή δοτών,
ελεγχόμενης πλειοψηφίας, που χρησιμοποιήθηκε κατά σύστημα ως ασπίδα για
ειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις. Κι όσοι εξ αυτών δεν αντέχουν μια
τέτοια μεταχείριση έμμεσης ενοχοποίησης, δια της αχρείαστης ασυλίας, δεν
έχουν παρά να παραιτηθούν. Ιδίως ο Πρόεδρος των γιατρών που αποποιήθηκε
αυτή την ασυλία, δια της παραίτησης την αποποιείται μια κι έξω. Ιδού η
Ρόδος , ιδού και το πήδημα!

Πράγματι καμία αμνηστία ή ασυλία δεν χρειαζόταν για τους
γνωματεύοντες, ως μη έχοντες αστική ευθύνη. Εξ άλλου δόλο, για παράβαση
καθήκοντος, μόνο ο κ Γεωργιάδης τους χρέωσε (υπέρ δερματολόγων και κατά
ινστιτούτων). Ακόμη και στις χειρότερες στιγμές τους (θεία μετάληψη,
αριθμός μαθητών ανά τάξη κά) κανείς δεν τους μήνυσε ούτε και θα είχε
έννοια. Μηνύσεις και αγωγές είναι για τους μάχιμους!

Ως μη μάρτυρες έπρεπε να διασφαλιστούν και στην επιδίωξη της αυτή η κυβέρνηση φάνηκε πάλι αδίστακτη:


  • Υπονόμευσε την όποια εμπιστοσύνη είχε απομείνει, δηλώνοντας κυνικά
    ότι έχει πράγματα  να κρύψει και δεν ορρωδεί προ ουδενός για να το
    κάνει. Συμπαρέσυρε έτσι στην καχυποψία και στην δυσπιστία και όσα
    συμβολίζουν αυτοί οι άνθρωποι, δηλαδή την επιστήμη.
  • Μετά την
    άρνηση δημοσιοποίησης των πρακτικών της Επιτροπής με αυτή της την
    πρόβλεψη περί μη κατάθεσης, ουσιαστικά αρνείται την πρόσβαση ακόμη και
    στην δικαιοσύνη (για λόγους προστασίας των αληθινά υπεύθυνων, δηλαδή των
    πολιτικών) Τόση ευρωπαϊκή διαφάνεια και τόση διάκριση εξουσιών!

  • Αδιαφόρησε για την οργή των υγειονομικών που παραμένουν ακάλυπτοι
    ακόμη και αστικά ή από πλευράς νομικής υποστήριξης. Προκειμένου να
    ικανοποιήσει την συναλλαγή με λίγους, πρόσβαλε για πολλοστή φορά τους
    πολλούς Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι διώξεις συνδικαλιστών αφθονούν
    αλλά και ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις έχουν επίσης μηνύσει την
    πολιτική ηγεσία. Αλλά εκεί ουδεμία αμνηστία, ασυλία η ακαταδίωκτο
    διαφαίνεται!

 Πολιτικές επιλογές, χρήζουσες αληθινής ασυλίας

Στην
υπόθεση της πανδημίας γελοιοποιήθηκαν κυβερνήσεις και συστήματα πολύ
σοβαρότερα από τα δικά μας, κυρίως γιατί πανδημίες και μονεταρισμός δεν
τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση πρόσθεσε
ορισμένες ελληνικές πρωτοτυπίες, τις οποίες ίσως θα πρέπει να σπεύσει να
πατεντάρει:

  • Η υπεράσπιση της κερδοσκοπίας του ιδιωτικού
    τομέα και των στρατιωτικών νοσοκομείων έγινε για ευνόητους λόγους και
    επέμεινε σε αυτό ακόμη κι όταν η κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων
    οδήγησε σε εξοβελισμό των άλλων αιτίων νοσηρότητας και σε πλήθος
    «παράπλευρων απωλειών». Προσχηματικά επιστράτευσε μικρό αριθμό ιδιωτών
    ιατρών του ΕΟΠΠΥ, για τα μάτια του κόσμου.
  • Όσα δευτερεύοντα
    νοσοκομεία του ιδιωτικού τομέα και των στρατιωτικών ενεπλάκησαν, αντί να
    υποδεχθούν περιστατικά covid, δέχθηκαν άλλα πιο πολύπλοκα περιστατικά
    εκ της λοιπής νοσηρότητας. Αποτέλεσμα υπήρξε η πλήρης κοβιντοποίηση επτά
    νοσοκομείων του ΕΣΥ στην Αττική και η έμμεση κοβιντοποίηση των
    νοσοκομείων ναυαρχίδων που εξυπηρετούσαν τους βαρέως πάσχοντες. Παράδοξη
    αντιστροφή
  • Η ανάθεση της κρίσης δημόσιας Υγείας στην
    Πολιτική Προστασία οδήγησε στην «πειθάρχηση» ως υποκατάστατο της
    επιδημιολογικής επιτήρηση. Άφησε έτσι άοπλη την χώρα και ανήγαγε τους
    περιορισμούς από έσχατο μέσο σε μοναδικό μέσο, και μάλιστα από την αρχή
    μέχρι το τέλος. Η αυθαίρετη εξαίρεση από την ασφαλιστική κάλυψη του PCR
    οδήγησε σε ελάχιστο αριθμό τεστ, υπό συνθήκες κερδοσκοπίας, και
    διευκόλυνε την διασπορά. Προσφάτως, ανασύρθηκαν ως υποκατάστατο τα self
    tests.
  • Κάθε φορά που η γεωγραφική θέση της χώρας ή τα
    μετεωρολογικά δεδομένα δημιουργούσαν κάποιο πλεονέκτημα, η κυβέρνηση
    έσπευδε να το κατασπαταλήσει στο πολιτικό χρηματιστήριο οδηγώντας σε
    νίλες. Έτσι η θερινή αμεριμνησία του ηλιοβασιλέματος στην Σαντορίνη
    οδήγησε στο Β κύμα Το αντίστοιχο «γλυκοχάραμα των εμβολίων» στις αρχές
    του έτους, με σειρά κυβερνητικών παλινωδιών οδήγησε στο Γ κύμα
    Αποτέλεσμα να επέλθει ήδη ο διπλασιασμός των νεκρών στις
    «καθυστερήσεις», ενώ δηλαδή το εμβόλιο είχε  παρασκευαστεί.
  • Η
    μαύρη περίοδος αντιμετωπίστηκε όχι μόνον ως ευκαιρία πλουτισμού αλλά
    και ως βολική περίοδος «μεταρρυθμίσεων ευκαιρίας», υπό συνθήκες δηλαδή
    πανδημικής σιωπής και νύκτας, προκαλώντας έτσι μαζικές αντιδράσεις.

Αυτά
όλα τα κατορθώματα, ούτε από καμία Επιτροπή εγκρίθηκαν ούτε θα
μπορούσαν να θεωρηθούν επιτυχία από ένα λογικό παρατηρητή. Ωστόσο είτε
10 είτε 13 χιλιάδες νεκροί, δεν παύουν να είναι λίγοι. Περίπου ένας στους
χίλιους, μόνον! Για τους υπόλοιπους όλος αυτός ο θάνατος, σε δεύτερο
πρόσωπο, τι ήταν άραγε; Ήταν μια αφόρητη κλεισούρα ή ήταν ανθρώπινη
τραγωδία; Ακόμη κι αν προσθέσουμε άλλους τόσους και περισσότερους
θανάτους εκ των «άλλων» νόσων, το κυνικό μήνυμα λέει ότι για όποιον
γλύτωσε, όπου να είναι φτάνει η ώρα για θερινό ξεφάντωμα και τουρισμό. 

Πρόκειται για μήνυμα κτηνωδίας.

σχετικές αναρτήσεις

1 από 1.162

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *