Οι τέσσερες στους πέντε νεκρούς δεν είδαν ποτέ τους την ΜΕΘ
Παναγιώτης Τζανετής
Τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν, ξεκινώντας από τις εμπόλεμες ζώνες. Πρώτα ήταν ο (νεοδημοκράτης) Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Αγοραστός, που δήλωσε ότι καμιά τριανταριά και βάλε εκατομμύρια ευρώ που προορίζονταν από την άνοιξη για την ενίσχυση του τοπικού συστήματος υγείας είναι κάπου χαμένα. «Είναι προφανές, πως κακώς ανοίξαμε το καλοκαίρι», δηλώνει προχθές ο βουλευτής Θεσσαλονίκης της ΝΔ, Δημήτρης Βαρτζόπουλος, διαφοροποιούμενος από την κυβερνητική θέση πως η έξαρση του δεύτερου κύματος δεν συνδέεται με τον τουρισμό.
Ανάλογα είπε και ο κ. Μπλούχος, βουλευτής Δράμας της ΝΔ. Η γκρίνια επεκτείνεται και στα ΜΜΕ, ενώ και κάποιοι δημοσιογράφοι αρχίζουν να γράφουν. Σε εκτενές ρεπορτάζ του στις 30/11, στο inside story, ο κ. Τάσος Τέλλογλου αποτυπώνει με αρκετή ακρίβεια την παρούσα κατάσταση: «Σε αυτό το δεύτερο κύμα της πανδημίας, επτά στους δέκα ασθενείς δεν καταλήγουν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αλλά έξω από αυτές: στις κλινικές Covid-19 ή καθ’ οδόν από τα νομαρχιακά νοσοκομεία προς τις ΜΕΘ των μεγάλων νοσοκομείων της χώρας».
Το ρεπορτάζ κάνει λόγο για «λίστα αναμονής πέντε ατόμων» αφού και τα 80 κρεβάτια Covid-19 της Έδεσσας ήταν γεμάτα. Το ίδιο συνέβαινε και στο άλλο νοσοκομείο του νομού, στα Γιαννιτσά. Δεν μιλάμε για κλίνη ΜΕΘ αλλά για απλή. Σχολιάζει την παρακινδυνευμένη λύση στη μια και μόνη αεροδιακομιδή που επιχειρήθηκε.
Ακόμη και για την Αθήνα μεταφέρει μια εικόνα προσέλευσης παραμελημένων ασθενών λόγω υπολειτουργίας της Α’ βάθμιας παραθέτοντας μαρτυρίες: « Ίσα-ίσα προλαβαίνουμε να τους διασωληνώσουμε. Η περασμένη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου ήταν η χειρότερη εφημερία μας στη Σωτηρία. Διασωληνώσαμε πάνω από 10 άτομα την τελευταία στιγμή», και συμπληρώνει πως αν για τη Σωτηρία τα πράγματα είναι τόσο οριακά, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στα επαρχιακά –πρώην νομαρχιακά– νοσοκομεία.
Για τη Μακεδονία αποδίδει γλαφυρά την κατάσταση της υγειονομικής καταστροφής. «70% των θανάτων που ανακοινώθηκαν (συνολικά 87), δηλαδή οι 61, προέρχονταν στις 25 Νοεμβρίου από τα νοσηλευτικά ιδρύματα της Μακεδονίας και της Θράκης, με έναν μεγάλο αριθμό να αφορά τα νομαρχιακά νοσοκομεία ή κλινικές Covid-19 τριτοβάθμιων νοσοκομείων».
«Αυτή είναι μόνο η ποσοτική πλευρά. Πολλοί γιατροί δεν είχαν τα μέσα και τις γνώσεις να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα. Η περιγραφή αυτή είναι η πραγματικότητα στους περισσότερους νομούς της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας. Άνθρωποι πεθαίνουν καθ’ οδόν προς τα νομαρχιακά νοσοκομεία ή από τα νομαρχιακά προς τα τριτοβάθμια. Στις 25 Νοεμβρίου η καμπύλη των θανάτων στην Ελλάδα ξεπέρασε την καμπύλη του μέσου όρου των θανάτων της ΕΕ.».
Να όμως που το ρεπορτάζ έχει μια καλή είδηση, που τη φυλάει για το τέλος: «Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δώσει εντολή από την περασμένη εβδομάδα να συγκεντρωθούν τα στοιχεία από τον γενικό γραμματέα. του υπουργείου Υγείας Θάνο Κωτσιόπουλο για το πού πεθαίνουν οι ασθενείς με Covid-19.».
Γιατί όμως τόση προσπάθεια άρνησης της πραγματικότητας μέχρι τώρα; Στην όλη υπόθεση διακρίνονται τέσσερα στάδια επικοινωνιακής διαχείρισης.
Στο πρώτο, έγινε επί μήνες προσπάθεια να αποδειχθεί ότι έγιναν όλα, ότι ετοιμαστήκαμε, ότι προσλάβαμε, ότι έχουμε χίλιες και μια ΜΕΘ, ότι υπερέχουμε των άλλων κτλ. Ήρθε δυστυχώς το ελληνικό Bergamo του Βορρά και λύθηκε κάθε απορία, οπότε η σκυτάλη πέρασε στο επόμενο.
Στο δεύτερο η κυβέρνηση προσπάθησε να αποδείξει ότι σε συνθήκες «θεομηνίας» έγινε το βέλτιστο δυνατό και ότι η χαμένη μάχη δόθηκε τουλάχιστον με αρχές και ανθρωπιά. Κανείς δεν έμεινε αβοήθητος. Κάποιοι επιστήμονες αναφώνησαν μάλιστα με αυστηρότητα: δεν υπάρχει η διαλογή! Βέβαια, είναι σαν να λέει κανείς ότι δεν υπάρχει η σκωληκοειδίτιδα αλλά η στιγμή δεν προσφερόταν για θεωρητικές αναλύσεις.
Ήρθαν οι εμπειρικές παρατηρήσεις και κατέρριψαν το αφήγημα. Μαρτυρίες συγγενών, αποκαλύψεις ιατρών, καταγγελίες βουλευτών και στο τέλος ακόμη και … ρεπορτάζ!
Ναι, βεβαίως οι τέσσερες στους πέντε νεκρούς δεν είδαν ποτέ τους την ΜΕΘ. Ο δημοσιογράφος του ρεπορτάζ που αναφέραμε είναι εγνωσμένου κύρους και μάλλον φιλικά διακείμενος προς την κυβέρνηση.
Το δημοσίευμα λοιπόν μοιάζει με σάλπισμα ισπανικής υποχώρησης, δεδομένου ότι τα γεγονότα βοούν και η αλήθεια δεν κρύβεται άλλο. Υποχώρηση απλώς στην επόμενη αμυντική γραμμή, επικοινωνιακά. Γι’ αυτό ίσως μας τονίζει ότι πλέον το έμαθε κι ο κ πρωθυπουργός που το ψάχνει.
Στην τρίτη, με τόσο υψηλά ποσοστά ανθρώπων που έμειναν αποδεδειγμένα εκτός, ακόμη και σε προγενέστερες φάσεις με πολύ λιγότερη πίεση, αναγκαστικά θα «ανακαλύψει» επιτέλους την διαλογή. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Το ερώτημα είναι ότι με κάποιο κριτήριο επελέγησαν.
Θα παρατεθεί σειρά γνωματεύσεων και διαβεβαιώσεων ότι όλα αυτά έγιναν μεν, αλλά έγιναν lege artis, με το νόμο δηλαδή, χωρίς μεροληψίες, χωρίς αδιαφάνεια κοκ. Και κυρίως θα καθυστερήσει όσο γίνεται την σαφή αποκάλυψη του ακριβούς κριτηρίου διαλογής, το από πότε αυτό ίσχυσε, το πως αυτό εκπονήθηκε, το πως αυτό επιβλήθηκε ισότιμα παντού και το πως επιτηρήθηκε η δίκαιη κατανομή του σπανίζοντος πόρου …
Τα μέχρι τούδε πάντως λεγόμενα, όπως ότι «εμπιστευτήκαμε την ηθική ακεραιότητα των επιστημόνων», δεν θα πείσουν. Αυτό με την εμπιστοσύνη προς τους επιστήμονες είναι πολύ χρησιμοποιημένο και το κυριότερο εδώ μιλάμε για χιλιάδες ιατρών που κλήθηκαν να προβούν σε τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις. Τους ίδιους ανθρώπους που το σύστημα δεν τους εμπιστεύεται να γράψουν πάνω από δυο κουτιά φάρμακα ή να συνταγογραφήσουν για μεγαλύτερη διάρκεια, τους εμπιστεύτηκε στα τυφλά για κάτι τέτοιο;
Η τέταρτη φάση θα έχει το πιο δύσκολο έργο: να αποδείξει δηλαδή ότι αυτό το όποιο κριτήριο προκρίθηκε, τηρήθηκε ευλαβικά. Θα κληθεί να ερμηνεύσει οφθαλμοφανείς και μη, εξαιρέσεις. Να βεβαιώσει ότι δεν έγιναν επιλογές ημετέρων, ρουσφέτια με τον Άδη. Θα χρειαστεί προσοχή. Γιατί όπως τιτλοφορούσε η συντηρητική «Δημοκρατία»: Προσοχή, θα πάμε φυλακή.
