Γίνεται μια φαιδρή συζήτηση για μια τραγική κατάσταση. Τιτλοφορείται με το ερώτημα: γίνεται άραγε ή όχι διαλογή;
Να το ρωτάει κάποιος περαστικός, το καταλαβαίνω. Να το ρωτάει όμως κάποιος υγειονομικός ή ένας δασκαλεμένος από υγειονομικό δημοσιογράφος, πάει πολύ. Πρόκειται για κάτι που το ξέρουν ακόμη κι οι περιπτεράδες που έχουν κατάστημα πλησίον της εισόδου των νοσηλευτηρίων.
Οι δε πολιτικοί, ακόμη κι όσοι έχουν αναλωθεί επανειλημμένως στην εξυπηρέτηση της πολιτικής τους πελατείας, παρεμβαίνοντας στη σειρά προτεραιότητας για κλίνη ΜΕΘ, επίσης εκπλήσσονται! Ακόμη κι ένας εκ της βαρωνίας των δ/ντών ΜΕΘ, που έτυχε να εκλεγεί βουλευτής, έκανε επιδεικτικά τον ανήξερο.
Αφού όλα είναι τόσο καλά κι αγγελικά πλασμένα, γιατί αν ανήκεις στην ιθύνουσα τάξη μπαίνεις με τη μία, ακόμη και χωρίς να είσαι τόσο βαριά, ώστε να χρειάζεσαι διασωλήνωση σε ΜΑΦ ή ΜΕΘ του Ευαγγελισμού για V.I.P; Kι αν είσαι αγρότης της Μακεδονίας με την αγωνία του θανάτου και με ρητή ανάγκη διασωλήνωσης, τότε σε απαλλάσσουν από τα βάσανα σου μια ώρα αρχύτερα;
Μα σου λέει ο άσχετος, δεν θα «κελαηδούσανε» τόσοι γιατροί; Κατ’ αρχάς και να μιλήσουν πρέπει να σου δίνεται η ευκαιρία να τους ακούσεις.
Συνήθως όμως τυχαίνει να ακούς κάτι άκαπνους σταρ, που η πιάτσα των γιατρών βοά, για το αν έχουν αγγίξει ποτέ τους ασθενή με covid 19. Αλλά και οι υπόλοιποι, οι μαχόμενοι γιατροί είναι απρόθυμοι να μιλήσουν, τουλάχιστον δημοσίως, για ένα τέτοιο θέμα. Οι ευθύνες σε αυτό, φοβούνται ότι θα πέσουν στους φυσικούς αυτουργούς, δηλαδή στους γιατρούς κι όχι στους ηθικούς.
Οπότε σιωπούν, υλοποιώντας το γνωμικό: «λαγός την φτέρη έσειε, κακό στην κεφαλή του!».
Λιγοστές φωνές κυρίως από τους υπόλοιπους υγειονομικούς, καταφέρνουν να σχίσουν το πέπλο της σιωπής και να φέρουν το θέμα στην επιφάνεια, χωρίς συνήθως να δοθεί συνέχεια από πουθενά. Πολιτικοί, διαφόρων παρατάξεων, που άφησαν ανενόχλητο τον Μωυσή να πλέκει το παραμύθι της Χαλιμάς για τις χίλιες και μία ΜΕΘ, σχεδόν επί ένα χρόνο δεν πρόκειται να αγγίξουν ένα τόσο ακανθώδες θέμα. Οι άνθρωποι που έχουν καταλήξει εκτός ΜΕΘ ή πεθαίνουν την ώρα αυτή χωρίς να δέχονται την βοήθεια του αναπνευστήρα, μετρούνται πλέον σε χιλιάδες! Για όλους αυτούς ήταν μια περιττή ταλαιπωρία;
Γιατί οι «δαιμόνιοι» ρεπόρτερ δεν ζητούν από τις πηγές τους στον ΕΟΔΥ τα συγκριτικά στοιχεία μεταξύ περιφερειών. Αν κάπου διασωληνώνονται μόνο νέοι, τότε οι μεγαλύτερες ηλικίες θα έχουν αφεθεί εκτός εντατικής.. Αν σε μια περιοχή αυτοί που πέθαναν εκτός ΜΕΘ είναι το 70 ή το 80% των συνολικών απωλειών, τότε θα πρέπει στην περιφέρεια αυτή να κατοικούν άνθρωποι που προτίμησαν μαζικά την παθητική ευθανασία!
Αν η θνητότητα στην ΜΕΘ των VIP είναι η μισή από μια άλλη του Βορρά, τότε μπορεί να πρόκειται είτε για ιατρούς δύο ταχυτήτων ή το σύστημα επιφύλαξε άλλη τύχη στην καθεμία ομάδα.
Μπορεί πχ η μονάδα του Βορρά να έχει απλώς τριπλασιάσει τον αριθμό ασθενών με το ίδιο προσωπικό ή να έχει επιστρατεύσει άσχετες ειδικότητες ή να εισάγει τους ασθενείς της μόνο όταν έχουν φθάσει στο αμήν κοκ.
Το φαινόμενο δεν αφορά τόσο στην άνιση μεταχείριση όσων διασωληνώθηκαν (πχ ταλαιπωρία και διακινδύνευση λόγω διακομιδής). Κυρίως αφορά στο ποιοι έφαγαν πόρτα, όσον αφορά την διαλογή, του ποιος εξ όλων θα διασωληνωθεί.
Όποιος σπεύδει να καθησυχάσει τον κόσμο ότι δεν υφίσταται διαλογή στην ζούλα, πώς εξηγεί ότι οι διασωληνώσεις ξαφνικά φρενάρανε στο 600;
Κώλωσε ο ιός ή κώλωσε το σύστημα; Συνέπεσε με το φρακάρισμα του συστήματος αυτή η αιφνίδια μείωση των αναγκών για νέες διασωληνώσεις; Πρέπει να είμαστε πολύ τυχερός λαός για να συμβεί κάτι τέτοιο, ακριβώς κατά την κρίσιμη στιγμή. Μια σύγκριση θα δείξει ότι παρόμοιες περιπτώσεις αλλιώς αντιμετωπίστηκαν στις περιφέρειες όπου δεν σημειώθηκε συνωστισμός έξω από τις ΜΕΘ. Αυτό είναι και το αίτιο της όλης αδιαφάνειας. Για να μην αποκαλυφθεί η διαλογή.
