Όλγα Γεροβασίλη
Την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου η ελληνική Δικαιοσύνη καλείται να δικαιώσει τα θύματα της δράσης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Το ερώτημα που τίθεται, στην πραγματικότητα, δεν είναι αν συνέβησαν οι επιθέσεις εις βάρος αθώων πολιτών. Συνέβησαν. Δεν είναι καν αν οι επιθέσεις αυτές σε βάρος των αδικοχαμένων Σαχζάτ Λουκμάν και Παύλου Φύσσα αλλά και τόσων άλλων είχαν ως αφετηρία τους τον ρατσισμό και το τυφλό πολιτικό μίσος. Το είχαν.
Αυτό στο οποίο καλείται πραγματικά να απαντήσει η Δικαιοσύνη είναι το αν έγινε αντιληπτό το ότι αυτές οι επιθέσεις υποκινήθηκαν, σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από ένα ενιαίο κέντρο, μια εγκληματική οργάνωση. Μια εγκληματική οργάνωση που στον πυρήνα της έχει τον φασισμό, στο όνομα του οποίου εκπαιδεύει, οπλίζει και διατάζει τα μέλη της.
Η δράση της Χρυσής Αυγής, με την ενθάρρυνση κάποιων και την ανοχή πολλών, πέρασε από τον υπόκοσμο στην πολιτική ζωή. Μπορεί, προσωρινά, το φαινόμενο να υποχώρησε σε ό,τι αφορά την κοινοβουλευτική του παρουσία. Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει καλά πως τίποτε δεν τελείωσε. Αυτό το σκοτεινό κομμάτι της πολιτικής και φυσικής βαρβαρότητας εξακολουθεί να δρα, εκμεταλλευόμενο κάθε ευκαιρία, διαβρώνοντας συνειδήσεις και θεσμούς.
Γιατί ο φασισμός δεν εκδηλώνεται μόνο με την ωμή, φυσική βία. Μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως αποδεικνύεται και σήμερα. Και οι πιο ύπουλες είναι οι άδηλες κι αυτές που παρουσιάζονται καλογυαλισμένες, γραβατοφορεμένες, σαν κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Μέσα από αυτή τη μεταμφίεση μπορεί να κατασυκοφαντεί κάθε προσπάθεια εμβάθυνσης της δημοκρατίας και να ακυρώνει σε κάθε ευκαιρία τα πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα. Μπορεί να αναπαράγει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να αποκόπτει ριζικά το άτομο από την κοινωνία, μέσα από την κατασκευή πάσης φύσης φανταστικών εσωτερικών εχθρών.
Αυτή την Τετάρτη, λοιπόν, η Δικαιοσύνη δεν θα έχει απλώς τη δυνατότητα να δικαιώσει τα θύματα, νεκρούς και τραυματίες, της δράσης της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Η απόφαση που θα πάρει στο όνομα του ελληνικού λαού θα δείξει την ευαισθησία της Δημοκρατίας μας και την αντοχή της απέναντι στους φανερούς και ύπουλους εχθρούς της.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αυγή»
