Παναγιώτης Τζανετής
Η χθεσινή πρωτομιλία του Πρωθυπουργού στην Βουλή, για την πανδημία, αποτέλεσε μια σημαντική πρόοδο, όχι από υγειονομική άποψη αλλά από αισθητική.
Πολλές υπήρξαν οι παρατηρήσεις για το ανεκμετάλλευτο όπλο της εθνικής ενότητας και τον ορθό λόγο, έκανε έκκληση αποφυγής των επικοινωνιακών κορωνών και της πολιτικής ιδιοτέλειας, προσπάθησε να απενοχοποιήσει την νεολαία και επισήμανε τις αυξημένες ταξικές επιπτώσεις του φαινομένου.
Επανέλαβε την παραδοχή περί ανάγκης έμπρακτης αλλαγής στάσης της πολιτικής του απέναντι στο ΕΣΥ.
Πόση απόσταση από το μεταφυσικό ύφος και ήθος Μωυσέως, από τις προσβλητικές ατάκες όπως εκείνη του λαού που αναρωτιόταν τάχα «τι θα γινόταν αν … κυβερνούσατε εσείς κύριε Τσίπρα;» ή τις απρέπειες στην υπόθεση Βαρουφάκη και Λιμενικού Αίγινας.
Μακριά κι από τους βίαιους ξυλοδαρμούς των νέων στις πλατείες, με τόσο μένος, ως αν ήταν πράκτορες της covid 19 αλλά κι από την πανάκεια των ΣΔΙΤ και των ιδιωτικοποιήσεων στην Υγεία. Μια γενική αυτοκριτική που ελπίζουμε να αποδειχθεί ειλικρινής.
Εξ άλλου κανείς λογικός άνθρωπος δεν περίμενε ποτέ από τον κ Μητσοτάκη την σωτηρία σε αυτή την υπόθεση αλλά απλώς την αποφυγή μεγάλων πολιτικών λαθών.
Τέτοια λάθη φυσικά και υπήρξαν πολλά και επισημάνθηκαν, ωστόσο με τα μέχρι τώρα στοιχεία και δεδομένων των πεποιθήσεων του, θα μπορούσε πράγματι κανείς να περιμένει και πολύ χειρότερα αποτελέσματα σε αυτή την υπόθεση.
Οπότε η γείωση της υπόθεσης και η απαλλαγή της από την μεταφυσική, την οποία επιχείρησε χθες, αποτελεί ένα πρώτο δειλό βήμα. Στην πρωτομιλία του δόμησε το λόγο του απαντώντας σε δέκα ρητορικά ερωτήματα.
· ΠΡΩΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Παρότι την συζήτηση την προκάλεσε η προφανής επιδημιολογική επιδείνωση στη χώρα κατά το τελευταίο δίμηνο (τουρισμός) και η αγωνία για το που μπορεί να οδηγήσουν στη συνέχεια αυτές οι κυβερνητικές επιλογές, ο κ. Πρωθυπουργός επέλεξε τεχνηέντως να απαντήσει στο πόσο καλή παραμένει η σχετική θέση της χώρας.
Ίσως όχι εξίσου καλή με τον Μάιο, μας είπε, αλλά πάντως πολύ καλή.
Αυτό βεβαίως αποτελεί ένα συγκριτικό στοιχείο που έχει ως αριθμητή την παραδεκτή δική μας επιδείνωση αλλά έχει και ως παρανομαστή την κακή τύχη άλλων. Η παραπομπή σε μια τέτοια σύγκριση προσπαθεί απλώς να στρέψει τον προβολέα στο πόσο χειροτέρεψαν τα πράγματα αλλού (κυρίως στις χώρες που έχουν χειμώνα, όσο εμείς έχουμε καλοκαίρι).
Όταν όμως σε ρωτάνε, αν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος, αν τυχόν εσύ συνετέλεσες σε αυτό και κυρίως τι προτίθεσαι να κάνεις, τι μαρτυρά το ότι εσύ δείχνεις αλλού και λες: αλλού όμως πεθαίνουν περισσότερο …
Τον μόνον που παρηγορεί αυτό, είσαι εσύ ο ίδιος και δείχνει μάλλον την ενοχική σου διάθεση κι όχι την παλιά γνωστή σου διάθεση ρωμαϊκού θριάμβου.
Τι σχέση έχουν τα Θεοχάρεια επιτεύγματα και οι επικίνδυνες σκέψεις της κας Κεραμέως με τις επιπτώσεις του χειμώνα στην πανδημία στη Βραζιλία και στην Ινδία;
· ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Όταν πια δύο καρπούζια έπρεπε να κρατηθούν στην ίδια μασχάλη (υγεία και οικονομία), η κυβερνητική στάση χαρακτηρίστηκε από πρόωρες θριαμβολογίες στην ανάπαυλα που εμφανώς υποτίμησαν τον κίνδυνο, που έφεραν άνω των 10.000 ασυμπτωματικών τουριστών, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί, και σηματοδότησαν νομοτελειακά την χαλάρωση.
Πώς το δικαιολόγησε αυτό ο κ Μητσοτάκης;
Στο παράδοξο σχήμα, ας εισέλθουν, αρκεί να μπορούμε να τους ιχνηλατούμε και να τους διαχειριζόμαστε ανάλογα! Κι αυτό λέει επετεύχθη και μπράβο μας.
Από την στήλη αυτή είχαμε προειδοποιήσει πολύ συγκεκριμένα και για τα υγειονομικά διαβατήρια που δεν θα θεσπιζόταν και για την κάθοδο των μυρίων ασυμπτωματικών και για τον αφύλακτο Προμαχώνα και για συμπεριφορές τύπου Λαγανά.
Ήταν τελικώς όλες αυτές οι αβελτηρίες χωρίς πρακτικές συνέπειες, όπως λέει ο κ Μητσοτάκης με κριτήριο την ιχνηλάτηση;
Ας δει με το δικό του κριτήριο και τα στοιχεία του δικού του ΕΟΔΥ, την εκτίναξη του ποσοστού των ορφανών κρουσμάτων πράγμα που θα επιδεινωθεί, δεδομένου ότι το φαινόμενο προτιμά τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αποποιήθηκε τις προσωπικές του ευθύνες καθιστώντας μας κοινωνούς του «άγχους» που τον διακατείχε να μην πέσουμε θύμα της επιτυχίας μας.
Περίεργα όμως το εξέφρασε το άγχος του επισκεπτόμενος τον Ιούλιο το ίδρυμα Παίδων για φωτογραφικά ενσταντανέ με παιδάκια που δεν είχαν καμία δυνατότητα συναίνεσης τα οποία φιλούσε κι αγκάλιαζε τρυφερά, φυσικά χωρίς μάσκα, φλερτάροντας τότε ακόμη με τις αστείες ιδέες αναλυτών τινών περί διπλών καλπών.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς: την ευτελή εργαλειοποίηση των μωρών ή την αμεριμνησία μέχρι αφελείας;
Διέκρινε επίσης ελπιδοφόρα στοιχεία στην σταθεροποίηση των νέων κρουσμάτων περί τα 200 ημερησίως, που θα εξασφαλίσουν τάχα μια περίοδο «ειρηνικής συνύπαρξης με τον ιό» με εξαιρετικά δηλαδή περιορισμένο αριθμό θυμάτων μέχρις ότου το εμβόλιο κλπ.
Λογικό σχέδιο αλλά ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δεν υπήρξε μείωση των διενεργούμενων τεστ προκειμένου να μειωθεί τεχνηέντως ο αριθμός κρουσμάτων κι ότι δεν θα συνεχιστούν τα δυστυχήματα με υγειονομικούς και οίκους ευγηρίας και πάλι τα 200 ημερήσια σημαίνουν 7-8 νεκρούς ημερήσια μετά από λίγες εβδομάδες.
Αυτό, με την δική του πρόγνωση, σημαίνει ότι θα ξαναπιάσουμε τους 180 που είχαμε τέλος Μάη, μόλις στις επόμενες δύο εβδομάδες.
Ποιος το περίμενε ότι. πριν βγει το θέρος θα είχαμε αριθμό νέων θυμάτων ίσο με της άνοιξης κι αυτό θα παρουσιαζόταν ως νέα επιτυχία;
Θα έχουμε δηλαδή υποστεί άλλα τόσα από όσα υποστήκαμε κατά τον ανοιξιάτικο τρόμο, αυτή τη φορά όμως ανεπαισθήτως. Δεν το λες κι ελάχιστο …
· ΤΡΙΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Ορθώς επιδιώκει μια λύση μακριά από νέο γενικευμένο λόκνταουν αλλά κι από ανοσία αγέλης τύπου Σουηδίας, ωστόσο η λήψη εξειδικευμένων, αποτελεσματικών, πιο αποδοτικών μέτρων προϋποθέτει ανεμπόδιστη ροή στοιχείων υψηλής ακρίβειας από τον ΕΟΔΥ προς αυτούς που θα κληθούν να υπολογίσουν πιθανότητες.
Αυτό έχει αμφισβητηθεί πολλαπλώς και δεν το σχολίασε καθόλου. Ούτε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δεν διαβάζει πια, μόνο ΣΚΑΙ ακούει;
· ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Τα αυξημένα κρούσματα ήταν αναμενόμενα.
Ωραία, αλλά οι πολίτες, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, προειδοποιήθηκαν εγκαίρως γι’ αυτό κι αν όχι γιατί; Για να μη θιγεί η πλαστή εικόνα του ανέμελου τόπου διακοπών;
Εξέφρασε την συντριβή του για το Ασβεστοχώρι. Στην Ελλάδα υπάρχουν συγκριτικά με την Δυτική Ευρώπη ελάχιστοι οίκοι ευγηρίας, λίγο παραπάνω από διακόσιοι.
Η κα Μιχαηλίδου προλάβαινε μέσα στους τρεις μήνες που προηγήθηκαν να τους έχει επισκεφθεί εγκαίρως ακόμη και αυτοπροσώπως (αναλογούσαν μόλις δύο ημερησίως).
· ΠΕΜΠΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:
Φταίει ο τουρισμός; Όχι, λέει, γιατί τον ανοίξαμε με μαστοριά.
Ασχολίαστο! Σώσαμε και ότι μπορούσαμε από την τουριστική χρονιά.
Οι τελευταίες εξελίξεις της καραντίνας όσων επιστρέφουν από την Ελλάδα, σημαίνουν μια έμμεση αποτροπή τυχόν επίσκεψης.
Μήπως αυτό είναι ενδεικτικό κάποιας απαξίωσης του προϊόντος για τα επόμενα χρόνια;
Φέτος τους λέγαμε για την covid free Ελλάδα. Τι θα τους πούμε του χρόνου για τον έξυπνο αλγόριθμο, για την χάρη στους Σέρβους, τον Προμαχώνα, για το άυλο δίκτυο των ιδιωτών ιατρών στα νησιά ή για τα ξενοδοχεία καραντίνας;
Ίσως τα φουσκωτά του ΕΟΔΥ στο Αιγαίο, να είναι μια κάποια λύση.
· ΕΚΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Ο κρατικός μηχανισμός δεν χρειάζεται να είναι ογκώδης αλλά μυώδης.
Γι’ αυτό ο κ Χαρδαλιάς και η Πολιτική Προστασία μπορεί τάχα να υποκαταστήσει τους μηχανισμούς Δημόσιας Υγείας, Επιδημιολογίας κλπ;
Κανένα σχόλιο δεν έκανε για αυτή την θεσμική δυστοπία, που υποκατέστησε την πειθώ με την απειλή. Θα τον βοηθάει, μας είπε, εξάλλου τον μυώδη δημόσιο τομέα, ο ιδιωτικός τομέας όπως έγινε στο θέμα των τέστ (ειπώθηκε όντως…).
Βοά ο κόσμος για ΕΚΕΑ, παραπομπή σε συγκεκριμένο ιδιωτικό κέντρο από την 1η ΥΠΕ και για διαπλοκή με την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, ωστόσο ο Πρωθυπουργός προέκρινε την πρόκληση. Προτίμησε επίσης μια επίδειξη, απευθυνόμενος στην κα Γεννηματά για την εποπτεία του σε διάφορες μοντέρνες έμμεσες εικόνες για τη δραστηριότητα του ιού βάσει κινητικότητας (Google), καυσίμων, εισιτηρίων κλπ.
Καλώς τονε κι ας άργησε Την άνοιξη, όσοι υποστηρίζαμε το προφανές ότι ο ιός υπερμεταδίδεται ακολουθώντας αεροδρόμια, εμπορικές οδούς, συγκέντρωση βιομηχανικών περιοχών και βραδυπορεί ευλόγως σε Βαλκανική και ανατολική Ευρώπη θεωρήθηκαν «ψεκασμένοι».
· ΕΒΔΟΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Στο ΕΣΥ όσα δεν έγιναν από άλλους σε δεκαετίες γίνανε από μας σε μήνες, αυτή είναι η πραγματικότητα! Εννοούσε κλίνες ΜΕΘ και προσλήψεις. Το ξαναείπε, γιατί του αρέσει πολύ το εκτός έδρας γκόλ. Μάλλον πάει πακέτο και με την τεχνογνωσία του ΕΟΔΥ, που του την ζητάνε τάχα από το εξωτερικό. Θα πει κανείς σε μια ώρα ομιλία, ας πει και κανα δυό τέτοια.
Είναι πάντως μια ευκαιρία για τον νέο γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ (…καλορίζικος) να επιστρατεύσει την πολυπληθή Κοινοβουλευτική Ομάδα, τις νομαρχιακές, τις εκατοντάδες στελεχών που διοίκησαν το ΕΣΥ κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση, έτσι ώστε να καταρτίσει ένα αληθινό κατάλογο των προσλήψεων, με ονοματεπώνυμο, τόπο και ειδικότητα (ώστε να μην αθροίζονται επικουρικοί γυναικολόγοι στις προσλήψεις για την covid 19).
Για τις κλίνες ΜΕΘ τα πράγματα είναι ακόμη απλούστερα. Το κόστος του εξοπλισμού καλύπτει τα έξοδα μισθοδοσίας μόνο λίγων εβδομάδων, οπότε οι εμφατικά προβαλλόμενες δωρεές δεν επιλύουν το πρόβλημα.
Τυχόν λαθροχειρίες στο τι ονομάζει κανείς Μονάδα Εντατικής Θεραπείας είναι εύκολη στον φιλικό κόσμο της επικοινωνίας αλλά είναι κάτι αδύνατο στην ιατρική (άλλο μονάδα κι άλλο λεμονάδα).
Εκείνο που πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύεται είναι η στελέχωση κι αυτό αποδεικνύεται μόνο με προγράμματα εργασίας, με μισθοδοσίες και ένσημα και όχι με αποσπάσεις, δυνητικές μετακινήσεις, αν τυχόν χρειαστούν ή με προκηρύξεις που παρέμειναν άγονες.
Με τέτοιες μεθοδεύσεις διπλασιάζονται και τριπλασιάζονται οι εργαζόμενοι σαν τους δυο ιχθύες και τους πέντε άρτους. Μέχρι τότε ο κ Μητσοτάκης θα μπορεί να επανέρχεται επισείοντας την ίδια μαγική εικόνα.
· ΕΡΩΤΗΜΑ ΟΓΔΟΟ
Χαμηλό σχετικά το τίμημα στην οικονομία και την απασχόληση. Οι απλοικοί ξένοι, που κατά τα άλλα μας θαυμάζανε συνεχώς, εδώ προβλέψανε υπερβολική επίπτωση σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο λόγω της εξάρτησης μας από την τουριστική μονοκαλλιέργεια.
Φαίνεται όμως ότι την «πατήσανε», γιατί στην ύφεση του Α’ εξαμήνου δεν είμαστε χειρότεροι από τους άλλους. Κάλεσε, λοιπόν, την αντιπολίτευση να μην είναι απερίσκεπτη και να μην κινδυνολογεί, φέρνοντας τα στοιχεία στα μέτρα της.
Η δική μου ερώτηση είναι εξίσου απλοϊκή. Μιλώντας για την συγκριτικά με τους υπόλοιπους απειλητική επίπτωση των τουριστικών απωλειών, πώς καταφέρνουν και περιλαμβάνονται στο Α’ εξάμηνο, όταν η τουριστική περίοδος δεν είχε καν ξεκινήσει;
· ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΝΑΤΟ
Δικαιωθήκαμε για τα σχολεία τον Μάιο, ισχυρίστηκε ο κ Πρωθυπουργός, κι είχε δίκιο. Προσωπικά το είχα υποστηρίζει δημοσίως τότε. Αυτό όμως τι σημαίνει για το νέο άνοιγμα; Ότι τα επιθυμητά αλλά ανέφικτα ολιγομελή τμήματα δεν θα γίνουν λόγω … αναστάτωσης που θα προκαλούσε στις οικογένειες η διπλοβάρδια.
Σε ένα κλίμα αληθινής συναίνεσης οι γονείς θα έβαζαν την «αναστάτωση», οι εκπαιδευτικοί θα αύξαναν τον αριθμό των ωρών στην τάξη για όλους τους υπηρετούντες και το κράτος θα αύξανε σημαντικά τις προσλήψεις, έστω και με πόνο της νεοφιλελεύθερης ψυχής του. Αυτό θα σήμαινε εθνική ενότητα μπροστά σε έκτακτες ανάγκες!
· ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΚΑΤΟ
Πότε θα λήξει όλο αυτό; Το θανατικό αργά ή γρήγορα θα τελειώσει αλλά οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες θα παραμείνουν επί μακρόν. Αυτό είναι σωστό αλλά μέχρι τότε το πρόβλημα είναι κυρίως τεχνικής φύσης. Είναι αδιανόητο λοιπόν το να μην έχουν δρομολογηθεί ακόμη διαδικασίες εθνικής ενότητας, όπως η διακομματική διαχείριση προμηθειών και προσλήψεων.
Όταν το θανατικό σταματήσει και έρθει η ώρα των υπολοίπων συνεπειών, τότε ας ξεχωρίσουν πάλι και ας διαφωνήσουν εκ νέου, αναλόγως πολιτικών προτιμήσεων και ταξικής μεροληψίας.
Συμπερασματικά, ο κ Πρωθυπουργός ευφυώς απεκδύθηκε τον χιτώνα του Μωυσέως κι επιχείρησε να δώσει την εικόνα ενός δραστήριου manager που με επίγνωση των κενών και των ατελειών, επιτηρεί στενά και ενίοτε σφυρίζει απειλητικά το μαστίγιο πάνω από τα κεφάλια μετρίων συνεργατών και τιμαριούχων.
Ο κ Θεοχάρης του τουρισμού, η κα Κεραμέως των σχολείων, η κα Μιχαηλίδου των γηροκομείων, ο κ Πλακιωτάκης των πλοίων, ο κ Μηταράκης των camps, ο κ Καραμανλής των συγκοινωνιών, ο κ Αρκουμανέας του ΕΟΔΥ, ο κ Γεωργιάδης της αισχροκέρδειας και πολλοί άλλοι πιο κάτω, που χωρίς καμία ειδημοσύνη βρέθηκαν σε κρίσιμα πόστα βεβαίως χρειάζονται συντονισμό, επίβλεψη, διόρθωση από το αποφασιστικό του χέρι.
Ο κ Μητσοτάκης φέρεται να νοιώθει κάπως σαν τον Ολλανδό Τζον φαν ΄τ Σχιπ που έχει αναλάβει από έτους την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, χωρίς να έχει καμία ευθύνη για το διαθέσιμο υλικό και με ότι έχει, προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό.
Ευνόητη αν και αρκετά γενικόλογη, είναι η έγκαιρη προσπάθεια αποστασιοποίησης και η δημιουργία προστατευτικών αναχωμάτων προ του ηγεμόνος, ενόψει επιδείνωσης. Όμως στο αφήγημα του βαλκανικού Camelot που ο ίδιος έχει επιλέξει, ο ρόλος του είναι εκείνος του Βασιλιά Αρθούρου, που έχει όλη την ευθύνη, κι όχι του επιδέξιου ιππότη Λάνσελοτ, που κάνει ότι μπορεί με όσους του δώσανε.
