 |
ανάμεσα στα τρία κόμματα της ΝΔ, σε συσκευασία ενός. Η τυχόν διάσωση του
κ. Βρούτση, των voucher, θα συμβολίσει ισχυρά το φαράγγι της Σαμαριάς.
Άλλως ….διατυπώνονται απειλές περί εμφάνισης νέου κόμματος
«πατριωτικού», ιδιαίτερα αν τυχόν εξοβελιστούν από προνομιακά πεδία, όπως
άμυνα – μεταναστευτικό κ.ά. Σίγουρα και κάποιοι Καραμανλικοί θα
αξιοποιηθούν, ως αντίβαρο στο νέο κύμα σημιτικών αφίξεων.
Υπάρχει
πολιτική ζωή χωρίς Μενδώνη και Θεοχάρη; Υπάρχει, αν πρόκειται να έλθει
επιτέλους στο ενοποιημένο υπουργείο η κ.Όλγα Κεφαλογιάννη! Δηλαδή οι
προηγούμενοι απλώς ζέσταιναν την καρέκλα; Ήταν άραγε εξ αρχής
αναλώσιμοι, οι καλούμενοι και «αυτοφωράκηδες»; Και ποιον νοιάζει; Μόνο
τους στενούς συγγενείς, αν και καμιά φορά αυτό δεν είναι λίγο.. Εξάλλου,
σε ποιον θα λείψουν άνθρωποι που άλλαξαν ξεδιάντροπα θέση στα εθνικά
προκειμένου να υπουργοποιηθούν; Αναδείχθηκαν πολιτικές εφεδρείες, στις
πρόσφατες κρίσεις; Ναι, ο κ. Σωτήριος Τιόδρας άντε και ο κ Νικόλαος
Χαρδαλιάς. Και οι υπόλοιποι τεχνοκράτες – υφυπουργοί που εντυπωσίασαν;
Αυτοί είναι σαν τα τσικό του Αλαφούζου, μια λύση ανάγκης και οι
επιτυχίες τους είναι, προς το παρόν, στο χώρο της φαντασίας.
προαναγγελία του ανασχηματισμού θυμίζει το κόλπο προπονητών
ερασιτεχνικής κατηγορίας Όταν ρετάρει η ομάδα σηκώνουν επιδεικτικά για
ζέσταμα όλους τους αναπληρωματικούς. Αν όμως ο ανασχηματισμός
περιοριστεί σε αυτά τα ασήμαντα, θα είναι κάπως αμήχανος. Τα αληθινά
επίδικα είναι τρία: Τούρκοι, ευρωπαϊκές ενισχύσεις και πάγκος Βαυαρών.
Άμυνα
και Εξωτερική Πολιτική: Ο κ. Ν. Παναγιωτόπουλος των ανέμων που
παρασύρουν το Oruc Reis και ο κ. Ν. Δένδιας, που θα έστελνε ελληνικό
στρατό στη Λιβύη, χρεώνονται ότι τα έκαναν μαντάρα στην πρόσφατη υπόθεση
φράκτη – εισβολή Στρατοχωροφυλακής. Ίσως εκτελούσαν απλώς εντολές,
ωστόσο το «κατενάτσιο» στα εθνικά απαιτεί και αποδιοπομπαίους τράγους,
αλλιώς ο λογαριασμός πάει Μαξίμου.
Η επιλογή για τη μη επανεκλογή
του κ. Προκόπη Παυλόπουλου, που ήταν και επιλογή αποπολιτικοποίησης του
προεδρικού θεσμού, δείχνουν τάσεις πολιτικού σιωπητηρίου και
παρασκηνιακής μεθόδευσης. Είναι ενδεικτικό ακόμη και το διακινούμενο
επιχείρημα υπέρ του να γίνει κάποιος Υπουργός Αμύνης, βάσει των καλών
του προσωπικών σχέσεων με τον Ερντογάν!
Η «συναίνεση» κυρίως
εστιάζει στο τρίτο κύμα σημιτισμού και από εκεί προσδοκά την μόνη σοβαρή
ενίσχυση, εξ όλων όσων πιθανολογούνται. Μήπως θα έχουμε επιλογές για
“επιτυχημένο” PSI και στα κυριαρχικά μας δικαιώματα;
Οικονομία
και ανεργία: Ο κ Γεωργιάδης στα πρωινάδικα μαρσάρει πλαστικές
μπουλντόζες και ακολουθεί ο κ Σταϊκούρας με θρήνους για τις τράπεζες και
οργή για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές της Α΄ κατοικίας. Κι όλα αυτά
στην αποδρομή του πρώτου κύματος με την αγωνία στο κατακόρυφο για την
διάσωση της τουριστικής σαιζόν, για την ανεργία και για την ύφεση.
Τα
νέα greek statistics φορτώνουν τα πάντα στις μελλοντικές ευρωπαϊκές
ενισχύσεις. Άραγε αυτό το οικονομικό επιτελείο και ιδιαίτερα ο κ.
Αντιπρόεδρος θα είναι οι «δίκαιοι» διαχειριστές του νέου σχεδίου Μάρσαλ;
Το προηγούμενο οδήγησε στην συγκρότηση της σημερινής ιθύνουσας τάξης ,
οπότε στα ίδια βήματα θα κινηθεί η κυβέρνηση και για το νεότερο; Θα
επιλέξει δηλαδή το προφίλ του «σκόιλ ελικίκου» και των κουμπάρων του κ
Πέτσα;
O Guardian ήδη έγραψε: «Μέχρι στιγμής η έλλειψη διαφάνειας
της Ελλάδας στα δημόσια οικονομικά της έχει περάσει απαρατήρητη εκτός
των συνόρων της. Αλλά με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ένα
ταμείο ανάκτησης Covid-19 που θα μπορούσε να στείλει περίπου 32 δισ.
Ευρώ στη χώρα, αυτό δεν θα παραμείνει έτσι».
Πάγκος «Βαυαρών»: Οι
ατσαλάκωτοι είναι όλοι τους εκ μεταγραφής, προεξαρχόντων των κκ.
Γεραπετρίτη – Θεοδωρικάκου – Πιερρακάκη, ενώ συγκαταλέγονται εδώ και
κάποιοι μάλλον τσαλακωμένοι (πχ Χρυσοχοίδης, Σκέρτσος) Σε πολλούς,
έρχονται στην μνήμη ατσαλάκωτες μορφές των επιτελών μιας άλλης εποχής
(Παμπούκης – Γερουλάνος – Δρούτσας και Μπιρμπίλη) που έμοιαζαν επίσης
παντοδύναμοι, όσο κρατούσαν οι δοξολογίες. Ο σημερινός επιτελάρχης κ
Γεραπετρίτης υπήρξε μάλιστα ο πιο στενός συνεργάτης του κ. Χ. Παμπούκη.
Η
ανασφάλεια στις κινήσεις του Μαξίμου είναι δεδομένη. Το γενικό μήνυμα
του Μαξίμου είναι: Δουλεύουμε όλοι «για τον αρχηγό» κι όχι «με τον
αρχηγό» Κι όλα μπορούν να συγχωρεθούν, εκτός από το να μην του εκχωρηθεί
το δέον μερίδιο, λάμψης, δόξης κλπ. Ωστόσο, την αληθινή σιγουριά του την
δίνουν μόνο οι «Βαυαροί». Άνθρωποι που υπηρέτησαν τους Παπανδρέου ενώ
σήμερα υπηρετούν ανέτως και την «άλλη» ιστορική οικογένεια. Το άλλοθι
τους υπήρξε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κι ότι ο Κυριάκος είναι τάχα κεντρώος,
μεταρρυθμιστής, φιλελεύθερος ίσως και κρυφοσοσιαλιστής, όπως θα έλεγε ο
ΣΚΑΙ.
Η θρυλούμενη μεταρρυθμιστική προσήλωση της πρωθυπουργικής
Οικογένειας έχει εγγενείς παραδοξότητες. Μπορεί να επικαλείται σήμερα το
πνεύμα του Harvard ή της Oξφόρδης όμως είναι γνωστό ότι υπηρέτησε
ακραίες μορφές πελατειακού κράτους, με πνεύμα κάθε άλλο παρά ευρωπαϊκό!
Μάλλον το ανατολίτικο πνεύμα του Ερζερούμ και του Ντιγιαρμπακίρ
εκπροσώπησε διαχρονικά. Η αναβίωση λοιπόν του εκσυγχρονιστικού
εγχειρήματος δεν πείθει.
Προσερχόμενα και τα τελευταία βαριά
χαρτιά της εποχής Σημίτη, καθόλου βαριά δεν θα είναι πια, ως
«σώγαμπροι». Θα είναι απολύτως εξαρτημένοι από αυτόν που τους ανέσυρε
από την πολυετή αφάνεια. Πιο κάτω ακόμη χειρότερα για όλους τους
γηγενείς που προσδοκούν αξιοποίηση. Εξάλλου στο επίπεδο των γενικών
γραμματέων μάλλον οι «Βαυαροί» αποτελούν ήδη την πλειοψηφία.
Το ότι το αποδέχεται μια παράταξη αδιαμαρτύρητα, είναι ενδεικτικό της βαθιάς της παρακμής.
