Του Στέφανου Καραμούτσιου
Ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις από τη χθεσινή δημοσίευση ενός άρθρου μου, που αφορούσε την επικεφαλής της παράταξης Ιωάννινα_2023, κυρία Τατιάνα Καλογιάννη με τον τίτλο “Ποιος φοβάται την Τατιάνα Καλογιάννη”;
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο προσωπικό μου σάιτ και στο τοπικό Epirus gate και αναδημοσιεύτηκε από άλλους ιστότοπους καθώς και κοινοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Με τους μέχρι τώρα υπολογισμούς το κείμενο διαβάστηκε από πάνω από 10.000 αναγνώστες και αυτό δείχνει ότι προκάλεσε ενδιαφέρον και η αιτία ήταν προφανώς όχι ο συντάκτης του άρθρου αλλά το πρόσωπο στο οποίο αναφέρονταν και όχι μόνο .
Το πρόσωπο βέβαια ήταν η κυρία Καλογιάννη, η οποία εδώ και καιρό βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας της δημοτικής Αρχής που κατηγορεί τους αντιπάλους και προσωπικά την επικεφαλής της παράταξης Ιωάννινα_2023, ότι αυτή κυρίως ευθύνεται για όσα δεινά ταλαιπωρούν την πόλη και που από χθες συνεχίζεται μέσω ενός κατάπτυστου διαφημιστικού μηνύματος που ενώ είχε δημιουργηθεί για την τουριστική διαφήμιση της πόλης, χρησιμοποιείται από τον κ.Ελισάφ για τη δυσφήμιση των αντιπάλων του…
Δεν θα αναφερθούμε στις θετικές αντιδράσεις, σημάδι ότι πολλοί άρχισαν να αφυπνίζονται αλλά στην κριτική που συγκέντρωσε το άρθρο, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως αγιογραφία της κ. Καλογιάννη. Αν έγινε κατά παραγγελία της ή όχι δεν γράφτηκε ακόμη, αφού μερικοί, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ίσως πιστεύουν ότι και οι άλλοι ξοδεύονται για την κατά παραγγελία προβολή τους, κάτι που κατά κόρον κάνουν οι ίδιοι μέσα από ένα ορυμαγδό κατά παραγγελία θετικών δημοσιεύσεων.
Αγιογραφία, λοιπόν, το άρθρο στο οποίο το μισό του μέρος επισημαίνει τα λάθη της κ. Καλογιάννη μέχρι την εκλογή της στο δημοτικό συμβούλιο;
Αγιογραφία είναι η επισήμανση ότι η κ. Καλογιάννη είναι- για όσους παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου- η πλέον μεθοδική και καλά προετοιμασμένη για τα θέματα που είναι προς συζήτηση και όχι μόνο;
Αγιογραφία είναι το άρθρο που αναφέρεται ότι η κ. Καλογιάννη αποδομεί με μεθοδικότητα τις προτάσεις της δημοτικής Αρχής με τα έωλα επιχειρήματα και προτείνει λύσεις;
Ίσως ξενίζει που κάποιος από διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό χώρο, όπως ο υποφαινόμενος, αναγνωρίζει θετικά στοιχεία στον επικεφαλής μιας αντιπάλου παρατάξεως, αφού για όσους μας γνωρίζουν δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είμαστε ομοϊδεάτες της κ. Καλογιάννη και ότι συμφωνούμε στις απόψεις μας.
Όμως η περιγραφή μιας πραγματικότητας για όσους έχουν γνώση δεν είναι αγιογραφία αλλά η αλήθεια! Μια αλήθεια την οποίαν δεν μπορούν να παραδεχτούν όσοι πάσχουν από πολιτικό στραβισμό και δεν αντιλαμβάνονται ότι η Καλογιάννη είναι από τις πιο συγκροτημένες γυναικείες προσωπικότητες του συντηρητικού χώρου και δεν είναι προς έπαινο η μεταχείριση που της επιφυλάσσει το κόμμα της.
Και μια τελευταία διευκρίνιση που αφορά τον χαρακτηρισμό για τα “κουρέλια του Γκόντα και του Μπαρτζώκα” που προκάλεσε αντιδράσεις από τους θιγόμενους.
Ο χαρακτηρισμός είναι σαφώς πολιτικός- άλλωστε το κείμενο είναι πολιτικό- και αναφέρεται στην κατάληξη ενός σχήματος της παράταξης “Γιάννενα τώρα” που ενώ εμφανίστηκε στην τοπική πολιτική σκηνή με νεωτερικές ιδέες στον συντηρητικό χώρο και αξιοπρόσεκτες εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες εν μιά νυκτί όλα αυτά τα πέταξε στα σκουπίδια και κατάντησε θλιβερό παρακολούθημα των επερχόμενων εξουσιαστών με αντάλλαγμα μια θέση στη δημοτική εξουσία.
Αλλά γι αυτό καλύτερα γνωρίζουν όσοι πίστεψαν στο εγχείρημα αυτό και προδόθηκαν οικτρά…
Όσο για τον κύριο Γκόντα, η εικόνα του άλλοτε κραταιού δημάρχου στις πρώτες θέσεις του σχήματος αυτού, χωρίς καν την ύπαρξη κάποιας προγραμματικής συμφωνίας, επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο την άποψη ότι είναι μεγάλη πολιτική αρετή και δείγμα σοφίας, το να ξέρεις πότε ολοκλήρωσες τον κύκλο σου στην πολιτική και μπορείς να φύγεις με το κεφάλι ψηλά…