 |
- Όταν πρόκειται να αναφερθεί σε οποιονδήποτε φέρει το επώνυμο Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης θυμίζει έντονα μέλος της ΚΝΕ σε παραλήρημα σε φοιτητικό αμφιθέατρο. Ό,τι και να γίνει, η συζήτηση θα φτάσει στα λάθη και στα εγκλήματα που έκανε κάποιος Παπανδρέου. Αρχικά ο Αντρέας, τώρα ο Γιώργος. Πάλι καλά που δεν πολιτεύονται άλλα άτομα της οικογενείας αυτό το διάστημα.
Χθες στο Ζάππειο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκανε ίσως την καλύτερη ομιλία του από την στιγμή που ανέλαβε τις τύχες του ΠΑΣΟΚ. Ήταν -σχετικά- ενωτικός. Αναφέρθηκε ελάχιστα -κι επιδερμικά- σε όσα έγιναν τη Δευτέρα, δεν θα μπορούσε να μην το κάνει άλλωστε. Αναφέρθηκε μόνο μία φορά στον Γιώργο Παπανδρέου, τουλάχιστον ονομαστικά, δικαιολογώντας εν μέρει την απουσία του από την εκδήλωση για τα 40ά γενέθλια του κόμματος. Κι από εκεί και πέρα μίλησε στο θυμικό και στη συνείδηση της βάσης του κόμματος, αναφερόμενος στα καλά χρόνια και στις κατακτήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εντάξει, έκανε και τη συνηθισμένη κριτική στα τελευταία χρόνια, σε ό,τι προηγήθηκε του Μνημονίου και σε ό,τι ακολούθησε. Είναι στο manual αυτό πλέον, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη δική του στάση χωρίς τις αναφορές στο δημοψήφισμα και τον ανασχηματισμό το καλοκαίρι του 2011. Το πρόβλημα του Βενιζέλου είναι πως δεν δέχεται την κριτική. Χθες τοποθέτησε όποιον δεν ψήφισε ΠΑΣΟΚ στο παραβάν εκτός του μελλοντικού κάδρου που θα βρίσκεται στη Χαριλάου Τρικούπη. Αλλά σε γενικές γραμμές κράτησε τα προσχήματα και συμπεριφέρθηκε όπως θα έκανε κάθε αρχηγός που θέλει να κρατήσει ισορροπίες και να στείλει μηνύματα.
Αλλά ο Σημίτης; Τι έκανε ο πρώην πρωθυπουργός;
Σκόπιμα αναπαρήγαγε τη στρέβλωση στη φράση «λεφτά υπάρχουν». Γιατί σκόπιμα; Ελάτε τώρα, είναι ιδιαίτερα ευφυής και οξυδερκής ο Σημίτης για να μη θυμάται και να μην κατανόησε τη συνέχεια όσων είχε πει τότε ο Παπανδρέου. Χρησιμοποίησε δηλαδή τη ρητορική των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στους τηλεοπτικούς καυγάδες. Τι άλλο έκανε; Είπε πως όσα έγιναν τη Δευτέρα φανερώνουν πως κάποιοι είναι προσηλωμένοι στο παρελθόν. Τη Δευτέρα, ο ίδιος δεν πήγε σε μία εκδήλωση που ήταν καλεσμένος, αποδεικνύοντας πως ο ίδιος είναι κολλημένος στο παρελθόν και στη διαγραφή του από την προηγούμενη ηγεσία. Και μετά αναπαρήγαγε για πολλοστή φορά τη ρητορική για ανάγκη μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα σώσουν τη χώρα, για την ανάγκη σταθερότητας μπλα μπλα μπλα. Λες και εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία, δυο-τρεις ατάκες κατά του Παπανδρέου και μετά γενικότητες.
Ο τριήμερος εορτασμός για την 3η του Σεπτέμβρη τελείωσε αναίμακτα. Δεν άλλαξε κάτι θεαματικά. Καθάρισε, ωστόσο, λίγο το τοπίο. Το ρήγμα είναι πιο βαθύ από ποτέ στη βάση του κόμματος και δεν δείχνει να γεφυρώνεται εύκολα. Ειδικά αν κάποιος από τους δύο δεν αποχωρήσει.
Ο Βενιζέλος είδε ίσως την καλύτερη ομιλία του να χειροκροτείται πιο χλιαρά από οποιαδήποτε άλλη. Το βλέμμα στα περισσότερα στελέχη φανερώνει σαφή υποστήριξη μεν, ξεκάθαρα ισχνή και υποκινούμενη από προσωπικό όφελος δε. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι υπουργοί και οι βουλευτές εάν πέσει; Η Φώφη, ο Χρυσοχοΐδης, ο Γρηγοράκος κ.ά.; Ο Παπανδρέου μέτρησε οπαδούς. Αρκετούς, αλλά όχι πολλούς είναι η αλήθεια, ή τουλάχιστον όχι όσους θα ήθελε. Αλλά πολύ παθιασμένους. Κι ο Σημίτης; Ο Σημίτης έμεινε να θυμίζει κάποιον παππού ή θείο που βλέπει τη ζωή να περνά από μπροστά του κι αυτός απόμαχος προσπαθεί να ακουστεί μέσα από κριτική που κάνει πάντα στους άλλους και ποτέ στον εαυτό του.
ΥΓ.: Χθες στο Ζάππειο εθεάθη ο Θόδωρος Τσουκάτος. Είναι μια καλή ευκαιρία να αρχίσει η συζήτηση για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Ειδικά από την στιγμή που κανονικά τώρα θα έπρεπε να ανοίξει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, όπως είχε δεσμευτεί ο Αντώνης Σαμαράς. Ας βάλουν τον Τσουκάτο να μιλήσει. Θα έχει πολλά να πει.
