΄Οπως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί έτσι και παραμάγαζα των χρεοκοπημένων δεν πρέπει να μιλάνε για λιμοκοντόρους.
Διαβάζοντας το άρθρο του Σταύρου Ψυχάρη στο Κυριακάτικο ΒΗΜΑ – για όσους δεν το γνωρίζουν το ίδιο άρθρο το έχει γράψει καμιά δεκαριά φορές την τελευταία διετία αλλάζοντας μια – δυο παραγράφους για παραλλαγή – νομίζει κανείς ότι η οικονομία κινδυνεύει από κάποιους εκβιαστές όπως τους αποκαλεί του διαδικτύου οι οποίοι διεκδικούν ορισμένες φορές με αθέμιτο τρόπο κάποια ψίχουλα από την κρατική διαφήμιση.
Εκείνος όμως που δεν έπρεπε να βγάζει άχνα για δήθεν λιμοκοντόρους του διαδικτύου είναι ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης.
Γιατί η λεηλασία του δημόσιου χρήματος και των τραπεζών συντελέστηκε από ελάχιστους βαρόνους των ΜΜΕ αυτούς που σωστά ονόμαζαν διαπλεκόμενους γιατί λειτουργούσαν με το κράτος και ενίοτε ως παρακράτος.
Αυτοί οι όμιλοι της συμφοράς οι οποίοι έχουν καταρρεύσει προ πολλού στοίχισαν στο ελληνικό δημόσιο, τις τράπεζες αλλά και σε εκατοντάδες χιλιάδες ανυποψίαστους μετόχους αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο ΔΟΛ ήταν εκείνος που άρπαξε από το χρηματιστήριο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία στη συνέχεια με μαγικό τρόπο εξαϋλώθηκαν.
Η εταιρεία του κ. Ψυχάρη ήταν αυτή που προχωρούσε σε αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίου και τα ποσά που συγκέντρωσε τα… επένδυε αγοράζοντας ξοφλημένους εκδοτικούς οίκους του Κολωνακίου – μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων – τους οποίους στη συνέχεια έβαζε λουκέτο.
Ο ΔΟΛ είναι που φιγουράρει με καμιά διακοσαριά εκατομμύρια ευρώ δάνεια από τις τράπεζες και περνάει ΚΟΥΤΣΟνόμους από τη Βουλή περί συγχωνεύσεων για να δικαιολογήσει το κούρεμα που έχει συμφωνηθεί στο παρασκήνιο με τους επίορκους τραπεζίτες.
Ο ΔΟΛ είναι αυτός που θα φεσώσει με το κόλπο των συγχωνεύσεων τις τράπεζες που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με το αίμα των ελλήνων φορολογουμένων.
Με θράσος χιλίων πιθήκων οι πρώην νταβατζήδες που είναι πλέον ψοφίμια και έχουν αρχίσει να βρωμάνε ζητάνε και τα ρέστα και εμφανίζονται ως εξυγιαντές του συστήματος.
Γιατί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη και αν βρίσκονταν δεν θα τολμούσαν να βγάλουν άχνα γιατί από τα κελιά δεν ακούγεσαι όσο δυνατά και αν γαυγίζεις.
Βεβαίως στην Ελλάδα με ένα πολιτικό προσωπικό επικίνδυνο, ελεεινό και τρισάθλιο που για να μπορέσει να σταθεί φτάνει στο έσχατο σημείο να συναλλάσσεται με ξοφλημένους και χρεοκοπημένους όλα μπορούν να συμβούν.
Ακόμα και να φορτωθούν οι φορολογούμενοι τα δάνεια του Μεγάρου Μουσικής που διοικούσαν τα τζιμάνια του ΔΟΛ με τα γνωστά αποτελέσματα.
Υ.Γ.: Στο μόνο που έχει δίκιο ο κ. Ψυχάρης είναι για τους λιμοκοντόρους του διαδικτύου. Πρόκειται για καμιά εικοσαριά τσογλάνια που κινούνται στις παρυφές του συστήματος και είναι δικτυωμένοι με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ενώ έχουν ρίξει και γέφυρες στο ΣΥΡΙΖΑ που ετοιμάζουν μαζί με κάποιους χρεοκοπημένους βαρόνους νέα Ένωση Ιδιοκτητών για να γίνουν νταβατζήδες της διαφήμισης και του διαδικτύου. Μόνο που δεν κατάλαβαν οι ανεγκέφαλοι ότι το διαδίκτυο σημαίνει παγκοσμιοποίηση και σ΄ αυτό δεν έχουν θέση συνοικιακοί νταβατζήδες και μάλιστα χρεοκοπημένοι ούτε κομματόσκυλα που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.
