 |
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Άκουγα στο ραδιόφωνο τις δηλώσεις των μαθητών από το 1ο ΕΠΑΛ Λαμίας. Έκαναν κατάληψη, επενέβη ο εισαγγελέας και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Δεν μου έκανε καμία εντύπωση ούτε ο λόγος των παιδιών, ούτε το ύφος, ούτε καν το «έντεχνο» μένος της επαναστατικής τους «ορμής». Χρόνια τώρα, όλα μοιάζουν να είναι ίδια. Στη Βουλή των Εφήβων, σε διάφορες εκπομπές, σε «αγωνιστικές» συζητήσεις. Νέα παιδιά, «παπαγάλοι» μιας γλώσσας που αναμεταδίδεται συνεχώς με πρωταγωνιστές πολιτικούς, συνδικαλιστές και «ινστρούκτορες» «αμνών» και «εριφίων»…
Οι αγανακτισμένοι μαθητές «επαναστάτησαν» αλλά τους φάνηκε αδιανόητη η επέμβαση του κράτους. Αποφάσισαν να αντιδράσουν αλλά δεν ήθελαν να υπάρξει «αντίπαλος». Ξεκίνησαν «πόλεμο» αλλά είχαν την απαίτηση κανείς να μην τους αντισταθεί! Δε βρέθηκε ένας δάσκαλος ποτέ να τους πει πως όλοι οι μεγάλοι επαναστάτες του κόσμου- που μπορεί να τους έχουν και αφίσα στο δωμάτιο τους- ρίσκαραν, πάλεψαν και στο τέλος έπεσαν «υπέρ πατρίδος», υπέρ ιδεών, αρχών, ελευθερίας και δεν ξέρω υπέρ τίνος άλλου ιερού σκοπού. « Έπεσαν» όμως, θυσιάστηκαν. Άλλος λίγο, άλλος πολύ κάτι έδωσαν από την περιουσία τους, την οικογένεια τους, τον εαυτό τους, τη ζωή τους . Δε βρέθηκε ένας να τους αποκαλύψει πως όλων των ηρώων οι «περγαμηνές» ένα κοινό έχουν μεταξύ τους, τη θυσία;
Αν ήθελαν λοιπόν κι αυτοί να τα βάλουν με κάποιον, θα έπρεπε να γνωρίζουν τις συνέπειες. Έτσι κι αλλιώς οι νέοι, από τη φύση τους, κρύβουν μέσα τους έναν Τσε, ένα Κολοκοτρώνη, έναν Μπολιβάρ, μια Αντιγόνη ή ακόμα και μία «υπολοχαγό Νατάσα»… Αν ποτέ θελήσουν να το τραβήξουν και να καταλύσουν εξουσίες, μπορούν να το επιχειρήσουν. Αν έχουν αιτήματα στο σχολείο, ακόμα κι αν κάνουν πλάκα, έχουν δικαίωμα να κάνουν κατάληψη. Μαγκιά τους και αντριλίκι τους. Όταν όμως, κάποτε αποφασίσει κάποιος εκπρόσωπος του «αυταρχικού» κράτους να υπερασπιστεί τη νομοθεσία, οφείλουν να γνωρίζουν πως θα υποστούν τις συνέπειες. Γιατί τι νόημα έχει η αντίσταση αν δεν είσαι έτοιμος να χτυπηθείς με το άδικο και το ιδιοτελές σύστημα κατάφατσα , με τόλμη και «αρετή»;
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, οι «αγωνιστές» της Λαμίας , ακολούθησαν και με το λόγο αλλά και με τις πεποιθήσεις, τα πρότυπα των σύγχρονων νεοελλήνων επαναστατών. Όπως τα λένε συνήθως στα δελτία ειδήσεων, έτσι τα είπαν κι αυτοί. Με κουτοπόνηρο ύφος, με συνθηματάκια και με αγανάκτηση αδικημένου «καθημερινού» « λαϊκού» ανθρώπου που αντιστέκεται αλλά το «κρατικό τέρας» τον κυνηγάει. Ίδια, μα ίδια αγανάκτηση με τον συνδικαλιστή του «Σωτηρία» που άρπαξε τα 50.000…
Θύμωσα πάντως ακόμα περισσότερο, όταν θυμήθηκα τη συμμαθήτρια μου, την Ματίνα, την κνίτισα. Θυμήθηκα τι φωτιές έβγαιναν από το στόμα της, όταν μιλούσε στις δικές μας καταλήψεις. Τον Μιχάλη, την Κατερίνα, τον Παναγιώτη και τόσους άλλους που κόντευαν να με ψήσουν ότι «…έχει η πλάση κοκκινίσει…». Φέρνω στο νου μου πόσο τους θαύμαζα για τα καινούρια πράγματα που έλεγαν και τον πύρινο λόγο τους. Κι ας ήξερα ότι ήταν «γελασμένοι». Κι ας μην πίστευα ούτε λέξη από τις ιδέες τους. Ήταν νέοι και είχαν δικαίωμα να «γελαστούν» και να «πιστέψουν». Και το καλύτερο, είχαν επίγνωση των συνεπειών που θα μπορούσαν να υποστούν. Αποβολές, μαύρες λίστες, ρατσισμός από δεξιούς και καθηγητές και πολλά άλλα που θυσίαζαν για να υπερασπιστούν το «παραμύθι» τους.
Όχι ρε φίλε. Δεν ανέχομαι να βλέπω τον κάθε κουτοπόνηρο «ψευτόμαγκα» να τον τραβάνε οι κάμερες και να γίνεται πρωτοσέλιδο στον Ριζοσπάστη. Βαρέθηκα να βλέπω την ανακύκλωση μιας ομογενοποιημένης καρικατούρας «αντάρτη» να συμμετέχει στην «επανάσταση». Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα εκφυλιστεί η λέξη και πότε θα χάσει τελείως τη σημασία της. Ας σκεφτεί κανένας και σ΄αυτά τα «δημοκρατικά» σχολεία να πει στα παιδιά πως, όποτε τους έρχεται ο οίστρος της αντίστασης πρέπει να αναλαμβάνουν και την ευθύνη. Δε συζητάμε πια για πολιτική συνείδηση και άλλα τέτοια «μικροαστικά»… Αυτά είναι ψιλά γράμματα στο σύγχρονο κόσμο των σχολείων. Μιλάμε για ανάληψη ευθύνης στη μαγκιά και στην επανάσταση, κι ας είναι και χωρίς αιτία. Ακόμα και στη φάρσα που θα κάνεις , έχεις υποχρέωση να ξέρεις ότι η ευθύνη είναι όλη δική σου κι όχι των άλλων. Αλλιώς όχι επαναστάτης κι αντάρτης δεν είσαι αλλά ούτε καν «μπάχαλος» και «εξτρεμιστής». Κακομοίρης είσαι, βγαλμένος μέσα από τις λαϊκιστικές μηχανές των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών καναλιών…
Ο Ανδρέας Ζαμπούκας είναι καθηγητής κλασικής φιλολογίας
