Για τον Πάνο Καμμένο δεν έχουμε να πούμε τίποτε: ας αποδεχτούμε ότι το έχει κάψει. Ανεπίτρεπτη συμπεριφορά για πολιτικό αρχηγό (τρομάρα του…) να ενθαρρύνει πολίτες να λυντσάρουν έναν δήμαρχο. Ας μην χάνουμε όμως τη μεγάλη εικόνα. Ο Πάνος Καμμένος είπε μια ανοησία αλλά αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει ως καθαρτήριο. Ο Χρήστος Πάχτας δεν ξεπλένεται ούτε από τους πολιτικούς αντιπάλους του ούτε από τους συμμάχους που αίφνης βρέθηκαν στο πλευρό του.
Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον Πάχτα ως πρόσωπο αλλά ως πολιτικό είδος. Με πολύ λίγα λόγια και με κίνδυνο να διολισθήσουμε στον λαϊκισμό, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτό το είδος είναι το όνειδος της Μεταπολίτευσης. Αν θέλουμε όμως να μείνουμε στο πρόσωπο, να μην ξεχνάμε το παρελθόν, να μην ξεχνάμε τα εγκλήματα, να μην αφήνουμε τις πληροφορίες να απορροφώνται από το χρόνο.
Το πολιτικό ξεκίνημα γνωστό: ο Χρήστος Πάχτας διορίστηκε νομάρχης στις απαρχές του ΠαΣοΚ, το 1986. Ξέρετε τώρα, κομματικός σωλήνας και τα συναφή. Κατόπιν βουλευτής Χαλκιδικής από το 1989, υφυπουργός Βιομηχανίας, υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας. Από αυτούς που δεν δουλέψανε ποτέ. Μέχρι που τον κλώτσησε από το κόμμα ο Παπανδρέου Γ’ το 2004. Πήρε στο λαιμό του άλλους 9 βουλευτές τότε, που εκδιώχτηκαν από το κόμμα. Τους είχε πάρει τηλέφωνο και είχε ζητήσει να βάλουν τζίφρα κάτω από τροπολογία_ συνήθης πρακτική. Δεν εξήγησε επακριβώς ότι η τροπολογία ευνοούσε εξόφθαλμα μια κατασκευαστική και την επέκταση του ξενοδοχείου Πόρτο Καράς.
Ο Χρήστος Πάχτας ανήκε στην κατηγορία εκείνη των πολιτικών που δεν καίγονται εύκολα γιατί δεν έχουν μεγάλη δημοσιότητα. Με τον δεύτερο ρόλο που έπαιζε είχε συνεχή πρόσβαση στη διακύβευση χωρίς να εκτίθεται. Όταν διεγράφη από την κεντρική πολιτική σκηνή, εξελέγη δήμαρχος σε μια περιοχή γεωγραφικά αδιάφορη αλλά όπου εστιάζονταν τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Ως δήμαρχος Αριστοτέλη είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην δραστηριοποίηση της καναδικής μεταλλευτικής εταιρείας που απέκτησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας.
Ο Χρήστος Πάχτας προώθησε νόμους με τους οποίους αμνήστευσε τους υπεύθυνους για βεβαιωθέντα ή μη περιβαλλοντικά εγκλήματα στην περιοχή των μεταλλείων και χάρισε στην καναδική εταιρεία αποζημιώσεις που όφειλε να διεκδικήσει το ελληνικό δημόσιο. Αυτά δεν είναι ανοησίες του Πάνου Καμμένου: οι πράξεις του Πάχτα οδήγησαν στην παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την κατηγορία της πώλησης των μεταλλείων με αδιαφανείς διαδικασίες και εξευτελιστικό τίμημα.
Οσο φούντωνε η συζήτηση για τα μεταλλεία ο Πάχτας γινόταν εγγυητής του νερού για την περιοχή. Είχε πει: «Είμαι ο πρώτος που έχω πει ότι αν χαθεί μια σταγόνα νερού, εγώ θα διακόψω την επένδυση». Το νερό έχει αρσενικό, ανακοινώθηκε πριν από 2 εβδομάδες αλλά ο δήμαρχος δεν διέκοψε την επένδυση.
Το ζήτημα δεν είναι απλό καθώς η συγκέντρωση αρσενικού στο νερό του Νεοχωρίου ενδεχομένως να μην συνδέεται με τα μεταλλεία καθώς προέρχεται από γεώτρηση. Ισως να μην έχει γίνει κακό στο νερό εξαιτίας του Πάχτα. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχάσουμε πόσα δεινά έχει προκαλέσει ο Χρήστος Πάχτας, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται. Δεν θα του βάλουμε φωτοστέφανο επειδή του επιτέθηκε ο Πάνος Καμμένος.
