Αν οι δημο(σ)κόποι έχουν δίκιο, υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι συνελλήνων που θεωρούν μονόδρομο την εφαρμογή των πολιτικών που απορρέουν από το Μνημόνιο.
Συμπολίτες μας, ψηφοφόροι που συναποφασίζουν πώς θα κυβερνάται ετούτος ο τόπος, είναι κι αυτοί. Είτε από αφέλεια είτε από ίδιο συμφέρον, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κατά πάσα πιθανότητα, από φόβο -τον φόβο που σπέρνει κάθε βράδυ το καθεστώς, διαμέσου των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής εξαπάτησης- πιστεύουν στο “success story” κι ευελπιστούν ότι αυτό το αφήγημα της επιτυχίας είναι βάσιμο. Αυτούς έχω περισσότερο στο μυαλό μου γράφοντας ετούτες τις γραμμές και μ’ αυτούς θα ήθελα, πρωτίστως, να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, με αφορμή την εκποίηση των εταιριών ύδρευσης Αθηνών και Θεσσαλονίκης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, ο Ευρωπαίος επίτροπος, αρμόδιος για θέματα Εσωτερικής Αγοράς δήλωσε ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης: “This has never been the intention,never been the reality“, ήταν η ακριβής διατύπωσή του.
Δεν είναι βέβαια συμπτωματική αυτή η υπαναχώρηση του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού ιερατείου. Ασφαλώς σχετίζεται με την πίεση που ασκείται ετούτες τις μέρες από 1.500.000 Ευρωπαίους πολίτες που υπογράψαμε αίτημα κατά της λογικής των ιδιωτικοποιήσεων των εταιριών ύδρευσης.
Συνεπώς, η σημερινή κυβέρνηση των Ολετήρων, με την εμμονή της στο ξεπούλημα των εταιριών ύδρευσης Αθηνών και Θεσσαλονίκης, βρίσκεται τυπικά σε ρήξη ακόμα και με τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στόχος βέβαια τέτοιων αγοραπωλησιών δεν είναι να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών. Κάτι τέτοιο θα ήταν οξύμωρο, αφού τα ίδια τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι κυρίως οι δανειστές μας, έχουν αποφανθεί για το θέμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εξαιρέσει το νερό από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Αξιοσημείωτη είναι και η περίπτωση της “Κίνησης 136”, της πρωτοβουλίας πολιτών που συμμετείχε στην πρώτη φάση της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑ Θεσσαλονίκης, προτείνοντας μια βιώσιμη κοινωνική διαχείρισή, αλλά αποκλείστηκε από τη δεύτερη φάση του διαγωνισμού, στη ίδια λογική που πρυτάνευσε και στην περίπτωση της εκποίησης της Δωδώνης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Μόνο με σκεπτικισμό μπορεί να ιδωθεί αυτή η εμμονή της εκποίησης των εταιριών ύδρευσης κι είναι εύλογη η καχυποψία ότι στόχος δεν είναι να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό, αλλά να ικανοποιηθούν οι “ορέξεις” άλλων συμφερόντων.
Το τίμημα που αναμένεται να εισπραχθεί από την εκποίηση των δύο εταιριών, δεν είναι μόνο υποπολλαπλάσιο της εσωτερικής τους αξίας ακόμα και με τις πιο απαισιόδοξες αποτιμήσεις, αλλά επιπλέον είναι μια σταγόνα στον ωκεανό του ελληνικού χρέους.
Τραγική είναι και η πληροφορία που εμπεριέχεται στην πιοπρόσφατη ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας. Το ξεχαρβαλωμένο πια κράτος μας, το πρώτο επτάμηνο του 2013 έγινε ακριβότερο στη λειτουργία του, σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, κατά 1.278 εκατομμύρια ευρώ! Άρα το τίμημα που αναμένεται να εισπραχθεί από την εκποίηση των εταιριών ύδρευσης Αθηνών και Θεσσαλονίκης –σύμφωνα με τις διάφορες περιρρέουσες εκτιμήσεις- δεν είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό του ελληνικού χρέους, αλλά είναι και κατά πολύ μικρότερο από την μόλις επτάμηνη αύξηση της ανεξέλεγκτης σπατάλης των διαπλεκόμενων, των ανέντιμων και των ανίκανων που μας κυβερνούν.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: Όπως έγραφα ξανά, με άλλη αφορμή, πρώτιστος στόχος της κυβέρνησης των Ολετήρων είναι το μπιρ παρά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Με τους ισχνούς πόρους από αυτό το ξεπούλημα, εξασφαλίζει το σύστημα της διαπλοκής τους την τελευταία του, ίσως, μεγάλη μπάζα!
Όσοι καλοί μου συμπολίτες, ελπίζετε ότι θα έχει αίσιο τέλος το παραμύθι της επιτυχίας με το οποίο προσπαθούν -κι ως έναν βαθμό καταφέρνουν- να μας κοιμίζουν το καθεστώς και οι αργυρώνητοι κονδυλοφόροι του, φοβούμαι ότι τρέφετε φρούδες ελπίδες. Μάρτυς μου ο Θεός δεν είναι, αλλά είναι τα νούμερα, που μιλούν από μόνα τους, αν θέλει κανείς να τους δώσει σημασία…
“Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα εδώ σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες τις πέτρες.”, έγραψε ο αγαπημένος ποιητής…
Μέσα στις πέτρες κι εμείς, με τις ρίζες σφηνωμένες και με μισοκαμένους τους κορμούς, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας και να βρούμε το σθένος να τους εξοστρακίσουμε. Γιατί άλλη λύση δεν υπάρχει. Η μόνη λύση είναι να πέσει αυτή η κυβέρνηση των Ολετήρων που “βαφτίζει” όλες της τις βρομιές “μνημονιακές υποχρεώσεις” και μας έχει όλους μαρκαρισμένους για το πριονιστήριο…
Υ.Γ. Αν δεν έχετε υπογράψει κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και θέλετε να το κάνετε, προλαβαίνετε ακόμα εδώ.
Alexandros Raskolnick
