 |
Του Άλκη Γαλδαδά
Ο Γιάννης Τσαρούχης συνήθιζε να λέει ότι όταν βρέθηκε στο Παρίσι, μαζί με μια αρκετά διάσημη σκηνογράφο, τη Λίλα ντε Νόμπιλις, είχαν πάει σε σχολή για… μπογιατζήδες. Ναι, έλεγε έπρεπε να μάθουμε να βάφουμε και οι Γάλλοι, ακόμη και γι’ αυτό, είχαν σχολή. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ μέχρι και οι υπάλληλοι των Υπερκαταστημάτων διαθέτουν τη σχολή τους. Αν βέβαια και αυτές οι χώρες είχαν την τύχη να είναι Υπουργός Παιδείας ο δικός μας, θα τους είχε κάνει όλους μεταπτυχιακούς φοιτητές. Γιατί όπως δήλωσε: «Για παράδειγμα έχουμε νοσηλευτές αποφοίτους ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, ΤΕΙ και ΑΕΙ – κάτι που σημαίνει συμπίεση και στρέβλωση στην αγορά εργασίας. Στη δική σας ιδεολογική διάλεκτο, αυτό σημαίνει πάρτι των εργοδοτών, που μπορούν να προσλάβουν εκείνον που αμείβεται με τα λιγότερα» σημείωσε ο κ. Αρβανιτόπουλος, απευθυνόμενος προς τονΣΥΡΙΖΑ.
Θυμίζω πως είχαμε κατά καιρούς πολιτικούς που συνέδεσαν το όνομά τους με υπέροχους νόμους και τους δοξάζουμε ακόμη γι’ αυτό. Ας πούμε, τον κ. Στέφανο Τζουμάκα για το νόμο περί δασών. Οι οικολόγοι τον αποκάλεσαν δασοκτόνο, αλλά εμείς τον θυμόμαστε νοσταλγικά σαν νόμο-Τζουμάκα. Είχαμε το κτηματολόγιο που ανέλαβε και έφερε εις πέρας με τέλειο τρόπο ο κ. Κώστας Λαλιώτης, τόσο τέλειο που τελείωσαν όλα τα φράγκα και δεν έμειναν εκκρεμότητες, ως προς το οικονομικό τουλάχιστον. Θυμόμαστε επίσης την κα Άννα Διαμαντοπούλου όχι μόνο για τους διαδραστικούς πίνακες, αλλά και το δικό της μοναδικό κατασκεύασμα για την Παιδεία, που όπως θα δούμε ζει ακόμη και δοξάζεται. Στη συνέχεια, σε αυτό το μοναδικό Hall of Fame, αξίζει να εισέλθει και ο 53χρονος σήμερα, καθηγητής Εξωτερικών Σχέσεων στο Πάντειο και Υπουργός Παιδείας κ. Αβανιτόπουλος. Αφήνει και αυτός αύριο, αν όλα πάνε καλά, το αποτύπωμά του στο νωπό τσιμέντο όπου πάτησαν και οι προηγούμενοι μεγάλοι πολιτικοί. Θα τον θυμόμαστε λοιπόν και τον σημερινό Υπουργό, που χωρίς να υπολογίσει τίποτα, με το θάρρος της αγνοίας, να υποθέσω(;) κατέβασε το διακόπτη για δεκάδες ειδικότητες της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Με καταπληκτικά επιχειρήματα, όπως το ότι οι εκπαιδευόμενοι για νοσηλευτές δεν βρίσκουν πια δουλειά(!). Αυτά που έχει κάνει το Υπουργείο Παιδείας και οι ανώνυμοι, αόρατοι, αλλά αποφασιστικοί παρατρεχάμενοί του, από την Παρασκευή έως και σήμερα σε σχέση με τη Δευτεροβάθμια Τεχνική Εκπαίδευση, είναι μοναδικά:
Το να λες ότι δεν έχουν ζήτηση ειδικότητες όπως νοσηλευτές ή γραφίστες είναι γελοίο, τουλάχιστον. Και απόδειξη βέβαια είναι το ότι οι Ιδιωτικές Σχολές που ωφελούνται από όλη αυτή την αλλαγή έχουν ακριβώς τις ειδικότητες που καταργούνται.
Και γιατί καταργούνται αυτές οι ειδικότητες; Διότι είναι εύκολο να τις έχει ένας ιδιώτης. Είναι χαμηλού κόστους και μεγάλης ζήτησης. Μια Κομμωτική δεν χρειάζεται πολύ μεγάλη επένδυση ενώ όπως μου ανέλυσε ένας μηχανολόγος-εκπαιδευτικός, που δεν απολύεται (ακόμη), κάθε ημέρα στο δικό του εργαστήριο όπου γίνονται συγκολλήσεις και άλλες κατασκευές κάθε μαθητής κοστίζει τουλάχιστον 7- 9 ευρώ την ώρα, χώρια που ένα ιδιωτικό Ι.Ε.Κ. θα έπρεπε να έχει μεγάλες εγκαταστάσεις για να στεγάσει συνεργεία, πυρασφάλεια, κ.λπ. Το Υπουργείο, όμως, τους φροντίζει στοργικά.
Το κόστος για τα παιδιά να πάνε ακόμη και σε Δημόσιο Ι.Ε.Κ. για μια φτωχή έως μέσου εισοδήματος οικογένεια είναι δυσβάστακτο. Στα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. απαιτούνται περίπου 1.800 ευρώ το εξάμηνο.
Η πίτα που ψήθηκε τις προηγούμενες ημέρες και χαρίζεται σε ιδιώτες από τον Υπουργό αξίζει περίπου 193 εκατομμύρια ευρώ.
Τα περί νέου τεχνικού λυκείου που έριξε χθες στη δημοσιότητα το Υπουργείο είναι πολύ παλιά. Από το 2010, σχέδιο της κας Διαμαντοπούλου, (μάλιστα στη βιασύνη τους, άφησαν και τον παλιό τίτλο του Υπουργείου), και προφανώς επιστρατεύθηκε άρον-άρον για να μη φανεί ότι δεν είχαμε άλλο σχέδιο από το να διώξουμε 2.400 και να χαρίσουμε και κάτι σε ανθρώπους που δεν μας είναι και τελείως άγνωστοι, τέλος πάντων, όπως θα δει παρακάτω ο αναγνώστης.
Το ότι όλοι αυτοί οι καθηγητές δεν διορίστηκαν με την παρέμβαση βουλευτή αλλά με κάποια επετηρίδα, μόρια και διαγωνισμούς, πλέον δεν μετράει.
Θα έπρεπε όμως να ψηφιστεί πρώτα το πώς θα είναι το νέο Τεχνικό Λύκειο και μετά να απολυθούν οι εκπαιδευτικοί που δεν χωρούν στο νέο σχήμα. Αλλά εδώ υπάρχει ένας κόμπος.
Αν γινόταν πρώτα η ανακοίνωση για το Τεχνολογικό Λύκειο και η ψήφισή του, ακόμη και αν καταργούσε τους Τομείς δε θα μπορούσε να απολύσει κανέναν πριν τον αξιολογήσει. Αναγκαστικά θα χρειαζότανε καθηγητές για να λειτουργήσει τη Β΄ τάξη των ΕΠΑΣ, τη Γ΄ τάξη των ΕΠΑΛ και τη Γ΄ και Δ΄ τάξη των νυχτερινών ΕΠΑΛ και συνεπώς δε θα μπορούσε να καταργήσει μόνο ορισμένες οργανικές θέσεις γιατί σύμφωνα με άρθρο 154 παρ.2 του Υπαλληλικού Κώδικα που επικαλείται η Υποπαράγραφος Ζ2 Διαθεσιμότητα του ν.4093/2012 (Α΄222) πρέπει να επιλέξει για απόλυση όσους συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα: «…Αν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσεις του ίδιου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοι οι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα, ύστερα από απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου. Κατά της απόφασης αυτής επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.»
Το να απολυθούν πρώτα οι Εκπαιδευτικοί και μετά τους 7 μήνες εφεδρείας να προσληφθούν ξανά ως ωρομίσθιοι είναι και αισχρό και εκτός χρόνου.
Το Σεπτέμβριο ποιοι θα κάνουν τις εξετάσεις των επανεξεταστέων;
Με όλα αυτά ο λιγομίλητος αλλά πολύ αποτελεσματικός Υπουργός θα αφήσει το αποτύπωμά του στον χώρο. Δεν ξέρω ακόμη πόσο καθαρό θα είναι, γιατί κάποιες φορές μου φαίνεται πως τσαλαβουτάει σε απροσδόκητα βρώμικα νερά και αυτό θα έπρεπε να έχει ήδη προβληματίσει τους προϊσταμένους του. Το Σάββατο μόλις, στις 15.7, από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία μάθαμε ότι από το πολιτικό του Γραφείο και όχι από τον καθ’ ύλην αρμόδιο κ. Ιωαννίδη, τον Ιανουάριο, κατατέθηκε μια τροπολογία που όπως αναφέρει η εφημερίδα: « μείωσε το χρόνο περάτωσης της διαδικασίας εκκαθάρισης μιας Π.Α.Ε. από 30 σε 3 μήνες χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος, τροπολογία που εξυπηρετεί απόλυτα μόνο τον Ψωμάδη (ναι, τον Μάκαρο, υπόδικο για κατάχρηση χρημάτων της Α.Ε.Κ.) τροπολογία για τον σκοπό, τη νομιμότητα, τη χρησιμότητα αλλά και την αποτελεσματικότητα της οποίας υφίστανται σοβαρότατα ερωτηματικά…». Από πού και ως πού, θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, ασχολήθηκε ο Αρβανιτόπουλος με αυτό το ποδοσφαιρικό θέμα; Αλλά από πού και ως πού επίσης, ένας Υπουργός, λίγο πριν κλείσει Δημόσιες Σχολές στέλνοντας χιλιάδες πελάτες σαν πεσκέσι στα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ., πηγαίνει στα εγκαίνια ιδιωτικών σχολών (στο Ι.Ε.Κ. Ακμή εν προκειμένω, βλ. εδώ) κατευθείαν ανταγωνιστικών με τις σχολές του Δημοσίου και επαινεί τους ιδιοκτήτες και βγάζει λόγο και γενικά ανακατεύεται σε ένα χώρο, που αν κρίνουμε από τις καταγγελίες των ιδίων των σχολαρχών, του ενός εναντίον του άλλου, δεν είναι και τόσο καθαρός, αφού έχουν καταγγελθεί παρανομίες; Παρανομίες που θα έπρεπε να ενδιαφέρουν και τον κ. Αρβανιτόπουλο.
Μια κυβέρνηση Ν.Δ.-Π.Α.ΣΟ.Κ. που ενδιαφέρεται πιο πολύ για τα Βόρεια Προάστια, έτσι θα συμπεριφερθεί. Θα κλείσει τα φθηνά σχολεία και θα στείλει τον κόσμο που τα έχει ανάγκη, στην αγκαλιά των ιδιωτικών. Οι βουλευτές, όμως, που δεν εκλέγονται μόνον από τα Βόρεια Προάστια, θα δεχθούν αύριο να ψηφίσουν έτσι ώστε να γίνουν συνεργοί σε όλες αυτές τις σιχαμερές μεθοδεύσεις Αρβανιτόπουλου και Σια; Εδώ δεν πρόκειται για έλεος προς τους απολυμένους, αλλά για τιμωρία των παιδιών και των γονέων που δεν θα έχουν να τα ακουμπήσουν. Και πώς θα πάνε, άραγε, μετά στις εκλογικές τους περιφέρειες;
