Κούρεμα αλλά με στυλ ήταν το περσινό, αν θέλομε να θυμηθούμε τις προσωπικές (sic) επιτυχίες του κουρέα του P.S.I. και σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Ολετήρων: Αυτή η περιβόητη επιλεκτική χρεοκοπία, ή με άλλα σωστότερα λόγια, αυτή η καταλήστευση των δημόσιων πόρων, εξασφάλισε τα συμφέροντα κάποιων ιδιωτών επενδυτών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου συμφέροντος.
Έτσι αποδείχθηκε από τα πράγματα –δεν κρύβονται αυτά για πολύ- και από την εξέλιξη των χρηματοοικονομικών μεγεθών, ότι αυτή η επιλεκτική χρεοκοπία, και το περιβόητο P.S.I. που τη συνόδευσε, ήταν ένα οργανωμένο έγκλημα, ένα σχέδιο κάλυψης των εκτεθειμένων θεσμικών δανειστών στο ελληνικό δημόσιο χρέος, εις βάρος του ελληνικού δημόσιου συμφέροντος και το άχθος περνάει τούτες τις ώρες, όλο και πιο βαρύ, στις πλάτες μας και τώρα άναυδοι και οριζοντιωμένοι στους καναπέδες μας, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι τελικά αυτό που μας συμβαίνει κι από που μας ήρθε!
Από την άλλη, ο εξωκοινοβουλευτικός Οικονομικός Διευθυντής της κυβέρνησης των Ολετήρων, αρνήθηκε τις προάλλες, ενώπιον της Βουλής-οπερέτας, να παραδεχθεί ότι πληρώνει ακούρευτα και «εις ολόκληρον», ομόλογα που το περασμένο καλοκαίρι, οι φίλοι του, τα κοράκια, αγόραζαν στα 17 ή στα 20 λεπτά του ευρώ! Δεν κάνει κάτι παράνομο o “υπουργός”, αυτά είχε υπογράψει ο προκάτοχός του, ο προαναφερόμενος παρασυνταγματολόγος κι επίδοξος σωτήρας μας.
Αλλά ακόμα κι αν αρνείται να το εκστομίσει ο Οικονομικός Διευθυντής, το ομολογούν όλοι οι άλλοι καθαρά πια. Το επανέλαβε και παλιός στενός συνεργάτης του πρωθυπουργεύοντα ολετήρα: “Τα χρήματα της δόσης ούτως ή άλλως δεν πήγαν σε ανάπτυξη, πήγαν για να πληρωθούν τα ακούρευτα ομόλογα δανειστών και πιστωτών μας”. Έχει τη σημασία του να ακούς αυτή την αλήθεια από τα χείλη πολιτικού φίλου αυτής της άθλιας κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα, μια ανηλεής όσο και ανώφελη φοροεπιδρομή επί δικαίων και αδίκων, παγώνει τις καρδιές όλων εκείνων που μέχρι χθες ζούσαν μιαν έντιμη ζωή, πληρώνοντας και την τελευταία δεκάρα του φόρου που τους αναλογούσε.
Οι υπόλοιποι, κηρύσσουμε ο ένας πίσω από τον άλλο στάση πληρωμών στην εφορία. Ελάχιστοι είναι αυτοί που υπέβαλαν φορολογική δήλωση, διαβάζεις, με αποτέλεσμα να δοθείπαράταση στην υποβολή των δηλώσεων. Οψόμεθα!
Την ίδια ώρα, τρέμεις μην σου τύχει κακό κι αρρωστήσεις, γιατί τρομάζεις στη σκέψη αυτού που ενδέχεται να σε περιμένει στα δημόσια νοσοκομεία –για ιδιωτικά, ούτε κουβέντα, δεν περισσεύουν- και ιδρώνεις, λουφάζεις από τρόμο και σταυροκοπιέσαι ή φτύνεις στον κόρφο σου, κατά περίπτωση. Σε λίγο λήγει κι εκείνο το αντίδωρο, εκείνη η αστεία κάλυψη που είχες από το ταμείο ανεργίας.
Την ίδια ώρα, αυτοί μιλάνε για success stories και άλλα παραμύθια κι απορείς, ξεφυλλίζοντας νευρικά την εφημερίδα, ψάχνοντας τις αγγελίες προσφοράς εργασίας και δεν μπορείς να μην μονολογείς, διαβάζοντας τους τίτλους και τις λεζάντες από τις φωτογραφίες: “ετούτοι εδώ, αδερφέ μου, είναι παρανοϊκοί εκτός κι αν μας θεωρούν, έναν ολόκληρο λαό, ηλίθιους…”
Διαβάζεις: “ζητείται επαγγελματίας ψήστης”, δεν είσαι εσύ, αυτός. Παρακάτω… Και τι δε θα έδινες να διαβάσεις, σκέφτεσαι -ξεχνώντας για λίγο τις υπόλοιπες μικρές αγγελίες που ζητάνε ψήστες και σερβιτόρους- κάποιαν από τις μυστικές αναφορές, από αυτές που συντάσσουν και προωθούν τα χρυσοκάνθαρα ζωύφια των πολιτικών γραφείων…
Χάνεις το μυαλό σου όταν σκέφτεσαι όλο τα ίδια και τα ίδια.
Χάνεις τον χρόνο σου όταν γράφεις όλο τα ίδια και τα ίδια.
Αλλά δεν μπορείς να αναρωτηθείς για χιλιοστή φορά: κάτω από αυτές τις συνθήκες ξεπουλήματος, διαφθοράς, ανικανότητας και λανθασμένων πολιτικών, μέσα σε αυτό το κλίμα καταστροφής, τι περιμένει η αξιωματική αντιπολίτευση -αν πιστεύει στην πρόοδο, όπως διατείνεται- για να καλέσει τους έντιμους βουλευτές, όλους, ανεξάρτητα παράταξης, να βγουν έξω από αυτό το άντρο των ολετήρων;
Κι αν παρέμεναν πάνω από 150 από αυτούς στα βουλευτικά έδρανα, με μια σιωπηρή διαμαρτυρία έξω στην Πλατεία, μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, με τα κεριά να ανάβουν στη μνήμη των 4.000 νεκρών που κάθε μέρα γίνονται όλο και περισσότεροι, πόσον καιρό να άντεχε άραγε τον κοινοβουλευτικό διάλογο με τον εαυτό της, αυτή η κυβέρνηση των Ολετήρων;
Το πολιτικό συμπέρασμα παραμένει αναλλοίωτο αυτόν τον τελευταίο έναν χρόνο της περιπετειώδους και καταστροφικής διακυβέρνησης της χώρας: Η χρεοκοπημένη ελληνική πολιτική τάξη, με τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευσή της, βολεύεται μιαν χαρά στον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό της και παράγει μόνο γραφειοκρατία, ανεργία, αποεπένδυση κι υποδούλωση. Αυτά είναι –και είναι πλέον πεντακάθαρα και ορατά στον καθένα- τα αποτελέσματα της σημερινής διακυβέρνησης της χώρας.
Χωρίς σθένος, η “αντιμνημονιακή” και δη η αριστερή αντιπολίτευση, είναι εκεί, μέσα στο φθαρμένο ανάκτορο και στηρίζει τον εθνικό χαμό με τον τρόπο της: καταψηφίζοντάς τον. Μέχρι πότε;!
Alexandros Raskolnick
