Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η επιλογή της (γαλάζιας κυρίως) συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών να αποφασίσουν ή να προτείνουν απεργία κατά τη διάρκεια των εξετάσεων είναι μέγα τακτικό σφάλμα.
Χωρίς τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες και μάλιστα στην εποχή ενός βάρβαρου κοινωνικού αυτοματισμού, όπου ο ένας τρώει τις σάρκες του άλλου, τέτοιες τυχοδιωκτικές ενέργειες δίνουν τη δυνατότητα σε κάθε αυτόκλητο “φίλο” του λαού να δημαγωγεί ασύστολα. Γιατί τα δάκρυα που χύνονται από πολιτικούς και πληρωμένους κονδυλοφόρους δήθεν για τα παιδιά του λαού που θα χάσουν τις εξετάσεις τους από τους ανθρώπους που οδήγησαν στην ανεργία 2 στους 3 νέους είναι βαθύτατη υποκρισία αλλά δυστυχώς έχει αντίκρυσμα. Γιατί πώς να έχεις μαζί σου την κοινωνία, όταν διαμαρτύρεσαι για τις δύο ώρες που θα δουλέψεις παραπάνω, όταν ο άλλος ψάχνει έστω και μια ώρα για να εργασθεί;
Βέβαια οι αιτίες της κοινωνικής απομόνωσης των καθηγητών πέρα από τις ευθύνες των εξαρτημένων κομματικά συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι μεγάλες, μιας και για χρόνια αφημένοι στη θαλπωρή των ευνοϊκών εργασιακών συνθηκών και του προσωπικού βολέματος βρέθηκαν στο στόχαστρο της κοινωνίας και όχι πάντοτε άδικα. Άλλωστε ο χώρος των εκπαιδευτικών ήταν το πεδίο όπου μεγαλούργησε το κομματικό κράτος στα χρόνια της πράσινης και γαλάζιας πασοκοκρατίας, με αποσπάσεις, κάθε είδους εξυπηρετήσεις και την πλήρη αναξιοκρατία.
Ευτελισμένο το επάγγελμα του εκπαιδευτικού για τόσα χρόνια και με την ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών σύρεται δήθεν σε μια απεργία που ούτε θα γίνει αλλά και να γίνει θα έχει τη συμμετοχή ελαχίστων προς δόξαν των ανεύθυνων και υπόδουλων συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Σε κάθε περίπτωση θα έχουν την τύχη εκείνων που περπατούν ξυπόλυτοι στα αγκάθια με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τους ίδιους αλλά και για την κοινωνία, αφού θα δώσουν την ευκαιρία στον κάθε Σαμαρά και Πρετεντέρη να πανηγυρίζει..
Κρίμα και πάλι κρίμα!
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι οτι αυτοίς ανήκει η βασιλεία των ουρανών.
Και ύστερα απορούμε που οι πολιτικοί δεν μπορούν να αφουγκρασθούν τον λαουτζίκο. Εδώ οι συνδικαλισταράδες δεν παίρνουν χαμπάρι απο το τσουνάμι γιούχας και σφαλιάρας που τους περιμένει, ούτε το πως καταδικάζουν 150.000 εργαζόμενους στην κοινωνική απαξίωση. Ε ρε "αξιολόγηση" που σας χρειάζεται