 |
Από την πολυαγαπημένη μας στήλη
Κοίτα τι γράφει και όχι ποιος το γράφει..
Σήμερον γράφει ο ευθυμογράφος μας ..Γ.Πρετεντέρης
Αντιλαμβάνομαι ότι η δημόσια διαφοροποίηση ενός υπουργού είναι άκομψη για μια συντεταγμένη κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά όμως, δεν καταλαβαίνω τι λάθος είπε ο Ρουπακιώτης και του την έπεσαν.
Αν εξαιρέσει κανείς τα συντεχνιακά των δικηγόρων για τα οποία δεν έχω άποψη, όσα είπε για την τρόικα και το Μνημόνιο θα πρέπει (ελπίζω) να απηχούν τις απόψεις ολόκληρης της κυβέρνησης – και πέρα από αυτήν…
Διότι τι είπε επί της ουσίας ο Ρουπακιώτης;
Οτι η Ελλάδα υπέστη έναν αμείλικτο εκβιασμό και υπέκυψε σε αυτόν τον εκβιασμό ελπίζοντας να σώσει το τομάρι της.
Ως εκ τούτου, θα μπορούσε να προσθέσει ο Ρουπακιώτης, η κυβέρνηση δεν θα κριθεί από το γεγονός του εκβιασμού, ούτε από το περιεχόμενο του εκβιασμού, αλλά από το αν θα σωθεί η χώρα.
Τόσο απλό. Λυπάμαι για όποιον δεν το έχει καταλάβει ακόμη αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα από το 2010.
Κατά τα άλλα είναι προφανές ότι δεν έγραψε ο Ρουπακιώτης τις διατάξεις που υπέγραψε, ούτε άλλωστε κανείς άλλος υπουργός.
Η τρόικα τις έγραψε – σε συνεργασία ενδεχομένως με τον υπουργό Οικονομικών για τη μετάφραση…
Και οι διατάξεις αυτές ψηφίστηκαν στη Βουλή όχι επειδή είναι σωστές, καλές και χρήσιμες για τον τόπο αλλά επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να απορρίψουμε τον εκβιασμό, όπως εισηγείται εκ του ασφαλούς η χορωδία ΣΥΡΙΖΑ – Καμμένου – Χρυσής Αυγής. Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση που να πάρει τέτοιο ρίσκο.
Αν ψέγω σε κάτι το πολιτικό σύστημα είναι ακριβώς αυτό: ότι δεν είπε από την αρχή την αλήθεια στον κόσμο. Την ωμή και σκληρή αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι εδώ που φτάσαμε η Ελλάδα εκβιαζόμενη δεν μπορεί να μην υποκύπτει. Το υπόλοιπα όλα είναι καλαμπούρια…
Γι’ αυτό γελάω με τα παραμύθια διαφόρων φιρφιρίκων ότι δήθεν διαπραγματεύονται σκληρά με την τρόικα ή ότι το Μνημόνιο (1 ή 2 ή 3) έχει και πολλά καλά πράματα ή ότι η χώρα θα βγει καλύτερη από την κρίση.
Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ακόμη και τα όποια θετικά στοιχεία του Μνημονίου ακυρώνονται από τη μέθοδο της επιβολής του. Δεν υπάρχει «εκβιασμός ευγενούς σκοπού».
Το μόνο σίγουρο προς το παρόν είναι ότι η χώρα μπήκε από το 2010 σε μια απίστευτη περιδίνηση, της οποίας η έκβαση δεν είναι ούτε ορατή ούτε εξασφαλισμένη.
Και το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα των επόμενων χρόνων θα γίνει και χειρότερη και φτωχότερη.
Για να ξέρουμε τι λέμε.
