 |
Το να κρίνουμε με το “κύρος” του μεγάλου το τι θέλουν τα παιδιά δείχνει την υπέρμετρη αλαζονεία , κυριολεκτικά “ύβρι”. Γιατί σαν μεγάλοι δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε εξ ιδίων το τι θέλει (και ίσως τι χρειάζεται) η νέα γενιά. Αισθάνομαι ενοχή, απέραντη ενοχή που σαν μεγάλος είμαι αίτιος που έκανα ακόμα και ένα παιδί να κλαίει σήμερα. Όχι από παιδιάστικα καμώματα, αλλά από την απογοήτευση που του πρόσφερα, από την διάψευση και το τσαλάκωμα των ονείρων του, εγώ, ο μεγάλος, που ξέρω πόσο το όλο σύστημα είναι διάτρητο κι ας υποκρινόμαστε όλοι ότι είναι αδιάβλητο. Ακούω για ονόματα που διαρρέουν, ακούω για βιβλία που την τελευταία ώρα αγοράζονται, το είχα ξανακούσει και πάλι και μάλιστα πολύ έντονα κάποια λίγα χρόνια που παρουσιάστηκε το ίδιο φαινόμενο, η αγαπημένη μας Φυσική να βγει στο παζάρι. Είναι απορίας άξιον που τα παιδιά δεν μας έπιασαν με τις λεμονόκουπες, όχι τους γνωστούς άγνωστους κουκουλοφόρους εκτελεστές-θεματοδότες, αλλά όλους εμάς που εκθρέψαμε το τέρας, που το ζεστάναμε στον κόρφο μας τόσα χρόνια, γιατί μας βόλευε μια κατάσταση και ο νοών νοείτω. ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΟΧΙ. Γιατί αν τα αγαπούσαμε θα κοιτάζαμε να τους δημιουργήσουμε ένα σύστημα που δεν τα εξοντώνει και θα κάνει την γνώση χαρούμενη. Από τους κλασικούς Παιδαγωγούς έχουν περιγραφεί τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν τα θέματα που πρέπει να βάζουμε στα παιδιά. Δύσκολα ναι, αλλά και πόσο. Για να ξέρουμε τι αξιολογούμε. Όμως εμείς αυτό δεν το ξέρουμε, ούτε το τηρούμε. Φτάσαμε την ασκησιολογία στα άκρα, σε σημείο να διαθέτουμε την πλουσιότερη συλλογή ασκήσεων στο κόσμο στα περιορισμένα κεφάλαια Φυσικής που εξετάζουμε. Γι’ αυτό ίσως και έχουμε από τα πιο αποτυχημένα Εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο. Όχι γιατί τα παιδιά μας είναι ανίκανα. Ας έλθει ο πετυχημένος Φιλανδός μαθητής να λύσει τα σημερινά θέματα, να δείτε τι θα γράψει. Όμως ο Φιλανδός (που παρεπιμπτόντως μας περιφρονεί σαν ένα ζητιάνο του Νότου) πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένος σαν μαθητής. Και γι’ αυτό έχει δεξιότητες που παίρνει άριστα. Γιατί εκεί οι δάσκαλοι του τον αγαπάνε. Δεν τον κυνηγάνε να τον “εξοντώσουν” πρωί-πρωί κουκουλοφόροι ξενυχτισμένοι “δάσκαλοι” με θέματα που μετά τα ακυρώνουν γιατί είναι λάθος. Γιατί εμείς κοιτάμε την πάρτη μας. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Μια κλειστή συντεχνία ασκησιολάγνων με αμφίβολα κίνητρα. Απορώ που δεν μας έχουν πάρει ακόμα με τις λεμονόκουπες…
Ανώνυμος αναγνώστης
