Η μεσόκοπη φιλενάδα επιχείρησε να καθολικεύσει θυμίζοντας την ρήση ενός γερμαναρά πως «ό,τι υπάρχει, αξίζει να καταστραφεί» πράγμα που εννοούσε ότι μετά από κάθε καταστροφή πάντα κάτι νέο γεννιέται. Η εμμηνόπαυση την είχε κάνει σαν τον «Στάλιν με φουστάνια» και έτσι επέμενε δευτεριάτικα πως προκειμένου να είναι κανείς συνεπής με την επαναστατική λογική οφείλει να φύγει μια – δυο εβδομάδες διακοπές. Κατά προτίμηση στην Γαύδο ή στην Ικαρία με αναστοχασμό και καγχασμό για την διεθνή απαίτηση περί άμεσης συγκρότησης συμμαχικής κυβέρνησης, εντός της εβδομάδος. Για ποια καταστροφή όμως μιλούσε;
