 |
Καταδίκη για την εγκατάλειψη διατηρητέου αρχοντικού
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου έπρεπε να ήταν το Κράτος δια του αρμοδίου Υπουργείου του. Που είναι ο μόνος Υπευθυνος. Που είναι ο μόνος φταίχτης. Γιατί το ενδιαφέρον του αρχίζει και τελειώνει με την έκδοση μιάς Υπουργικής Απόφασης και ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
Μιάς Απόφασης με την οποία δεσμεύει την ιδιοκτησία του καθένα και δεν του επιτρέπει την αξιοποίηση της (κατεδάφιση, αντιπαροχή κλπ).
Και όχι μόνον αυτό, αλλά ΑΠΑΙΤΕΙ από τον ιδιοκτήτη να συντηρεί και να φροντίζει το διατηρητέο!!! Να ξοδεύει έχει δεν έχει χιλιάδες ευρώ για κάτι που δεν θέλει να το έχει.
Γι αυτό ο επί 30 χρόνια προϊστάμενος στην υπηρεσία αυτή, ο οποίος εισηγήθηκε τον χαρακτηρισμό χιλιάδων κτιρίων ως διατηρητέων μνημείων τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους, αφού γεύθηκε την ανικανότητα, την αδιαφορία και κυρίως την αναλγησία δεκάδων υπουργών:”
Τη στιγμή που κατέθεσε ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, και αποτελεσματικές προτάσεις για την ανάδειξη και αξιοποίηση των διατηρητέων μνημείων με ταυτόχρονη οικειοθελή και αμοιβαίως συμφέρουσα απαγκίστρωση των ιδιοκτητών τους εξ αυτών.
Προτάσεις που επί 30 χρόνια έμειναν αναπάντητες. Οι κκ Υπουργοί δεν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν (αν φυσικά τις διάβασαν)
Όσον αφορά, τέλος, το ενδιαφέρον κάποιων πολιτών, το οποίο εκδηλώνεται περιπτωσιακώς και περιστασιακώς, σπασμωδικώς και σποραδικώς δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα.
Η σιωπή των συγκεκριμένων πολιτών στην περίπτωση του μη χαρακτηρισμού των “ψαρουπλιών” Άρτας επιβεβαιώνει τα παραπάνω για να μην πούμε κάτι ακόμα χειρότερο ότι υπηρετούν δηλ. συγκεκριμένες κομματικές σκοπιμότητες ή οικονομικά συμφέροντα.
Και για την αντιγραφή
Σπύρος ΠΑΝΤΑΖήΣ
