Σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησεογραφία, στη συνάντηση που έγινε προχθές στη Βιέννη για τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος, ο διαταραγμένος εγγονός της λογοτέχνισσας, για να κατευνάσει την οργή της, διαβεβαίωσε τη Φράου Καγκελάριο πως εκείνο το ίδιο βράδυ, στο ραντεβού του στην Αθήνα με τους δύο άλλους ολετήρες, όλα θα εξελίσσονταν κατ’ ευχήν, χωρίς κανένα πρόσκομμα και της υποσχόταν ότι η Τρόικα Εσωτερικού θα συνέχιζε απερίσπαστη να κυβερνά, εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο τον προσκυνημένο ελληνικό λαό και αποδιαλύοντας τη ρημαγμένη χώρα.
Δόθηκε όμως, μετά από χρόνο μικρότερο του εικοσιτετραώρου κι από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, άλλο ένα δείγμα της αξιοπιστίας του ίδιου του πρωθυπουργεύοντα και της κυβέρνησής του.
Αν αυτοί που μας κυβερνάνε ήταν διοικητικά στελέχη σε κάποια σοβαρή εταιρεία, θα είχαν απολυθεί πάραυτα, για λόγους ανικανότητας ή δόλου ή και για συνδυασμό των δύο, επειδή με τις πράξεις και παραλείψεις τους, ζημίωσαν την εταιρεία. Επιπρόσθετα, το πιθανότερο είναι ότι η γενική συνέλευση της εταιρείας θα αρνιόταν να απαλλάξει αυτή τη διοίκηση από τις ευθύνες της και θα κινούσε τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες, αξιώνοντας αποζημίωση για τα λάθη και τις παραλείψεις των συγκεκριμένων στελεχών.
Αναλογικά, οι κυβερνήτες μας, υπάλληλοι των πολιτών είναι κι αυτοί, διαχειριστές με συμβόλαιο τετραετές. Αλλά αυτοί οι ολετήρες, επανειλημμένα, αδιάλειπτα και κατά γενικότερη ομολογία, ενεργούν εις βάρος των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών της. Αναλογικά, λοιπόν, επίσης πρέπει να καταγγελθεί η σύμβασή τους και να απολυθούν πάραυτα.
Δεν έχουμε κανέναν λόγο να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την βλαπτική παραμονή αυτών των ύποπτων και ανάξιων κυβερνώντων στην εξουσία και πρέπει -αφού δεν έχουν οι ίδιοι ίχνος ευθιξίας, να παραιτηθούν από μόνοι τους- να τους απολύσουμε.
Είναι, βέβαια, κατανοητός αυτός ο δισταγμός μας να βγούμε στους δρόμους, να καταλάβουμε τις πλατείες και να μείνουμε εκεί μονοιασμένοι, ακούνητοι, αμίλητοι κι αγέλαστοι, όσες μέρες ή εβδομάδες χρειαστεί, μέχρι να τα μαζέψουν και να πάνε στον αγύριστο. Ο δισταγμός μας δεν είναι αδικαιολόγητος, επειδή δεν υπάρχουν αντάξιοι των περιστάσεων αντικαταστάτες.
Αλλά ας αναλογιστούμε: Είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ χειρότερη κυβέρνηση?
Ακόμα και μια κυβέρνηση του Ροζ Αλέξη, ακόμα κι όλοι αυτοί που αρέσκονται στην ανέξοδη κριτική και απολαμβάνουν την ευκολία της ζωής τους ομφαλοσκοπούμενοι, πιστεύοντας ότι έχουν απεριόριστο δικαίωμα στον ναρκισσισμό τους, στρογγυλοκαθισμένοι στα έδρανα της αντιπολίτευσης μπορούν να είναι χειρότεροι?
Ακόμα κι αυτοί που δεν θέλουν να το κουνήσουν από εκεί που είναι τόσο καλά βολεμένοι, αυτοί που δε διανοούνται καν να προσπαθήσουν να κρατήσουν στα αδούλευτα, μαλακά χέρια τους την καυτή πατάτα, ακόμα κι αυτοί, ακόμα και με όλα τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, συντεταγμένα να βυσσοδομούν εναντίον τους, είναι αδύνατο να αποδειχθούν χειρότεροι!?
Δεν μπορεί να υπάρχει χειρότερη κυβέρνηση από την Τρόικα Εσωτερικού.
Ναι, Τρόικα παραμένει, έστω κι αν κουτσάθηκε το ένα από τα τρία ψοφομούλαρα που την τραβούν…
ΟΚΤΑΝΑ my-pillow-book
