 |
| Πατήρ και υιός |
Χθες διαλαλούσε ότι η δημοκρατική παράταξη ήταν εδώ και καλούσε για τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροδεξιάς, σήμερα είναι ο πόνος του άβάσταχτος, μεγάλος, μιας και ο γιόκας του έμεινε εκτός νυμφώνος και δεν ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ ακόμη…
Μετά την κρίση της ΕΡΤ και τους πολιτικούς κλυδωνισμούς που προκάλεσε, άπαντες ανέμεναν ότι ο πρωθυπουργός θα επιστράτευε όλες τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που είχε στη διάθεσή του προκειμένου να προσδώσει ικμάδα και αναγεννητική πνοή στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ωστόσο, η πρώτη πράξη, αυτή του ανασχηματισμού, δεν προκαλεί τα καλύτερα των συναισθημάτων και μάλλον απογοητεύει τους πολίτες.
Ωστόσο, η πρώτη πράξη, αυτή του ανασχηματισμού, δεν προκαλεί τα καλύτερα των συναισθημάτων και μάλλον απογοητεύει τους πολίτες.
Η νέα κυβέρνηση που παρουσιάστηκε ανήμερα του Αγίου Πνεύματος δεν διακρίνεται ούτε για το πνεύμα της, ούτε για τη σοφία της.
Η σύνθεσή της δυστυχώς δεν εμπνέει, ούτε πείθει.
Είναι προιόν κομματικών συμβιβασμών και αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών στους κόλπους των δύο κομμάτων.
Το νέο κυβερνητικό σχήμα αναπαράγει την προβληματικότητα των περισσότερων κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας, που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.
Σε πολλές περιπτώσεις ανειδίκευτοι ανέλαβαν χαρτοφυλάκια που ούτε υποτυπωδώς γνωρίζουν. Οι μετακινήσεις προέκυψαν εξ ανάγκης και οι νέες τοποθετήσεις φαντάζουν αναιτιολόγητες και μη υποστηριζόμενες από τις δυνατότητες των προσώπων.
Θα περίμενε κανείς επιλογές ξεχωριστές, πρόσωπα εξειδικευμένα, με γνώση, εμπειρίες που θα ενέπνεαν την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Και επίσης ένα σχήμα συνεκτικό, αποτελεσματικό και ικανό να υπηρετήσει τη μεταρρύθμιση και την ανάκαμψη της οικονομίας, όπως οι περιστάσεις επιβάλλουν.
Είχε ο πρωθυπουργός την ευκαιρία να κινητοποιήσει νέες δυνάμεις και να επιλέξει πρόσωπα που θα φανέρωναν διάθεση πραγματικής αλλαγής.
Η σύνθεσή της δυστυχώς δεν εμπνέει, ούτε πείθει.
Είναι προιόν κομματικών συμβιβασμών και αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών στους κόλπους των δύο κομμάτων.
Το νέο κυβερνητικό σχήμα αναπαράγει την προβληματικότητα των περισσότερων κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας, που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.
Σε πολλές περιπτώσεις ανειδίκευτοι ανέλαβαν χαρτοφυλάκια που ούτε υποτυπωδώς γνωρίζουν. Οι μετακινήσεις προέκυψαν εξ ανάγκης και οι νέες τοποθετήσεις φαντάζουν αναιτιολόγητες και μη υποστηριζόμενες από τις δυνατότητες των προσώπων.
Θα περίμενε κανείς επιλογές ξεχωριστές, πρόσωπα εξειδικευμένα, με γνώση, εμπειρίες που θα ενέπνεαν την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Και επίσης ένα σχήμα συνεκτικό, αποτελεσματικό και ικανό να υπηρετήσει τη μεταρρύθμιση και την ανάκαμψη της οικονομίας, όπως οι περιστάσεις επιβάλλουν.
Είχε ο πρωθυπουργός την ευκαιρία να κινητοποιήσει νέες δυνάμεις και να επιλέξει πρόσωπα που θα φανέρωναν διάθεση πραγματικής αλλαγής.
Δεν το έπραξε. Θα αποδειχθεί σύντομα το λάθος. Το ζήτημα είναι πόσο θα κοστίσει στη χώρα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
